ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

«Λίγες οι ευκαιρίες για τις γυναίκες στην πολιτική»

Η Ρήνα Κατσελλή μιλάει στην «Κ» για την εμπειρία της ως πρώτης γυναίκας βουλευτού

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Πριν από 35 χρόνια μπήκε στη Βουλή των Αντιπροσώπων η πρώτη γυναίκα βουλευτής στην ιστορία της Κύπρου. Ήταν η βουλευτής της επαρχίας Κυρήνειας Ρήνα Κατσελλή, μία γυναίκα με πολύπλευρη δράση και αγώνα, σύζυγος, μητέρα, λογοτέχνης, πολιτικός, μα πάνω απ’ όλα πολιτικό ον, με την αριστοτελική έννοια. Η κ. Κατσελλή μάς μίλησε για την εμπειρία της ως πρώτης βουλευτού στην Κύπρο και για το εάν έχουν αλλάξει έκτοτε τα πράγματα.

–Πώς αποφασίσατε να κατέλθετε υποψήφια στις εκλογές του 1981; Ο κ. Κυπριανού πώς το δέχθηκε;
–Με το τέλος της ΕΟΚΑ ήμουν μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΕΔΜΑ (Ενωμένο Δημοκρατικό Μέτωπο Αναδημιουργίας), η μόνη γυναίκα εκεί μαζί με τον Σπύρο Κυπριανού και άλλους αγωνιστές, αλλά γρήγορα αποφάσισα ότι η πολιτική δεν μου ταιριάζει, παραιτήθηκα και αφοσιώθηκα στη λογοτεχνία και στη δημιουργία οικογένειας. Το 1963-64 με τις διακοινοτικές ταραχές και με τον τότε σύζυγό μου Στέλιο Κατσελλή, δήμαρχο Κερύνειας, ξαναμπήκα στη δημόσια ζωή, βοηθώντας στις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις της πόλης μου. Το 1976 μου πρότεινε ο Σπύρος Κυπριανού να είμαι υποψήφια βουλευτής του κόμματός του, αλλά αρνήθηκα, διότι μόλις είχα γεννήσει. Το 1978 μου πρότεινε να εργαστώ μέσα από τις τάξεις του ΔΗΚΟ για την πολιτικοποίηση των γυναικών και δέχτηκα, δημιουργώντας τους πρώτους πυρήνες της ΓΟΔΗΚ, αλλά όταν έγινε τμήμα, εγώ αρνήθηκα να ηγηθώ σε καθαρά γυναικεία οργάνωση, θεωρώντας ότι αυτό ήταν διάκριση μεταξύ των δύο φύλων. Εκλέγηκα όμως επαρχιακή γραμματέας Κερύνειας του ΔΗΚΟ και το 1981 οι εκτοπισμένοι Κερυνειώτες μου πρότειναν να τους αντιπροσωπεύσω στη Βουλή. Δεν μπορούσα να αρνηθώ και ο Σπύρος Κυπριανού ικανοποιήθηκε από την αποδοχή μου. Το 1986 επανεκλέγηκα από τον πρώτο γύρο βουλευτής και παρέμεινα εκπροσωπώντας τους Κερυνειώτες μέχρι το 1996, που για διάφορους λόγους δεν επανεκλέγηκα. Από τότε, παρόλο που ο Σπύρος Κυπριανού μου πρότεινε να δεχτώ σειρά αξιόλογων πολιτικών θέσεων, αρνήθηκα, διότι ήθελα να αποστασιοποιηθώ από τα κόμματα και να γυρίσω ξανά στη συγγραφή βιβλίων, πράγμα που έπραξα.

–Ποια ήταν η αντίδραση του κόσμου στην απόφασή σας αυτή; Η οικογένειά σας τι σας είπε;
–Ο κόσμος, όχι μόνο από το ΔΗΚΟ, αλλά και από άλλους πολιτικούς χώρους, με δέχτηκε, δείχνοντάς μου εμπιστοσύνη και εγώ προσπάθησα να φανώ αντάξια, υπηρετώντας σε δύσκολους καιρούς με όλες μου τις δυνάμεις. Η οικογένειά μου υπήρξε πολύ θετική. Ο τότε σύζυγός μου υπηρετούσε και αυτός ως υφυπουργός για τους πρόσφυγες και αργότερα ως υπουργός σε διάφορα υπουργεία. Η μητέρα μου με βοήθησε πολύ στο σπίτι και στην ανατροφή των παιδιών μου, ώστε να είμαι απερίσπαστη στα καθήκοντά μου.

–Όταν τελικά εκλεγήκατε, πώς σας αντιμετώπισαν οι συνάδελφοί σας στη Βουλή;
–Δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα ποτέ στη ζωή μου με τους άντρες, ούτε όταν ήμουν στην ΕΟΚΑ, στην οποία η πλειοψηφία των αγωνιστών ήταν άντρες, ούτε αργότερα και φυσικά ούτε στη Βουλή, παρόλο που την πρώτη δεκαετία ήμουν η μόνη γυναίκα μεταξύ 55 ανδρών. Τους αντιμετώπιζα και με αντιμετώπιζαν ως ισότιμο συνάδελφό τους. Φρόντιζα, όμως, να είμαι ειλικρινής και αφοσιωμένη στο λειτούργημα που εξασκούσα, είτε στην κυπριακή Βουλή είτε στα διεθνή φόρα, στα οποία ήμουν μέλος, όπως στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Το μόνο που φρόντιζα τότε ήταν να είμαι κάπως συντηρητική στο ντύσιμό μου.

–Νομίζετε ότι η εκλογή σας είχε αντίκτυπο στις γυναίκες της εποχής;
–Νομίζω ότι συνέβαλα ώστε αρκετές γυναίκες να αναμιχθούν ενεργά στην πολιτική τότε, αλλά οι ανδροκρατούμενες δομές των κομμάτων δεν άφησαν πολλές να ανελιχθούν, εγκλωβίζοντάς τις στα γυναικεία τμήματα των κομμάτων τους, δίνοντας σε αυτές ρόλο νεροκουβαλητή και όχι ενεργού ισότιμου πολίτη.

–Αντιμετωπίσατε δυσκολίες στο έργο σας λόγω του φύλου σας;
– Όχι, αν και τότε δεν είχαμε ούτε συνεργάτες. Έκανα ολονυχτίες μελετώντας τα νομοσχέδια μόνη μου για να σχηματίσω γνώμη και να την υποστηρίξω στην κοινοβουλευτική μου ομάδα και στη συνέχεια στη Βουλή. Πολλές φορές ψήφισα ακόμη και εναντίον της δικής μου ομάδας. Επίσης, δεν αρνήθηκα να αναλάβω καθήκοντα σε αποστολές στο εξωτερικό, αρκετές φορές ασυνόδευτη, χωρίς καν έναν υπάλληλο της Βουλής, όπως στο Αφροασιατικό Συνέδριο για τον υπερπληθυσμό στην Μπανγκόγκ ή στο Μαρακές του Μαρόκου, όπου έπρεπε να βγει ένα σοβαρό ψήφισμα που αφορούσε και στην Κύπρο.

–Σήμερα τα πράγματα έχουν οπωσδήποτε αλλάξει, αλλά ακόμα υπάρχουν προκαταλήψεις. Σε τι σημείο βρισκόμαστε;
–Βοηθάει κάπως ότι σήμερα υπάρχουν περισσότερες γυναίκες απόφοιτες πανεπιστημίων, που δεν επιδιώκουν να είναι μόνο καθηγήτριες και κάνουν καριέρα στο επάγγελμα που σπούδασαν επί ίσοις όροις με τους άντρες. Αλλά τα κόμματα είναι και σήμερα σε πολύ μεγάλο βαθμό ανδροκρατούμενα και δεν δίνονται ευκαιρίες ούτε διευκολύνσεις για την ανάμιξη περισσότερων γυναικών στην πολιτική. Σε άλλες χώρες, το ίδιο το κράτος παρέχει ειδικευμένο προσωπικό για να προσέχει τα μικρά παιδιά των υποψηφίων γυναικών βουλευτών. Εμείς στην Κύπρο πόρρω απέχουμε από κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι αιτία για αυτό το φαινόμενο είναι ότι η κοινωνία μας είναι συντηρητική με την παλιά έννοια και δεν είμαστε γενικά, άντρες και γυναίκες, καλλιεργημένοι με την πλατιά έννοια του όρου. Αυτό γίνεται φανερό στις περισσότερες εκδηλώσεις, στις οποίες οι πολιτικοί μας μετά τις ομιλίες σπάνια μένουν στο καλλιτεχνικό μέρος στο τέλος. Συνήθως, σηκώνονται και φεύγουν θεωρώντας ότι έχουν άλλες πιο «σοβαρές» ενασχολήσεις ή για να φανούν ότι έχουν, ξεχωρίζοντας έτσι από τον υπόλοιπο λαό.

 

 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Αναδρομές: Τελευταία Ενημέρωση