ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Οι δημοτικές δε συνδέονται με τις Προεδρικές

Η «ελλιπής» ενημέρωση, το β΄ ημίχρονο του 2004 και η «σχιζοφρένεια» στον ΔΗΣΥ

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Δυστυχώς, ένθεν και ένθεν, κάποιοι πολιτεύονται σαν να πρόκειται να έχουμε ένα δεύτερο ημίχρονο του δημοψηφίσματος του 2004, αναφέρει στην «Κ» ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΣΥ Πρόδρομος Προδρόμου, σημειώνοντας πως χρειάζεται στάση εθνικής ευθύνης μπροστά στις σημερινές εξελίξεις. Ο ίδιος απορρίπτει τα περί ιδεολογικής σχιζοφρένειας στον ΔΗΣΥ γύρω από το Κυπριακό, εξηγώντας ότι υπάρχουν διαφορετικές διαβαθμίσεις γύρω από την ευαισθησία της βάσης στην επίλυση του Κυπριακού. Γύρω από το ζήτημα των δημοτικών επισημαίνει πως δεν προκρίνουν τις προεδρικές, διαφορετικά ο ενδιάμεσος χώρος δεν υπάρχει.

–Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία επίλυσης του Κυπριακού;
–Είναι προφανές ότι οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο. Έχει υπάρξει πρόοδος, αλλά ταυτόχρονα μένουν ακόμα και προβλήματα. Υπάρχουν ζητήματα κομβικής σημασίας που δεν έχουν βρει ακόμα απάντηση, όπως υπάρχουν και διαφορές ακόμα και εκεί όπου σημειώθηκαν σημαντικές συγκλίσεις. Από την άλλη όμως κάποιες καθοριστικές πτυχές συζητούνται για πρώτη φορά. Όπως π.χ. η ανάγκη να καταργηθούν εγγυήσεις, παρεμβάσεις, κηδεμονία. Γι’ αυτό χρησιμοποιούμε την έκφραση «είμαστε τόσο κοντά σε λύση όσο και σε αδιέξοδο». Μπορεί να φτάνουμε σε καθοριστικό σημείο, αλλά ταυτόχρονα συνειδητοποιούμε ότι υπάρχουν και σημαντικές δυσκολίες. Βλέπουμε εξάλλου θέληση και στήριξη από τις ΗΠΑ και από την Ε.Ε., αλλά ταυτόχρονα βλέπουμε και κάποιες ανάστροφες κινήσεις της Τουρκίας. Τα επόμενα βήματα, η συνάντηση για το Εδαφικό πρώτα, θα είναι καθοριστικά. Με αυτή την έννοια είμαστε κάπως σε τελική ευθεία. Ωστόσο, δεν βοηθάει ο εκνευρισμός που δυστυχώς εμφανίζεται πάλι, ούτε και οι υπερβολές. Γιατί ακούμε κάποιους που προεξοφλούν ναυάγιο ή φοβούνται ολέθρια συμφωνία, όπως και απ’ την άλλη κάποιους που το θεωρούν ήδη λυμένο. Χρειάζεται ψυχραιμία και σύνεση. Εμείς στον Συναγερμό συνειδητοποιούμε ότι χρειάζεται στάση εθνικής ευθύνης. Και αυτό συνεπάγεται όχι μόνο πολιτική βούληση για μια σωστή συμφωνία, αλλά και σύνεση και ορθολογισμό.

–Βεβαίως οι χειρισμοί του Προέδρου στο Κυπριακό έχουν πυροδοτήσει ήδη τεράστιες αντιδράσεις στο εσωτερικό.
–Συχνά αδικαιολόγητες αντιδράσεις. Ακούμε αντιρρήσεις και καταγγελίες ακόμα που βασίζονται πάνω στο ότι η τουρκική πλευρά προβάλλει κάποιες θέσεις. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Ορισμένοι έχουν την εντύπωση ότι θα διαπραγματευτούμε μεταξύ μας και όχι με την τουρκική πλευρά! Καταλαβαίνω να υπάρχει έγνοια και ανησυχία. Και εμείς ανησυχούμε. Ωστόσο, είναι ανεπίτρεπτο να γλιστρήσουμε σε σκηνικό διχασμού. Υπάρχει και προκατάληψη, που θα έπρεπε όμως να την ελέγχαμε μέσα μας. Κάποιοι θεωρούν ότι το Κυπριακό ξεκίνησε το 2004 με το δημοψήφισμα, επειδή οι ίδιοι τότε ενεπλάκησαν για πρώτη φορά και ένοιωσαν έντονα και κάποιοι άλλοι συμπεριφέρονται ωσάν το Κυπριακό να τέλειωσε το 2004 και κρίνουν τους πάντες και τα πάντα με βάση το τι έγινε και τι ψήφισε ο καθένας τότε. Δυστυχώς, ένθεν και ένθεν, κάποιοι πολιτεύονται σαν να πρόκειται να έχουμε ένα δεύτερο ημίχρονο του δημοψηφίσματος του 2004. Αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Τώρα θα έπρεπε να είμαστε συσπειρωμένοι στις κοινές θέσεις αρχών της ελληνικής πλευράς και να στηρίξουμε τον Πρόεδρο στις προσπάθειες που κάνει για να τελειώνει η κατοχή, να φύγει ο στρατός, να μην υπάρχουν εγγυήσεις και ανάμιξη της Τουρκίας και να έχουμε ένα λειτουργικό σύστημα, χωρίς στρεβλώσεις του τύπου εκ περιτροπής προεδρία, εγγυημένες πλειοψηφίες κ.ά. Δηλαδή ένα ευρωπαϊκό κράτος δικαίου, με μια σύγχρονη δυναμική οικονομία. Κάποιοι συμπεριφέρονται ωσάν να μονοπωλούν την έγνοια και την εθνική ευαισθησία! Κάνουν όμως λάθος. Τι δηλαδή; Εμείς είμαστε για το ό,τι να ‘ναι; Καθόλου. Απλώς περιμένουμε την κατάληξη, αν υπάρξει, και ψύχραιμα και με ορθό λογισμό θα κρίνουμε. Δεν ωφελεί να προσπαθείς να γράψεις πολιτικούς πόντους προτρέχοντας.

Με δεδομένο ότι ο Νίκος Αναστασιάδης απαιτούσε από τους προκατόχους του πλήρη ενημέρωση, η δική του στάση σήμερα, δίδει την εντύπωση πως κάτι κρύβει.
–Μα και να μπορούσε να έκρυβε, όπως λένε κάποιοι, σε τι θα τον ωφελούσε αυτό; Αφού αμέσως μετά όλα θα είναι γνωστά. Χρειάζεται και θα υπάρξει πλήρης ενημέρωση και διαφάνεια. Όλο αυτό ξεκίνησε από ένα κακό κλίμα που, δυστυχώς, προϋπήρξε και από διαθέσεις καχυποψίας και δυσπιστίας. Επιπλέον, είναι κοινό μυστικό ότι κάποιοι κρύβουν και τις πραγματικές τους θέσεις που θεωρούν ότι θα εκτεθούν αν τις πουν, πίσω από διαδικαστικά ζητήματα. Ο Πρόεδρος προσπάθησε να προφυλάξει τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης και την αξιοπιστία της ελληνικής πλευράς. Υπήρξε από την αρχή συμμετοχή και των άλλων πολιτικών δυνάμεων στις υποστηρικτικές τεχνοκρατικές ομάδες. Ενημερώθηκαν και από τον ειδικό διαπραγματευτή. Αλλά όπως και να ’χει σε λίγες ημέρες θα υπάρξει σφαιρική ενημέρωση στο Εθνικό Συμβούλιο και μετά άμεση ενημέρωση των πολιτών από τον Πρόεδρο.

-Τελικά ποιος θα είναι ο αριθμός των εποίκων που θα μείνουν;
-Κατ’ αρχάς με συμφωνία για λύση θα λήξει οριστικά το φαινόμενο της δημοκραφικής αλλοίωσης. Δεν θα υπάρχει πια θέμα εποίκων. Είναι εξαιρετικά σημαντικό που καταγράφεται ότι θα ισχύει η εθνική αναλογία που υπήρχε τη στιγμή της ίδρυσης του κυπριακού κράτους, δηλαδή περίπου 80% Ελληνοκολύπριοι και 20% Τουρκοκύπριοι. Με μια λύση θα τελειώνουμε Στη διαπραγμάτευση η ελληνική πλευρά προσπαθεί να κλείσει το κεφάλαιο του εποικισμού που έκανε η τουρκική πλευρά, μέσα από μια καθαρή συμφωνία για την κυπριακή ιθαγένεια. Γι’αυτό τα στοιχεία αντλούνται από το Αρχείο Πληθυσμού και όχι από την απογραφή που έγινε στη Δημοκρατία το 2011. Γιατί την κυπριακή ιθαγένεια έχουν και δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας που δεν διαμένουν στην Κύπρο. Από εκείνα τα στοιχεία προκύπτει πως για περίπου 800 χιλιάδες που έχουν την κυπριακή ιθαγένεια από την ελληνική πλευρά, γίνεται δεκτός ένας αριθμός 220 χιλιάδων κατόχων κυπριακής ιθαγένειας που θα εντάσσονται στην τουρκοκυπριακή πολιτεία. Μεταξύ αυτών υπάρχουν πρόσωπα που γεννήθηκαν στην Κύπρο και διεκδικούν ιθαγένεια από τον ένα μόνο γονιό. Αυτό το έχει δεχτεί από χρόνια η δική μας πλευρά. Γιατί με τον ίδιο τρόπο που είναι ο εποικισμός έγκλημα πολέμου, στην ίδια Συνθήκη προβλέπεται και κάποια ανθρωπιστική μεταχείριση για ορισμένες προεκτάσεις του. Πρέπει να είμαστε λογικοί. Ιδιαίτερα άμα έχουμε στο νου ότι το 2004 δεχτήκαμε, η επίσημη ηγεσία μας δέχτηκε τότε, διαδικασία επισημότατης ψηφοφορίας, για το σημαντικότερο μάλιστα θέμα που μπορούσε να υπάρχει και στο δημοψήφισμα ψήφισε ένα εκλογικό σώμα στα κατεχόμενα. Στέκει να αμφισβητήσουμε τώρα κάποιους από αυτό τον πληθυσμό ζητώντας απογραφή; Ενός είδους έμμεση απογραφή έγινε τότε. Ναι, με βάση την αρχική συμφωνία για 220 έναντι 800 χιλιάδων, υπολογίζεται ότι έχουμε περίπου 40 χιλιάδες πρόσωπα που δεν είναι με την αρχική έννοια Τουρκοκύπριοι. Αλλά πρέπει να πούμε ότι στην Κύπρο δεν πρόκειται γενικά και αόριστα να παραμείνουν έποικοι. Η κατάσταση όσων δεν θα έχουν ιθαγένεια και υπηκοότητα, πέραν των 220 χιλιάδων, θα διέπεται από ομοσπονδιακή νομοθεσία και κριτήρια για παραμονή στη χώρα. Δεν θα είναι υπόθεση της κάθε πολιτείας να κάνει ό,τι θέλει. Χώρια ότι ξέρουμε ότι υπάρχει και ιδιαίτερη ευαισθησία σε πανευρωπαϊκό επίπεδο για τη μετανάστευση από «τρίτες χώρες». Άρα το να παραμείνουν εσαεί Τούρκοι υπήκοοι στην Κύπρο και να έρχονται άλλοι δεν θα ισχύει.

Η συνθηματολογία του ΔΗΣΥ και η απομόνωση

–Προχωράμε με τη λύση, ωστόσο, στους κόλπους ΔΗΣΥ παρατηρείται μία ιδεολογική σχιζοφρένεια γύρω από τη λύση του Κυπριακού. Το «Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω» εκπροσωπεί και σήμερα τον ΔΗΣΥ;
–«Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω» σημαίνει ότι η πολιτική φιλοσοφία αυτής της παράταξης προσδιορίζεται πρώτα και πάνω από όλα από την ευθύνη για την πατρίδα. Αν δούμε αυτή την παρακαταθήκη επί λέξει, τότε από το 1976 που βγήκε μπροστά με αυτή τη διακήρυξη ο ΔΗΣΥ, η πατρίδα μας είχε χάσει 37% από το έδαφός της. Ήταν ήδη κατεχόμενο. Επομένως ο στόχος είναι να μην την παραδώσουμε μικρότερη. Να ανακτήσουμε κάποια τουλάχιστον από κατεχόμενα. Στρατηγικός στόχος της προσπάθειας για λύση να αποδοθούν όσο το δυνατό περισσότερα από τα κατεχόμενα σε ελληνικό έλεγχο, στην ελληνοκυπριακή ομόσπονδη πολιτεία. Αυτό σήμερα μεταφράζεται, πέραν από την Αμμόχωστο που είναι από χρόνια δεδομένη και με ψηφίσματα ακόμα έπρεπε ήδη να έχει αποδοθεί, και τη Μόρφου και αρκετά κεφαλοχώρια και περιοχές που λέμε ότι πρέπει να εξασφαλίζουν την επιστροφή τουλάχιστον εκατό χιλιάδων προσφύγων. Και να περιοριστεί η έκταση τυχόν αποζημιώσεων, αλλά και η λύση να είναι πραγματικά λειτουργική. Κατά τα λοιπά, δεν μου φαίνεται να υπάρχει κάποια ιδεολογική σχιζοφρένεια. Είναι γνωστό ότι υπάρχουν διαβαθμίσεις ως προς τις ευαισθησίες, όσο και κάποτε διαφορετικές προσεγγίσεις. Πάντα έτσι ήταν η παράταξή μας. Μήπως αυτό δεν εκφράστηκε και στο δημοψήφισμα του 2004;
–Ακριβώς, άλλα ψήφιζε όμως η ηγεσία του κόμματος το 2004 στο δημοψήφισμα, άλλα η βάση του.
–Μη με κάνετε τώρα να πω ότι εκείνοι που προτάσσουν απόλυτα την κομματική θέση στο Κυπριακό και στη συνέχεια θέλουν να ανασύρουν το δημοψήφισμα του 2004, έρχονται σήμερα σε καθοριστικό στάδιο της διαπραγμάτευσης και υποστηρίζουν για τη δημαρχία της Λεμεσού έναν από τους πρωταγωνιστές της «πλατφόρμας του ΝΑΙ». Για το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ μιλώ. Θα τους ελέγχαμε τώρα έτσι γιατί υποστηρίζουν τον Αντρέα Χρήστου; Όχι, δεν νομίζω. Το τι έχει συμβεί το 2004 το γνωρίζουμε. Και στην πραγματικότητα δεν ήταν όλη η ηγεσία του κόμματος μονόβουλη. Και η τότε απόφαση όσων βρέθηκαν στο συνέδριο είχε μέσα και την αντίθετη άποψη. Δεν υπήρξε ακριβώς αντιστοιχία με τη βάση, ναι, πράγματι. Γι’ αυτό λοιπόν σήμερα πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί και χωρίς μισαλλοδοξία. Ευτυχώς, πάντως, ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να επαναληφθεί το φαινόμενο του να χύνουμε λάδι στη φωτιά, όπως ήταν να φέρουμε ένα σχέδιο δοτό και χωρίς συμφωνία σε δημοψήφισμα. Θα είναι πολύ διαφορετικά αυτή τη φορά, αν είναι να πάμε σε δημοψήφισμα. Θα είναι μια πρόταση που αφού περάσει από βάσανο μεγάλη, θα μπορεί να γίνει αποδεκτή από τους Ελληνοκυπρίους. Κανένας δεν θα τους καλέσει σε δημοψήφισμα για να απορρίψουν.

–Βλέποντας τις ζυμώσεις για τις δημοτικές εκλογές ο ΔΗΣΥ φαίνεται απομονωμένος.

–Δεν ξέρω αν φαίνεται απομονωμένος. Σε κάποιες περιπτώσεις υποψήφιοι του Συναγερμού υποστηρίζονται από άλλα κόμματα, όπως συμβαίνει και το αντίστροφο. Αλλού ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ υποστηρίζουν υποψήφιους του ΑΚΕΛ, αλλού όμως όχι. Δεν υπάρχει γενικός κανόνας ούτε νομίζω να καταφέρνει η αντιπολίτευση να προβάλει κοινό μέτωπο. Γι’ αυτό εξάλλου εμείς δεν επιχειρήσαμε σε καμία στιγμή να δώσουμε στις εκλογές άλλο χρώμα και διαστάσεις από το ότι θα είναι έκφραση των τοπικών κοινωνιών, με κριτήρια που δεν ανάγονται πάντα στην κεντρική πολιτική.

–Δεν κρίνουν τις εξελίξεις το Κυπριακό ή τις προεδρικές του ’18 οι δημοτικές;
–Όχι. Αν ήταν έτσι, τότε θα έπρεπε να βγάλουμε ήδη συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει ενδιάμεσος χώρος; Διότι προφανώς δεν υπάρχουν για τις δημαρχίες υποψηφιότητες που να στηρίζονται από τα 4-5 κόμματα που υποτίθεται πως συναποτελούν αυτό τον χώρο. Η μόνη περίπτωση που φαίνεται να υπάρχει μία κομματική «καθαρότητα» είναι το ΑΚΕΛ, που σε καμία περίπτωση δεν έχει υποστηρίξει υποψήφιο του ΔΗΣΥ. Δεν νομίζω όμως ότι το 2016 μπορούμε να δώσουμε στις δημοτικές εκλογές προεκτάσεις για τις προεδρικές. Εξάλλου, πριν από τις προεδρικές έχουμε να δούμε τι θα γίνει με το Κυπριακό. Συνεπώς το όλο τοπίο είναι ρευστό.

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Πολιτική: Τελευταία Ενημέρωση

Πώς ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος μπορούσε να «ευλογήσει» εθνικά τον βασιλιά Παύλο και τη βασίλισσα Φρειδερίκη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο ...
Του Ανδρέα Χατζηκυριάκου
 |  ΠΟΛΙΤΙΚΗ
X