Του Απόστολου Κουρουπάκη
Η Στέγη Χορού Λεμεσού διοργανώνει για 9η χρονιά το Open House Festival και θα φιλοξενήσει έργα σύγχρονου χορού και περφόρμανς από την εγχώρια και διεθνή σκηνή. Στην «Κ» μίλησε ο Αλέξης Βασιλείου καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ και της Στέγης Χορού Λεμεσού για το τοπίο του χορού στην Κύπρο και τις προσδοκίες της Στέγης από το φεστιβάλ. Μας λέει ότι το φετινό πρόγραμμα του φεστιβάλ θα φιλοξενήσει παραστάσεις που θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον των θεατών και θα προκαλέσουν συζητήσεις!
– Το Open House Festival διοργανώνεται για 9η χρονιά. Τι έχει φέρει αυτά τα χρόνια στον χορό το φεστιβάλ;
–Το συγκεκριμένο φεστιβάλ συνέτεινε στο να έρθει το κοινό της Κύπρου σε επαφή με τη χορογραφική αλλά και γενικότερα τη καλλιτεχνική δημιουργία Κυπρίων και διεθνών επαγγελματιών, που προτείνουν μέσα από τα έργα τους μια καινοτόμα και τολμηρή ματιά στον τομέα των παραστατικών τεχνών. Μέσα από αυτό το φεστιβάλ οι καλλιτέχνες που δραστηριοποιούνται στην Κύπρο θυμούνται ότι ανήκουν σε μια ευρύτερη και σαφώς μεγαλύτερη καλλιτεχνική κοινότητα. Λόγω της γεωγραφικής μας θέσης και των ελάχιστων ευκαιριών για καλλιτεχνική ανταλλαγή στο εξωτερικό, συχνά νιώθουμε αποκομμένοι από την υπόλοιπη καλλιτεχνική κοινότητα. Επίσης, μέσα από το πρόγραμμα του φεστιβάλ προσπαθούμε να διευρύνουμε την αντίληψη και την πρόσληψη που αφορά στην έννοια της χορογραφίας και κατά συνέπεια των παραστατικών τεχνών. Στο Open House Festival θα παρακολουθήσετε μερικές από τις πιο σύγχρονες χορογραφικές φωνές που υπάρχουν στην Κύπρο και το εξωτερικό.
–Είστε ευχαριστημένοι από τις διεθνείς και τις κυπριακές συμμετοχές; Μετά από εννέα χρόνια τι έχετε δει να αλλάζει στον σύγχρονο χορό στην Κύπρο;
–Αν σκεφτώ την ιστορία του σύγχρονου χορού στην Κύπρο και τα πρώτα δείγματα που παρακολουθήσαμε, διαχρονικά ο σύγχρονος χορός προτείνει στο κοινό, περισσότερο από άλλες μορφές τέχνης θα έλεγα, σύγχρονες καλλιτεχνικές προτάσεις, υβριδικές ερευνητικές μεθόδους και τεχνοτροπίες και καταπιάνεται με επίκαιρες θεματικές. Ούτως η άλλως η «γλώσσα» του χορού είναι μια δύσκολη «γλώσσα» και η κατανόησή της απαιτεί χρόνο και γενικότερα βάζει το θεατή σε διαδικασία αναστοχασμού και επαναπροσδιορισμού διαφορετικών μορφών επικοινωνίας και έκφρασης. Το φετινό πρόγραμμα του φεστιβάλ φιλοξενεί παραστάσεις που θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον των θεατών και θα προκαλέσουν συζητήσεις! Αυτή είναι η ταυτότητα του φεστιβάλ και όλοι εμείς (διοργανωτές/καλλιτέχνες και κοινό) μέσα σε αυτά τα εννέα χρόνια έχουμε καταφέρει να διαμορφώσουμε –έστω και λίγο– τη δυναμική και τη θέση του σύγχρονου χορού στην Κύπρο.
–Η εμπειρία που αποκομίζει το κοινό πώς μετουσιώνεται/αξιοποιείται σε επόμενο στάδιο από εσάς;
–Προσπαθούμε να έχουμε μια διαρκή επικοινωνία και επαφή με το κοινό τόσο πριν και μετά το φεστιβάλ. Παραδείγματος χάριν, διοργανώνουμε ανά τακτά διαστήματα ανοιχτές συζητήσεις με το κοινό μέσα από το πρόγραμμα φιλοξενίας των καλλιτεχνών, συνεντεύξεις με τους ίδιους του δημιουργούς, εργαστήρια και διαλέξεις που εκκινούν πάντοτε και έχουν ως επίκεντρο το ερευνητικό πεδίο του εκάστοτε καλλιτέχνη. Παροτρύνουμε τους θεατές να αλληλεπιδράσουν με τα έργα και τους ίδιους τους καλλιτέχνες για να δημιουργηθεί ένας χώρος που θα μπορούν να θέσουν ερωτήματα, προβληματισμούς και να εκφράσουν τις εντυπώσεις τους για τα έργα.
–Πώς πιστεύετε ότι μπορείτε να επικοινωνήσετε τη χορογραφική δημιουργία και τις περφόρμανς σε ένα περισσότερο ευρύ κοινό;
–Επιλέγοντας και φιλοξενώντας έργα μέσα από ένα ευρύ ερευνητικό περιεχόμενο και καλλιτεχνικό πεδίο που προβάλλουν διαφορετικές προσεγγίσεις πάνω στην ιδέα της χορογραφικής δημιουργίας άλλα και της έννοια της πρωτοπορίας στην τέχνης. Επίσης, προσπαθούμε να επιλέγουμε έργα που αφήνουν «χώρο» μέσα από την έρευνα που προτείνουν για προσωπική κατανόηση και ανάλυση όπου παγκόσμια οικουμενικά θέματα έχουν θέση και αντίκτυπο στο προσωπικό σύμπαν του καθενός.
–Θα ήθελα να μου εξηγήσεις τι σημαίνει για εσάς «ανοιχτή» εμπειρία;
–Κάθε φορά που επιλέγω τα έργα για το φεστιβάλ καλούμε να λύσω μια αρκετά σύνθετη άσκηση που έχει ως στόχο την υλοποίηση αυτής της ‘ανοιχτής’ εμπειρίας. Επιδιώκω να προσκαλώ παραστάσεις που σχολιάζουν και πραγματεύονται θέματα φύλου, ρατσισμού, σεξουαλικότητας και κοινωνικής ανισότητας. Θέματα που βιώνουμε καθημερινά και που είναι κομμάτι της ζωής του κάθε πολίτη. Χωρίς φίλτρα, περιορισμούς και συμβιβασμούς ως προς την εμπειρία. Η τέχνη δεν θα έπρεπε να είναι ένα ασφαλές πεδίο και μια κατευθυνόμενη απεικόνιση της πραγματικότητας. Πολλές παραστάσεις μάς «κλείνουν» στο περιβάλλον τους και μας κατευθύνουν συναισθηματικά. Οφείλουμε να σπρώχνουμε τα όρια και να φέρνουμε στο προσκήνιο όλα αυτά που μας φοβίζουν/προβληματίζουν μαζί με όλα εκείνα που μας δημιουργούν ψυχική ανάταση και πνευματική ευεξία. Έστω και για το λίγο χρονικό διάστημα που διαρκεί μια παράσταση.
–Το χορευτικό τοπίο στην Κύπρο πώς το βλέπετε;
–Είναι σε μια διαρκή εξέλιξη και ωρίμανση. Υπάρχουν λίγοι αλλά εξαιρετικοί καλλιτέχνες που είναι σε θέση να σταθούν ισάξια με άλλους καλλιτέχνες του εξωτερικού. Αυτό που διαπιστώνουν συχνά οι ειδικοί και οι εμπειρογνώμονες που επισκέπτονται την Κύπρο από το εξωτερικό είναι το έντονο καλλιτεχνικό/ ερευνητικό ρίσκο και η πρωτοπορία των ντόπιων καλλιτεχνών. Εννοείται ότι υπάρχει περιθώριο για περισσότερη εξέλιξη σε καλλιτεχνικό επίπεδο και επαγγελματική κατάρτιση αλλά πολλές φορές αυτοί οι παράμετροι εξαρτώνται και είναι άμεσα συνδεδεμένοι από τη χρηματοδότηση των καλλιτεχνών και τις περιορισμένες ευκαιρίες για έκθεση και παρουσίαση των έργων τους. Ο χορός χρηματοδοτείται λιγότερο από κάθε άλλη μορφή τέχνης στην Κύπρο.
