ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ο κύκλος της ζωής και οι αλήθειες του

Η Γεωργία Μαυραγάνη που σκηνοθετεί για τη σκηνή 018, τον «Τυχερό στρατιώτη», ένα ρωσικό παραμύθι, μιλάει στην «Κ»

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Η Γεωργία Μαυραγάνη σκηνοθετεί για τη σκηνή 018 του ΘΟΚ, τον «Τυχερό στρατιώτη» των Ξένιας Καλογεροπούλου - Θωμά Μοσχόπουλου. Πρόκειται για διασκευή βασισμένη σε ένα παραδοσιακό ρωσικό παραμύθι. Η σκηνοθέτρια λέει στην «Κ» ότι τα παιδιά θεατές δεν είναι καθόλου αφελείς, και το μόνο που χρειάστηκε να δουλέψει λίγο περισσότερο από άλλες φορές ήταν ότι σε αυτό το έργο υπήρξε η ανάγκη για περισσότερη άφεση στη βασική και πρωταρχική λειτουργία του θεάτρου που είναι το παιχνίδι. Η κ. Μαυραγάνη σημειώνει επίσης ότι επειδή η απώλεια και ο θάνατος είναι βασικά θέματα του «Τυχερού στρατιώτη» την απασχόλησε πάρα πολύ πώς θα μιλήσει με ειλικρίνεια, χωρίς διδακτισμό για το πώς είναι να χάνεις κάτι και πώς είναι να φτάσεις στο σημείο να αποδεχθείς τη ζωή με τα καλά και τα άσχημά της αγαπώντας τη. 

–Το να σκηνοθετείς για παιδιά έχει κάποια διαφορά απ’ ό,τι για ενήλικες;

–Για μένα όχι. Υπάρχει κακώς καμιά φορά η αντίληψη ότι τα παιδιά είναι πιο αφελείς θεατές. Δεν είμαι καθόλου αυτής της άποψης είναι πιστεύω μια προκατάληψη κάποιων ενηλίκων που έχοντας ξεχάσει ότι παιδικότητα σημαίνει πηγαία ειλικρίνεια και άφεση στην πρώτη αντίδρασή τους κρύβουν κάποια σημαντικά κομμάτια της ζωής. Είναι δικές μας ενοχές αυτές που πολλές φορές τις προβάλουμε στα παιδιά. Αν όμως πρέπει να πω κάποια διαφορά θα έλεγα πως εδώ, σκηνοθετώντας, κατάλαβα ότι χρειάζεται πολύ περισσότερη φαντασία και για να είμαι πιο ακριβής, περισσότερη άφεση στη βασική και πρωταρχική λειτουργία του θεάτρου που είναι το παιχνίδι.

–Ένα παραμύθι είναι ελκυστικό για τον ενήλικα θεατή;

–Τα παραμύθια φτιάχτηκαν κυρίως από ενήλικες. Είναι μύθοι που περιέχουν τις βασικές συλλογικές αλήθειες, άρα είναι ένας καθρέφτης των ψυχών και επιθυμιών όλων μας.

–Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες σε αυτή την παράσταση σκηνοθετικά;

–Όπως σε κάθε δουλειά με απασχολεί πολύ να βρω την ουσία και το νόημα του έργου. Με δεδομένο μάλιστα ότι σε τούτο το έργο η απώλεια και ο θάνατος είναι βασικά θέματα με απασχόλησε πάρα πολύ πώς θα μιλήσω με ειλικρίνεια και καθόλου διδακτικά για το πώς είναι να χάνεις κάτι και πώς είναι να φτάσεις στο σημείο να αποδεχθείς τη ζωή με τα καλά και τα άσχημά της αγαπώντας τη. 

–Το κείμενο του παραμυθιού σου έδωσε τα υλικά που χρειαζόσουν για μια θεατρική παράσταση;

–Ναι, αρκετά αλλά συνεργάζομαι με μια εξαιρετική ομάδα ηθοποιών που έχουν πολύ πίστη σε αυτό που κάνουν και έχουν προσφέρει υπέροχο υλικό σε αυτή την παράσταση.

–Το «Γκιακ» ήταν ένα έργο που είχε την επιστροφή και τον πόλεμο, αλλά αν θες και τον κύκλο της ζωής, στον τυχερό στρατιώτη βρίσκεις ομοιότητες ή πρόκειται για εντελώς διαφορετικό πράγμα;

–Βρίσκω πάρα πολλές ομοιότητες. Εδώ όμως δεν έχουμε τόσο έντονη την παρουσία του περίγυρου αλλά παρακολουθούμε το ταξίδι της ζωής μέσα από τα μάτια του κεντρικού ήρωα που, ενώ περνά από ατυχία σε τύχη, φτάνει να αποδεχθεί ακόμη και τον θάνατο με πολύ περισσότερη γαλήνη και θα τολμούσα να πω χαρά. Σαν να υπερβαίνει τον φόβο, με κόπο μεν, αλλά τα καταφέρνει.

–Κρατάς την αφήγηση του παραμυθιού ή το έχεις δραματοποιήσει σε θεατρική φόρμα;

–Είναι μια δραματοποιημένη αφήγηση που βουτά σε όλες τις φόρμες του θεάτρου και της αναπαράστασης.

–Φτάνει μια παράσταση να μας δείξει τον κύκλο της ζωής;

–Δεν ξέρω αν φτάνει, πάντως εμείς αυτό επιχειρήσαμε και το χαιρόμαστε πολύ.

–Οι παιδαγωγικές σου σπουδές σε βοήθησαν να σκηνοθετήσεις τον «Τυχερό στρατιώτη»;

–Με βοήθησαν να ξέρω και να θυμάμαι πως τα παιδιά δεν είναι διαφορετικοί θεατές από τους ενήλικες και να θυμάμαι ότι μόνο την αλήθεια μπορείς να τους πεις. 

–Τι σημαίνει επιστροφή για εσένα; Τι κάνει εύκολη ή δύσκολη μια επιστροφή; 

–Η επιστροφή είναι ένας μικρός απολογισμός και άρα μια συνάντηση του τωρινού εαυτού σου με τη νεότητά σου. Σκέφτεσαι πόσο έχεις αλλάξει και γιατί. Είναι μια βαθιά συγκινητική στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου. Αποκαλυπτική θα έλεγα. Πέρα όμως από τη νοσταλγία η επιστροφή είναι και μια νέα αρχή, μια αναγέννηση. Σαν να ξεμπερδεύει κανείς με τα όσα τον δένουν και να ελευθερώνεται. 

Ινφο:

«Ο τυχερός στρατιώτης» των Ξένιας Καλογεροπούλου - Θωμά Μοσχόπουλου, σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη. Παραστάσεις, Λευκωσία: Θέατρο ΘΟΚ, Αίθουσα «Εύης Γαβριηλίδης». Επίσημη πρώτη: Κυριακή 21 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή στις 10:30 (εκτός 28 Οκτωβρίου).

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Θέατρο-Χορός: Τελευταία Ενημέρωση

X