Του Δημήτρη Δημητρίου
Το κυνήγι είναι προνόμιο, όχι φυσικό δικαίωμα και πρέπει να θεσπίζουμε και να εφαρμόζουμε περιορισμούς. Αν μη τι άλλο για να μπορούν να το απολαμβάνουν και οι επόμενες γενεές.
Τις επόμενες μέρες θα έρθει στην Ολομέλεια της Βουλής τροποιητικός νόμος για τη διαχείριση των άγριων πτηνών και θηραμάτων. Η βασικότερη των αλλαγών είναι η υιοθέτηση της εξώδικης ρύθμισης των αδικημάτων που προνοεί ο νόμος. Η λογική των εξώδικων δεν είναι κακή, όταν όμως αυτή εφαρμόζεται σωστά. Σήμερα υπάρχει ένα πολύ καλό παράδειγμα, αυτό των τροχαίων παραβάσεων. Αυτόματη επιβολή του προστίμου, αποφεύγεται η συμφόρηση στα δικαστήρια και οι ποινές σε κάποια αδικήματα δεν είναι απλώς αποτρεπτικές, καλλιεργούν νοοτροπία. Εδώ, στις παραβάσεις του συγκεκριμένου νόμου, τα εξώδικα θα δίνονται σε απομακρυσμένες περιοχές, από λειτουργούς του Ταμείου Θήρας, οι οποίοι αντιτίθενται στην προοπτική αυτή, και με ύψος το οποίο, σε κάποιες περιπτώσεις, απομακρύνει το ενδεχόμενο να επιβληθεί.
Με εξώδικο θα τιμωρείται και το κυνήγι αγρινού. Ένα ενδημικό είδος, κοινοτικού ενδιαφέροντος. Θα χαλαρώσουμε την ποινή. Το πρόστιμο, αν θα εφαρμοστεί η νομοθεσία, θα είναι στις 40 χιλιάδες ευρώ. Υπερβολικά ποσά που δεν ξέρω ποιος θα τολμήσει να τα βάλει ως πρόστιμο. Για κάθε αγρινό πέραν του ενός, το εξώδικο είναι δέκα χιλιάδες επιπλέον. Η δική μου άποψη είναι να εξαιρείται το αγρινό από την εξώδικη ρύθμιση και η θανάτωσή του να παραμείνει ποινικό αδίκημα που θα κρίνεται από το δικαστήριο. Πρόθεσή μου είναι να καταθέσω σχετική τροπολογία. Η χαλάρωση των ποινών, αφού η στέρηση της ελευθερίας δεν θα υφίσταται ως επιλογή, θα δώσει την αίσθηση πως η πρόθεσή μας είναι να υποβαθμίσουμε τη σοβαρότητα των αδικημάτων.
Σε αντίθεση με το αγρινό, οι ποινές των εξώδικων για το κυνήγι με ξόβεργες είναι αρκετά χαμηλές. Θα είναι αυτό η λύση στο ζήτημα των αμπελοπουλιών; Από τη μία οι χαμηλές ποινές θα επιβάλλονται. Από την άλλη η ροπή προς τη λαθροθηρία θα γίνεται πλέον και με βούλα. Μπορεί η πρόθεση να έχει ορθολογιστική βάση με το επιχείρημα να μην τραβάμε στα δικαστήρια ανθρώπους 70 χρονών που πιάστηκαν με 50 ξόβεργες, που έχουν ως χόμπι το κυνήγι αμπελοπουλιών. Αφετέρου, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως αυτό το χόμπι έχει τζίρους εκατομμυρίων και μάλιστα αφορολόγητα.
Μια άλλη σημαντική παράμετρος που ανοίγει την πίσω πόρτα στη λαθροθηρία είναι η προτεινόμενη ρύθμιση για την κατανάλωση μαγειρεμένου κυνηγιού σε εστιατόρια. Με δεδομένο πως δεν είναι υγειονομικά ελεγμένα τρόφιμα, θα έρχονται μαγειρεμένα και θα σερβίρονται σε εστιατόρια. Η δική μου εισήγηση είναι όπως με τροποποίηση η συγκεκριμένη πρόνοια να απαλείφθει από το κείμενο του νόμου. Και θέλω να το δηλώσω ξεκάθαρα πως δεν έχω κανένα πρόβλημα και ούτε θέλω να ανοίξω πόλεμο με τους θιασώτες της πρότασης αυτής. Αλλά η συγκεκριμένη διάταξη δεν έχει καμία σχέση με το πώς κυνηγιέται ένα θήραμα, αλλά με το πού καταναλώνεται. Και αυτό δημιουργεί απορία και ζήτημα για την «νομιμοποίηση» από την πίσω πόρτα παράνομου θηράματος ή θηράματος που έχει θηρευτεί με παράνομες μεθόδους.
Η Άρτεμις ήταν η θεά του κυνηγιού, αλλά και των μικρών απροστάτευτων ζώων. Η νομοθεσία για το κυνήγι χρειάζεται να προστατεύει τη φύση και τα αποδημητικά και ενδημικά είδη. Αν αυτό που θα ψηφίσουμε τις επόμενες μέρες θα καταστρατηγεί τους κανόνες της φύσης και την ισορροπία στην πανίδα θα διαπράξουμε ένα μεγάλο σφάλμα. Προσωπικά θα καταθέσω κείμενο με τροπολογίες, για να προσπαθήσω να υπερασπιστώ μια θεμελιώδη αρχή, ότι η φύση μάς έχει εμπιστευτεί την ομορφιά και τον πλούτο της και την ευθύνη να τα διαχειριστούμε με σύνεση. Το κυνήγι είναι προνόμιο, όχι φυσικό δικαίωμα και πρέπει να θεσπίζουμε και να εφαρμόζουμε περιορισμούς. Αν μη τι άλλο για να μπορούν να το απολαμβάνουν και οι επόμενες γενεές.
Βουλευτής ΔΗΣΥ | twitter: @dmdemetriou
