Του Απόστολου Κουρουπάκη
Ο καλλιτεχνικός κόσμος της Κύπρου έχει αρχίσει να αντιδράει με τον δικό του τρόπο στα νέα μέτρα της κυβέρνησης σχετικά με τα 75 άτομα στους κλειστούς χώρους, ενώ σε γάμους και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις ο αριθμός να είναι πολύ μεγαλύτερος, 350 άτομα. Μάλιστα, στις αναρτήσεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σημειώνουν ότι στο θέατρο όλοι οι θεατές κάθονται σε καθορισμένες θέσεις, οι υπεύθυνοι των χώρων εξασφαλίζουν τον αριθμό τηλεφώνου του θεατή, για σκοπούς ιχνηλάτησης, και υπάρχει σωστή καθοδήγηση των ταξιθετών για την είσοδο και την έξοδο των θεατών από το θέατρο.
Σε ανάρτησή τους στο FB οι διευθυντές των δύο μεγαλύτερων θεάτρων της Λεμεσού, ο Βάσος Αργυρίδης από το Παττίχειο και η Γεωργία Ντέτσερ από το Ριάλτο, θέλοντας να στηριτεύσουν το μέτρο των 75 θεατών στα θέατρα ανεξαρτήτως τετραγωνικών μέτρων σκέφτηκαν… να κάνουν «Γάμο αντί κηδείας», καυτηριάζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τον διαχωρισμό που γίνεται στις συγκεντρώσεις, αναλόγως αν πρόκειται για κοινωνική εκδήλωση (γάμος, βάπτιση) ή πολιτιστικό γεγονός (προβολές, θέατρο, συναυλία).
Αναφέρουν, λοιπόν, στην ανάρτησή τους:
«“Γάμος αντί κηδείας...”
Οι διευθυντές των δύο μεγαλύτερων θεάτρων της Λεμεσού, ο Βάσος Αργυρίδης από το Παττίχειο και η Γεωργία Ντέτσερ από το Ριάλτο, μετά από επισταμένη μελέτη των νέων συνθηκών και διαταγμάτων, αποφάσισαν να προτείνουν την μετατροπή των δυο θεάτρων της πόλης σε χώρους δεξίωσης. Τα δυο κεντρικά θέατρα θα αναλαμβάνουν προσεχώς τη διοργάνωση δεξιώσεων μετά καλλιτεχνικού προγράμματος και εξασφαλισμένη προσέλευση 350 θεατών. Το δώρο του γάμου θα εκφράζεται σε αγορά εισιτηρίων. Τεχνικοί, καλλιτέχνες, διοργανωτές και προσωπικό παράστασης θα θεωρούνται παράνυμφοι. Το παράδειγμα των δύο θεάτρων της Λεμεσού είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν και δεκάδες διευθυντές θεάτρων στην Ελλάδα και σε άλλες πόλεις του εξωτερικού…Η νέα αυτή πρωτοβουλία θα ονομάζεται “Γάμος αντί κηδείας...”».
Καραόλοι τζαι λοκκούμια
Επίσης, ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Παναγιώτης Λάρκου, σε ανάρτησή του στο FB επίσης καυτηριάζει το ζήτημα της άνισης μεταχείρισης των ανθρώπων του πολιτισμού, οι οποίοι, όπως σημειώνεται στην ανάρτησή του ο κ. Λάρκου, δεν κάνουν απλώς το μεράκι τους, αλλά δουλεύουν, παράγουν έργο, το οποίο μπορεί να μην αφορά όλους τους Κύπριους, ωστόσο παράγεται και προσφέρεται.
Ο Παναγιώτης Λάρκου στη θεατρική –ομολογουμένως– ανάρτησή του διερωτάται πώς είναι δυνατόν σε αεροπλάνα και σε γάμους πληρώνονται στο έπακρον οι 230 θέσεις για το πρώτο και τα 350 άτομα για το δεύτερο δεν τίθεται θέμα υγειονομικής ασφάλειας, ενώ για τα θέατρα, ανεξαρτήτως χωρητικότητας το πρόβλημα λύνεται μόνο με τη μείωση των θεατών στα 75 άτομα, τα οποία, σύμφωνα και με τις τελευταίες εξελίξεις θα φοράνε και μάσκα.
Ολόκληρη η ανάρτηση του Παναγιώτη Λάρκου
«Κύριε Υπουργέ μου, είμαι ο Παναγιώτης τζαι δουλεύκω στο θέατρο. Ο τατάς μου εν ηλεκτρολόγος. Σάζει μοτέρ. Άρα μεν έσιετε έννοιαν εν μπορώ να σας ταράξω που το πόστο σας. Άκουσα σας σήμερα να λέτε πως εκουραστήκατε τζ εσείς που τούτην την ιστορία τζαι ειλικρινά συμπάσχω. Εν δύσκολο να μεν σε αφήνουν να κάμεις τη δουλειά σου σωστά. Το κατανοώ. Εντελώς συμπτωματικά ένα μεγάλο μέρος της ενέργειας που καταβάλετε στη δουλειά σας καταλήγει να μεν αφήνει εμένα να κάμω τη δική μου. Τι εννοώ. Εγώ δουλεύκω. Εν κάμνω το μεράκι μου, εν σπάζω χάζι. Σοβαρά τωρά. Δουλέυκω. Παράγω έργο. Μπορεί να μεν αφορά ούλλους τους Κύπριους αλλά παράγω έργο. Εννοώ εν όπως τους καραόλους. Εν τους τρώει ούλλος ο κόσμος αλλά κάποιοι πουλούν καραόλους. Τζ εν εντάξει. Εν τους λαλεί κανένας να αλλάξουν δουλειάν.
Το έργο όμως που παράγω κάποιου πρέπει να το πουλήσω. Γιατί πρέπει να πιάσω λεφτά να φάω. Έστω τζαι καραόλους. Αλλά δεν μπορώ να το πουλήσω έτσι όπως τα εκάματε. Τζαι σκέφτουμαι πως εν νάκκον αδικία. Να σας εξηγήσω κύριε Υπουργέ μου. Στο θέατρο οι θέσεις εν αριθμημένες (όπως τα αεροπλάνα). Εν ταράσσει κανένας που τη θέση του (όπως τα αερόπλάνα). Έσιει υπεύθυνους που αν κάμεις της κελλές σου θυμώνουν σου (όπως τα αεροπλάνα). Τζαι άμαν τελειώσει η παράσταση – που συνήθως κρατά κάτι τοις λλιοότερο που το Λάρνακα/Αθήνα- βκάλουν σε έξω με τη σειρά τζαι φρόνιμα (όπως τα αεροπλάνα).
Τζαι χτύπα ξύλον αν κολλήσει κανένας, έχουμεν το τηλέφωνον του τζαι τα τηλέφωνα τζείνων που εκάθουνταν δίπλα του για να βοηθήσουμεν την ιχνηλάτηση (όπως ακριβώς τα αεροπλάνα). Γιατί λοιπόν κύριε Υπουργέ μου τα αεροπλάνα των 230 θέσεων παν τζ έρκουνται γεμάτα, αλλά τα θέατρα (που εν τζαι πιο μεγάλα) μόνον 75 πλάσματα μπορούν να βάλλουν μέσα; Εν θα φορούν ούλλοι μάσκες που τες 15 του μήνα αφού;
Παίζει κάτι με τα θέατρα τζαι δεν μας το λέτε; Ξέρετε κάτι; Να ανησυχήσω; Τζαι οι 350 στους γάμους; Τι θέλετε να σκεφτώ; Γιατί στους γάμους εν κολλά; Έχουν κάτι μέσα τα λοκκούμια; Να αρχίσω να τρώω λοκκούμια; Τέλοσπαντων. Να μεν σας κουράζω άδικα με τα δικά μου.
Μπορώ όμως, αφού τζι εσείς εκουραστήκατε τζι εγώ είμαι αναγκαστικά αδκιασερός, να σας προσφέρω τις υπηρεσίες μου. Μην ανησυχείτε δεν θα τα σκατώσω. Οι δουλειές μας δεν έχουν τζαι τόση μεγάλη διαφορά. Εγώ είμαι σκηνοθέτης. Εγώ -όπως κι εσείς- έχω την ευθύνη να αναλύω τις καταστάσεις τζαι να διώ καθαρές οδηγίες. Όπως κι εσείς, οφείλω να αντιλαμβάνομαι τη ψυχολογία αυτών που θα ακολουθήσουν τις οδηγίες μου τζαι να μην σταματώ να εξηγώ ξανά τζαι ξανά τι πρέπει να γίνει. Όπως κι εσείς αν δεν γνωρίζω κάτι, ζητώ βοήθεια που τους συνεργάτες μου που έχουν ειδίκευση σε θέματα που αγνοώ. Όπως κι εσείς, η σκέψη μου είναι συνέχεια υπό αξιολόγηση τζι αν κάμω λάθος εν αντρέπουμαι να πω, παιδκιά όπα sorry πάμε ξανά. Όπως κι εσείς, αν η δουλειά πάει σούπερ τα συγχαρητήρια παίρνει τα ούλλη η ομάδα, αλλά άμαν στραβώσει κάτι, τρώω την μόνον εγώ.
Κύριε Υπουργέ μου, η μόνη μας διαφορά είναι πως εσείς βρέξει-σιονίσει πκιερώνεστε. Τζαι δεν χρειάζεστε την άδειαν μου για να κάμετε τη δουλειά σας. Τζαι η μάσκα σας εν πιο όμορφη που τη δική μου. Έσει πάνω τζαι την Κύπρο. Για την Κύπρο κόφτει με τζι εμένα. Τζαι θέλω να τανύσω να γίνει λλίον καλλύτερη. Αφήστε με.
