ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Αυτοί οι τρεις ήρωες είναι το κάτι άλλο

Η παράσταση «Ήρωες» είναι γεμάτη αισιοδοξία και χιούμορ

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Οι «Ήρωες» του βραβευμένου θεατρικού συγγραφέα Gerald Sibleyras με τους Γιάννη Φέρτη, Δημήτρη Πιατά και Ιεροκλή Μιχαηλίδη σε σκηνοθεσία του Νικήτα Μιλιβόγεβιτς, έρχεται στην Κύπρο για 3 παραστάσεις, στις 2 Μαΐου στο Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου, και στις 3 και 4 Μαΐου στο Θέατρο Ριάλτο. Στην «Κ» μίλησαν οι τρεις ηθοποιοί για την παράσταση  και μας λένε ότι σίγουρα θα γελάσουμε, αλλά και θα σκεφτούμε για την ανάγκη του ανθρώπου να κάνει όνειρα. Οι τρεις ηθοποιοί υποδύονται τρεις γκρινιάρηδες βετεράνους στρατιωτικούς οι οποίοι ζουν έγκλειστοι σε ένα νοσοκομείο αναπολώντας τις παλιές τους δόξες, διηγούνται ιστορίες ηρώων.

–Τι κρύβεται πίσω από τη φαινομενικά απλή ιστορία τριών γερόντων;
Γιάννης Φέρτης: Η ανάγκη του ανθρώπου να μην παραιτηθεί λόγω ηλικίας.
Δημήτρης Πιατάς: Όλα τα υπέροχα αισθήματα του ανθρώπου όπως η αγάπη, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη το εν συναίσθημα δηλαδή το πρόβλημα του διπλανού μου, είναι και δικό μου πρόβλημα.
Ιεροκλής Μιχαηλίδης: Κρύβεται ο σταματημένος χρόνος όπου στην ουσία τίποτα δεν κινείται, επηρεασμένο φαντάζομαι λίγο από το ποιητικό θέατρο του Μπέκετ, ίσως και από του Τσέχωφ, όπου τα πράγματα ενώ φαινομενικά εξωτερικά κινούνται, εσωτερικά μένουν ακίνητα απολύτως.


–Τι ξεχωρίζετε στο έργο αυτό;
Γ.Φ.: Ενώ φαίνεται απλό είναι ακριβώς το αντίθετο, έτσι και αλλιώς οι ζωές των ανθρώπων δεν είναι απλές είναι σύνθετες. Και κυρίως σε αυτό το έργο έχουμε να κάνουμε με τρεις στρατιωτικούς απόμαχους και έγκλειστους σε ένα γηροκομείο.
Δ.Π.: Το χιούμορ και την αισιοδοξία του, το μισογεμάτο και όχι το μισοάδειο ποτήρι.
Ι.Μ.: Βέβαια εδώ επειδή τίθεται και το θέμα της ηλικίας αυτών των ανθρώπων, μέσα από αυτό το αδιέξοδο των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας, το χρονικό αδιέξοδο, υπάρχει η τρυφερότητα, το χιούμορ, η αισιοδοξία και στην ουσία παρηγοριά γι' αυτό που ζούμε.

–Κάποτε όλα τελειώνουν, ακόμα και η δόξα, δεν είναι μίζερο να τα θες πάλι πίσω;
Γ.Φ.: Έτσι είναι η ανθρώπινη φύση. Δεν είναι καθόλου μίζερο.
Δ.Π.: Ασφαλώς. Ο χρόνος δεν μπορεί να γυρίσει πίσω... πάρα μόνο σαν ανάμνηση και αυτή… θολή.
Ι.Μ.: Είναι ανθρώπινο να αναπολείς στιγμές ευχάριστες. Έτσι κι αλλιώς η μνήμη του ανθρώπου είναι επιλεκτική και η φυσική τάση του ανθρώπου είναι να επιζητάει τα καλύτερα πράγματα που έχει ζήσει. Το αντίθετο θα ήταν και παράδοξο και αυτοκτονικό.
 
–Ποιος είναι ο στρατηγός της παράστασης;
Γ.Φ.: Ο στρατηγός της παράστασης είναι ο Γουσταύος που υποδύεται ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης αλλά για μένα είναι ο σκηνοθέτης της παράστασης, ο Σέρβος Νικίτα Μιλιβόγιεβιτσς.
Δ.Π.: Ο Γουσταύος που αρνείται να δεχτεί τα δεδομένα και ζει λες και «υπάρχει αύριο».
Ι.Μ.: Ο στρατηγός τυπικά είναι ο Γουσταύος, ουσιαστικά δεν είναι. Είναι ένας στρατηγός ο οποίος είναι λίγο Δον Κιχωτική η μάχη η οποία διεξάγει και υπό αυτή την έννοια δεν υπάρχει στρατηγός.


–Οι ήρωές σας δεν φοράνε παντούφλες, δεν θα τους λυπηθούμε στο έργο αυτό;
Γ.Φ.: Όχι δεν θα τους λυπηθείτε γιατί δεν έχουν παραιτηθεί από την ζωή, συνεχίζουν να κάνουν όνειρα.
Δ.Π.: Οι Ήρωες φοράνε παπούτσια που στην πραγματικότητα είναι παντόφλες, δεν θα τους λυπηθούμε, απλώς θα γελάσουμε.
Ι.Μ.: Δεν νομίζω ότι είναι για λύπηση. Είναι άνθρωποι οι οποίοι ακόμη αγωνίζονται, αισιοδοξούν και μέχρι και την τελευταία δρουν και αυτό είναι και το σημαντικό. Νομίζω ότι ο στόχος μας είναι να τους αγαπήσετε και όχι να τους λυπηθείτε.

–Οι ρόλοι που κρατάτε, σας αντιπροσωπεύουν και στην πραγματικότητα;
Γ.Φ.: Νομίζω πως όχι.
Δ.Π.: Όχι φυσικά, πρώτον δεν είμαστε στρατιωτικοί και δεύτερον αισθανόμαστε και είμαστε νέοι... Ακόμα! (το ακόμα το πρόσθεσα για σιγουριά)
 Ι.Μ.: Αν ήταν έτσι θα έπρεπε να μην είναι γηροκομείο αυτό, θα έπρεπε να είναι ψυχιατρείο για μας τους ίδιους. Νομίζω ότι όλοι οι ηθοποιοί πάντα αντλούμε από την προσωπική μας ζωή και τον ίδιο μας τον εαυτό και το υποσυνείδητό μας για να παίζουμε ρόλους, αντλούμε εμπειρίες προσωπικές αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχουν σχέση με τη δική μας ζωή.


–Πώς είναι η συνύπαρξη τριών ηθοποιών όπως εσείς;
Γ.Φ.: Η συνύπαρξη μας είναι αρμονική γιατί υπάρχει εκτίμηση και σεβασμός.
Δ.Π.: Συγκλονιστική, ήταν θείο δώρο να βρεθώ στην σκηνή με τον Γιάννη Φέρτη , που ήταν ο πρώτος μου εργοδότης και πρωταγωνιστής, το 1975 στο θέατρο «ΑΘΗΝΑ», και ο Ιεροκλής που χρόνια ψάχναμε τρόπο να συναντηθούμε καλλιτεχνικά.
Ι.Μ.: Θα έλεγα αρμονική μέσα από τις αντιθέσεις γιατί είμαστε τρεις διαφορετικές γενιές και τρεις διαφορετικές σχολές. Αυτό όμως δεν είναι λόγος για να μην υπάρχει απόλυτη αρμονία, γιατί υπήρξε καθοδήγηση από τον σκηνοθέτη και καλή διάθεση από όλους μας και έτσι νομίζω ότι είναι μία σοφά ενορχηστρωμένη παράσταση από την μπαγκέτα του σκηνοθέτη και εμείς είμαστε καλοί σολίστες.


–Ποιοι είναι οι σημερινοί ήρωες;
Γ.Φ.: Αυτοί που παλεύουν για μια καλύτερη ζωή γι αυτούς και τα παιδιά τους σε συνθήκες αντίξοες.
Δ.Π.: Οι σημερινοί Ήρωες είναι άνθρωποι καθημερινοί που αγωνίζονται με αξιοπρέπεια να επιβιώσουν σε συνθήκες χωράς, αποπτωχευμένης.
 Ι.Μ.: Παρόλο που σε αυτή την παράσταση ο τίτλος έχει ειρωνικό χαρακτήρα ή ενδεχομένως και ελαφρά σαρκαστικό, υπό αυτή την έννοια, ήρωες είναι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι είτε έχουν επαφή με την πραγματικότητα, είτε ονειροβατούν, είτε είναι αιθεροβάμονες.

–Φαντάζομαι ότι εσείς δεν νιώθετε βετεράνοι, θεατρικοί ήρωες όμως;
Γ.Φ.: Βετεράνος είμαι αν σκεφτώ πως έχω 59 χρόνια στο θέατρο. Δεν έχω νιώσει ποτέ ότι είμαι θεατρικός ήρωας.
Δ.Π.: Είναι αλήθεια ότι έχω 45 χρόνια στο θέατρο και αυτό μου δίνει τον τίτλο του βετεράνου αλλά ευτυχώς όχι του συνταξιούχου.
Ι.Μ.: Ούτε βετεράνοι, ούτε ήρωες, είμαστε εργάτες που απολαμβάνουν την δουλειά τους.

–Γιατί κάνετε θέατρο; Για να ονειρεύεστε αποδράσεις από την καθημερινότητα;
Γ.Φ.: Σε ηλικία 15 και 16 χρονών λάτρευα παραστάσεις και σπουδαίους ηθοποιούς της εποχής εκείνης κι έτσι αποφάσισα να γίνω κι εγώ ηθοποιός, ποτέ δεν ονειρεύτηκα να αποδράσω από την καθημερινότητα.
Δ.Π.: Κάνω θέατρο, για να πληρώνω τους φόρους, τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού και τις δόσεις των δανείων της τράπεζας. Δηλαδή εργάζομαι για την καθημερινότητα προσπαθώντας να αποδράσω από αυτή.
Ι.Μ.: Και αυτό.

Πληροφορίες: Οι Ήρωες, Γιάννης Φέρτης, Δημήτρης Πιατάς και Ιεροκλής Μιχαηλίδης
Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου, Τετάρτη 2 Μαΐου, ώρα 8:30 μ.μ.
Θέατρο Ριάλτο, Πέμπτη 3 και Παρασκευή 4 Μαΐου, ώρα 8:30 μ.μ.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Θέατρο-Χορός: Τελευταία Ενημέρωση

X