ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η σοφία ζωής του Αλέκου Φασιανού

Ο μεγάλος Έλληνας ζωγράφος μοιράζεται με την «Κ» στιγμές και εικόνες από τη ζωή του

Το γεγονός του Δεκεμβρίου είναι σίγουρα η αυριανή έκθεση του Αλέκου Φασιανού στη Λευκωσία. Ο πιο δημοφιλής ίσως από τους μεγάλους Έλληνες ζωγράφους, έρχεται και πάλι στην Κύπρο με μία μεγάλη έκθεση που πραγματικά θα εκπλήξει. Ο άνθρωπος που έγραψε ιστορία στον χώρο του μοιράζεται με την «Κ» τη σοφία και τις εικόνες του από τη ζωή και την τέχνη του.

Είχαμε γνωριστεί πριν από χρόνια όταν πάλι θα ερχόταν στην Κύπρο για μία έκθεση. Θυμάμαι έβρεχε καταρρακτωδώς και ξεκίνησα από την Καισαριανή για τον γειτονικό Χολαργό. Απ’ έξω καταλαβαίνεις αμέσως ότι πρόκειται για το σπίτι ενός sui generis ανθρώπου που η ζωή του είναι η Τέχνη. Τίποτα το πομπώδες, ούτε ίχνος επίδειξης. «Μεγαλώσαμε μέσα στην κατοχή, με δυσκολίες και φτώχια σε ένα σπίτι στο Παγκράτι» μου λέει. «Γι’ αυτό τον λόγο δεν με φοβίζει η κρίση και όλα αυτά που περνάμε και δεν πρέπει να φοβίζουν και κανένα μας. Απλώς μάθαμε στα πολλά και τώρα μας λείπουν. Τότε δεν τα ξέραμε και δεν μας ένοιαζε.

Δεν κάνω τον «σκληρό». Ούτε εγώ μπορώ σήμερα να μην έχω θέρμανση και να κρυώνω. Τότε δεν με ένοιαζε. Είχαμε ένα μαγκάλι και όλη η οικογένεια ζεσταινόταν». Πραγματικά αυτή η σεμνή, λιτή , δωρική φιγούρα βγάζει προς τα έξω ότι έχει κατακτήσει πολλά από τα μυστήρια και τη σοφία της ζωής. Αυτό ίσως τον κάνει τον πιο δημοφιλή Έλληνα ζωγράφο σήμερα. «Η σοφία προέρχεται από την πραγματικότητα. Αν δεν παρατηρείς την πραγματικότητα δεν μπορείς να αποκτήσεις σοφία. Η σοφία προέρχεται από τα φαινόμενα της φύσης».

Προσπαθώ να πάρω το «νήμα» από την αρχή. «Η πρώτη μου ανάμνηση από τη ζωή ήταν μια βροχερή μέρα όταν ήμουν παιδί και έτρεχα να δω τη βροχή στο παράθυρο. Ενθουσιάστηκα και έφτιαξα ένα ποιηματάκι. Μόλις τριών ετών».
Προσπαθώ να βρω εξηγήσεις για την κλίση του, το ταλέντο του αλλά δεν το δέχεται... «Δεν θέλω να εξηγώ τα πράγματα. Με ενοχλεί να τα εξηγώ. Μου αρέσει να τα φτιάχνω. Το θεϊκό δεν μπορείς να το εξηγήσεις. Πρέπει να το δέχεσαι».

«Δεν ζωγράφισα ποτέ σαν μικρό παιδί, απλώς παρατηρούσα. Ήθελα να δω τον τρόπο»

Μεγάλωσε σε μία οικογένεια με πατέρα μουσικό και μητέρα δασκάλα. Έκανε βιολί στο Ωδείο Αθηνών. Η οικογένειά του χαιρόταν για την καλλιτεχνική του φύση, αλλά ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του ικανό για ό,τι έχει να κάνει με χειρονακτική δουλειά. «Δεν ζωγράφισα ποτέ σαν μικρό παιδί, απλώς παρατηρούσα. Ήθελα να δω τον τρόπο. Ξεκίνησα να ζωγραφίζω αυτά που είχα μπροστά μου, το περιβάλλον μου. Ζωγράφιζα τον αδελφό μου, τη γιαγιά μου, τους συγγενείς μου». Μιλάμε για τη μοναξιά. «Σε κάνει να φιλοσοφείς και να ψάχνεις τα πράγματα. Χρειάζεται. Όταν ζωγραφίζω θέλω να είμαι μόνος μου φυσικά. Τα κάνω όλα μόνος μου».

Ένα αληθινό πηγαίο ταλέντο που έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο. Τι γίνεται όμως με την περιβόητο έμπνευση και το ταλέντο αν στερεύσουν; «Αυτό μου το είχε επισημάνει πρώτη η μητέρα μου, όταν ήμουν μικρός και της ανακοίνωσα ότι ήθελα να γίνω ζωγράφος. Γι’ αυτό και ήταν πάντα ο φόβος μου. Ευτυχώς, όμως, δεν τα έχω χάσει ποτέ. Ίσως κάποτε να φεύγει για λίγο αλλά πάντα επιστρέφει. Πολλοί καλλιτέχνες κάνουν κάτι καλό στην αρχή και μετά χάνουν την έμπνευσή τους και επαναλαμβάνονται ή κάνουν άσχημα έργα. Έχω πετάξει κι εγώ έργα που δεν μου άρεσαν».

Επιμένω για αυτή τη «θεά», την «έμπνευση»... «Είναι όντως θεϊκή στιγμή. Όταν ξεκινώ να ζωγραφίζω τρέμω». «Θεϊκή» θεωρεί μαζί με την έμπνευση και τη διαχρονικότητα. «Δεν ξέρουμε πώς συμβαίνει. Το θέμα όμως είναι ότι όταν συμβαίνει σου χαρίζει τη διαχρονικότητα που ουσιαστικά είναι η αιωνιότητα». Οι πίνακές του υπάρχουν σε αμέτρητα σπίτια. Πολλοί θέλουν ένα Φασιανό στο σαλόνι τους ή στο σπίτι τους. «Δεν το σκέφτομαι. Τα βλέπω αποστασιοποιημένα. Λέω «να ένας Φασιανός». Είναι σαν να μην τα έχω κάνει εγώ. Είμαι στο Παρίσι και βλέπω στη βιτρίνα μιας γκαλερί ένα έργο μου και σκέφτομαι αυθόρμητα «να ένας Φασιανός».

Η έκθεση στην Κύπρο
Μου μιλάει για τη θεία του την Κατίνα που παντρεύτηκε έναν Κύπριο της Αιγύπτου και ήταν η αιτία να έρθει πρώτη φορά στην Κύπρο. «Θυμάμαι τότε η Αγία Νάπα ήταν ένα απλό ψαροχώρι. Πάντα έβρισκα την Κύπρο πιο οργανωμένο κράτος από την Ελλάδα. Από ζωγράφους εκτιμώ πολύ τον Χαραλαμπίδη».

Σηκώνεται και μου φέρνει ένα βιβλίο με έργα του Χαραλαμπίδη. Ετοιμάζεται να κατέβει στην Κύπρο εν όψει της έκθεσης του στις 16 Δεκεμβρίου στην γκαλερί Golden gallery του Ανδρέα Καπάταη στη Λευκωσία. «Θα κάνει τα εγκαίνια ο Πρόεδρος Αναστασιάδης που είναι και θαυμαστής σας» του λέω. «Ναι, μου το είπαν και χάρηκα. Συνήθως οι πολιτικοί δεν αρέσκονται , ούτε ασχολούνται με την τέχνη» μου λέει. Παρατηρώ τα έργα που έχει στο σαλόνι του.

«Πέρα από τα δικά μου έχω του Τσαρούχη που ήταν αγαπημένος μου δάσκαλος και του Χατζηκυριάκου-Γκίκα». Μου δείχνει ένα δικό του «μπλε» πίνακα. «Αυτό τον εμπνεύστηκα τη μέρα που επέστρεψε στην Ελλάδα ο Καραμανλής το 1974». Ανανεώσαμε το ραντεβού μας στην Κύπρο. «Θα κατεβάσω στην Κύπρο καινούργια έργα μου. Περίπου πενήντα έργα με πίνακες, χαρακτικά και γλυπτά».

Info
Έκθεση Αλέκου Φασιανού. Εγκαίνια Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου στις 7.30 μ.μ. στην Golden gallery by Kapatais, Μνασιάδου 8, Λευκωσία. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου. Πληρ. 99643177.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Πρόσωπα: Τελευταία Ενημέρωση

X