Η σιωπή του Προέδρου

Η ευθιξία στην πολιτική δεν έχει διαβαθμίσεις ούτε αφήνει επιλογές. Ή την έχεις ή δεν την έχεις. Το ήθος δεν κληρονομείται. Δεν το κουβαλά ο άνθρωπος στο DNA του. Είναι προϊόν του χαρακτήρα του, ο οποίος διαπλάθεται και εξελίσσεται μέχρι το τέλος της ζωής του ατόμου, μέσα από τη συνάφειά του με την κοινωνία και έχει ως αξονικό στοιχείο την παιδεία και την ατελεύτητη μελέτη και αναζήτηση. Είχα γράψει παλαιότερα ότι στην Κύπρο η πολιτική έχει ανάγκη από ανθρώπους που δεν έχουν ανάγκη την πολιτική, πράγμα που οι ίδιοι οι ημεδαποί πολιτικοί φροντίζουν καθημερινά να το ενισχύουν, καθώς διά των πράξεών τους μειώνουν σε βαθμό εγκληματικό το κύρος της πολιτικής και συνακόλουθα το κύρος της πολιτείας. Κλασικό παράδειγμα αποτελεί στην προκειμένη συγκυρία η μηδενική πολιτική ευθιξία που επιδεικνύεται από πλευράς του υπουργού Δημόσιας Τάξης και του αρχηγού Αστυνομίας, μετά από την αποκάλυψη, το Σάββατο, 6 Αυγούστου, από τον «Φ», του σκανδαλώδους χειρισμού των πληροφοριών που η Ιντερπόλ Λευκωσίας έλαβε από την Ιντερπόλ Βελιγραδίου τον περασμένο Απρίλη για την κάθοδο στην Κύπρο πληρωμένων εκτελεστών για να εκτελέσουν συμβόλαιο θανάτου. Σε παρέμβασή μας την ίδια μέρα από την ηλεκτρονική έκδοση της «Κ», σημειώναμε ότι όταν μία συντεταγμένη πολιτεία βρίσκεται ενώπιον ενός τόσο σοβαρού ζητήματος, όπως είναι η αποκάλυψη της «γκάφας» της κυπριακής Αστυνομίας να επικοινωνήσει τις σχετικές πληροφορίες, στον αρχηγό της σπείρας των δολοφόνων, είναι υποχρεωμένη να δράσει ακαριαία. Διότι πρωτίστως μένει εκτεθειμένη διεθνώς η Κυπριακή Δημοκρατία, ως χώρα που όχι μόνο ανέχεται τη διαφθορά, αλλά το λιγότερο, δεν έχει τη στοιχειώδη θέληση ή και ικανότητα να την πατάξει. Στην προκειμένη περίπτωση, η «γκάφα» του Απρίλη, η οποία πέρασε στα μουλωχτά, τουτέστιν συγκαλύφθηκε από την ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και της Αστυνομίας, είχε συνέπεια την πληρωμένη δολοφονία τεσσάρων ανθρώπων τον Ιούνιο. Εκ των ως άνω, θα ανέμενε κανείς ότι (σήμερα 6/8) ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα είχε στη διάθεσή του τις παραιτήσεις του υπουργού Δημόσιας Τάξης και του Αρχηγού της Αστυνομίας και θα εναπόκειτο στον ίδιο αν θα τις αποδεχόταν, καθότι πλέον η ευθύνη για τον διασυρμό της Κυπριακής Δημοκρατίας διεθνώς, αντανακλάται στο πρόσωπο του αρχηγού της Πολιτείας. Πέρασαν από τότε οκτώ μέρες και ουδείς παραιτήθηκε αλλά ούτε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έδωσε σημεία ζωής! Μάλιστα, την Κυριακή 7/8, ο υπουργός, επιχειρώντας να διασκεδάσει τον διεθνή διασυρμό, δήλωσε ότι σε συνεργασία με το υπουργείο Εξωτερικών θα αναληφθεί πρωτοβουλία για αντιμετώπιση του προβλήματος που προέκυψε με την Ιντερπόλ Βελιγραδίου. Αυτό όμως σημαίνει παραδοχή της συγκάλυψης, αφού το επεισόδιο που έπληξε τις σχέσεις με την Ιντερπόλ Βελιγραδίου επισυνέβη τον Απρίλιο, οπότε και η Λευκωσία θα έπρεπε να είχε από τότε επικοινωνήσει με το Βελιγράδι προς αποκατάσταση των σχέσεων. Το πιο θλιβερό στην προκειμένη περίπτωση είναι η εκκωφαντική σιωπή του Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία θυμίζει κάτι από τη σιωπή του προκατόχου του, μετά από την τραγωδία του Μαρί. Πρόεδρε! Ο σοφός στοχαστής και πολιτικός Μαχάτμα Γκάντι, το είπε πολύ απλά: «Ένας άνθρωπος είναι το σύνολο των πράξεών του. Τι έχει κάνει, τι μπορεί να κάνει. Τίποτε άλλο».