Του Ανδρέα Ανδρέου
Έχουν να λένε πως το μάτι είναι αχόρταγο. Αυτό επιβεβαιώνεται καλύτερα όταν επισκεφτείτε τον μπουφέ σε ένα πάρτυ. Όταν σηκωθείτε από το τραπέζι επειδή ήρθε η σειρά σας και σας κάλεσαν, λέτε στον εαυτό σας: «κανόνισε μεγάλε, δείξε αυτοσυγκράτηση…, μη σπάσεις που το φαΐ πάλε…». Πας εκεί και ξεκινάς από τα ντιπς, τις τσακιστές, τα αγγούρια, τα ρεπάνια και μέχρι να τελειώσεις τις οκτώ ειδών σαλάτες, το πιάτο έχει ήδη γεμίσει και οι γαρίδες φαντάζουν αμφίβια σε γρασίδι. Κάποτε μου έτυχε να δω κάποιον να βάζει και τις γαρνιτούρες για στόλισμα των πιατέλων!
Μετά λες, «μα πού να στέκομαι ξανά στη σειρά για τα ζεστά, ας βάλω λίγα από τώρα... Και ξεκινάς: «... μα οι πατατούες φαίνονται ωραίες... βάζεις, μα έχει καιρό να φάω μακαρόνια του φούρνου... βάζεις, κοτόπουλο τρώω και σπίτι μου... βάζεις όμως ένα κομματάκι επειδή σα να πήρε το μάτι σου ότι είναι tikkamasala, ρίχνεις 2-3 κομμάτια σούβλα σίγουρα πράγματα (νομίζεις), έπειτα δεν αντιστέκεσαι στα χοιρινά φιλετάκια, επειδή φαίνονται ζουμερά, βάζεις και λίγο σολομό που άκουσες ότι έχει Ωμέγα 3 λιπαρά και κατάλαβες ότι διαλύει τα υπόλοιπα, και μετά ανακαλύπτεις ότι έβαλαν και pulledpork. Βάζεις και από αυτό με τρία είδη μουστάρδας για να χαρίσεις διαφορετικής έντασης οργασμούς στον ουρανίσκο σου και κατευθύνεσαι αμήχανα με το Όρος Έβερεστ πίσω στο τραπέζι σου, αποφεύγοντας να δεις στα μάτια τους γύρω σου.
Και επειδή η κατανάλωση όπως τα έστησες ξεκινά ανάποδα, μέχρι να φτάσεις στις σαλάτες (που μέχρι εκείνη τη στιγμή μοιάζουν να βγήκαν από το χαμάμ), είσαι και φαίνεσαι ένα τυλιγμένο πάπλωμα με μια σφιχτή λιμιστήρα στη μέση πριν φυλαχτεί στο ερμάρι. Εκτός φυσικά αν η αυτοσυγκράτηση ήρθε κατά την κατανάλωση και αφήσατε τα περισσότερα μέσα στο πιάτο. Τι λέγαμε; Α ναι, για το μάτι που είναι αχόρταγο.
Αν δει κάποιος τις πινεζούλες σας σε εφαρμογές, όπως το Pinterest, θα καταλάβει πως θέλετε το σπίτι σας να έχει 16 μπάνια, 32 καθιστικά, 52 τζάκια, 6 πισίνες, 13 κουζίνες που κάνουν εκείνες του master-chef να μοιάζουν με πλυσταριό, μια πολυθεματική γκαρνταρόμπα 250 τετρ. μ. με αναβαθμίδες προς ένα τζακούζι με αναθυμιάσεις αιθέριων ελαίων και θέα τον ωκεανό, ενώ οι άλλες τρεις πλευρές του σπιτιού να περιστοιχίζονται από το δάσος του Αμαζονίου. Η είσοδος του σπιτιού θα είναι ένα αναστηλωμένο αρχοντικό του 1868 και μετά θα αναπτύσσονται πτέρυγες σε προβόλους, σε σούπερ λιτές γραμμές που θα συνδυάζουν γυμνό μπετόν, ξύλο, επεξεργασμένα σκουριασμένο χάλυβα και πέτρα.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ, έτσι είναι. Ξέρουμε πως δεν θέλουμε 32 καθιστικά και 16 μπάνια ή 13 κουζίνες. Πόσο μάλλον αν οι κουζίνες κυμαίνονται από μια με ένα νεροχύτη στη μέση ενός κατάλευκου δωματίου και την υπόλοιπη εγκιβωτισμένη πίσω από μια συρόμενη μεταλλική πόρτα, μέχρι μια σκαλιστή με φυσικό ξύλο κουζίνα, φυσικούς γρανίτες, επιφάνειες δωματίου με εναλλαγή χρωμάτων και όλα σε κοινή θέα. Παρόλα αυτά, κάτι είδαμε από εκ διαμέτρου αντίθετα και μεταξύ τους αταίριαστα πράγματα που τράβηξε την προσοχή μας για να το καρφιτσώσουμε για μελλοντική αναφορά.
Πολλές φορές αυτό υποδηλοί σύγχυση. Δεν ξέρουμε τι πραγματικά θέλουμε. Μας αρέσει και το ένα και το άλλο και το παρακάτω, άσχετα αν μεταξύ τους είναι αταίριαστα και εδράζονται σε διαφορετικές φιλοσοφίες σχεδιασμού, αντίληψης, εκτέλεσης, ακόμα και διαβίωσης. Ενώ το σωστό είναι να κάνουμε το τολμηρό βήμα και να αποφασίσουμε προς μια κατεύθυνση εξαρχής αναπτύσσοντάς την μέχρι το τέλος έτσι ώστε να μας ικανοποιεί πλήρως χωρίς να κοιτάμε πίσω, καταλήγουμε να δημιουργούμε υβριδικά σπίτια που τελικά χάνουν σε όλους τους τρόπους αξιολόγησης.
Από την άλλη, όσοι είναι αποφασιστικοί και ακολουθούν την πορεία σχεδιασμού και αντίληψης που έθεσαν εξαρχής μέχρι το τέλος, πετυχαίνουν εξαιρετικά αποτελέσματα, χαρίζοντας σε αυτούς αλλά κι σ’ εμάς, αισθητικά άρτια αποτελέσματα ανεξαρτήτως αρχιτεκτονικής σχεδιαστικής προσέγγισης.
Παρεμπιπτόντως, την ίδια ώρα που καρφιτσώνετε μιαν έπαυλη 1.000 τετρ. μ. κάπου στη Φλόριντα των ΗΠΑ, κάνετε λάικ και στην Αντρίκκος Εστέητς – Ντιβέλοπερς – Κονστράξιον(ς) που προσφέρει το σπίτι των ονείρων σας σε 140 τετρ. μ. κάπου στους κάμπους πριν από τη Λουρουτζίνα και η επιβεβαίωση ότι ζούμε σε ένα θαυμαστό κόσμο γεμάτο ανατροπές και εκπλήξεις έρχεται αβασάνιστα ενώπιόν μας…
