Του Κώστα Ιορδανίδη
Λοιπόν, έχουμε πόλεμο ή, εν πάση περιπτώσει, σύγκρουση της πλέον βίαιης μορφής μεταξύ Βερολίνου και Ουάσιγκτον. Στόχος, βεβαίως, τη φορά αυτή δεν είναι η στρατιωτική συντριβή της Γερμανίας, όπως συνέβη δύο φορές στη διάρκεια του περασμένου αιώνα, αλλά ο περιορισμός της οικονομικής ηγεμονίας αυτής της χώρας.
Πριν αναλάβει τα προεδρικά καθήκοντά του, ο κ. Ντόναλντ Τραμπ εδήλωσε ότι η Γερμανία χρησιμοποίησε την Ευρωπαϊκή Ενωση ως «όχημα» για να εξασφαλίσει την οικονομική γιγάντωσή της. Είναι όντως αληθές.
Προ ημερών ο προοριζόμενος για τη θέση του πρέσβη των ΗΠΑ στις Βρυξέλλες απεφάνθη ότι το ευρώ δεν θα υπάρχει σε δεκαοκτώ μήνες. Παρακινδυνευμένη πρόβλεψη, αλλά αποκαλυπτική των αντιλήψεων που επικρατούν στον Λευκό Οίκο σήμερα.
Τρίτη, κατά σειρά, η δήλωση του επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Εμπορίου Πίτερ Ναβάρο ότι το ευρώ είναι «ένα μεταμφιεσμένο μάρκο» –ακριβής η σχετική αναφορά του– που διατηρείται τεχνητά σε χαμηλά επίπεδα για να εξασφαλίσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των ΗΠΑ – τοποθέτηση δηλωτική μιας ευθείας συγκρουσιακής διαθέσεως.
Είναι άκρως ενδιαφέρον ότι ο δρ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο διαπρύσιος μαχητής της νομισματικής σταθερότητος και του ευρώ, απέφυγε οποιοδήποτε σχόλιο. Εχει επίγνωση του περιορισμένου διαμετρήματός του, μάλλον, και εξαντλείται μόνον σε διαχρονικές επικρίσεις εναντίον της Ελλάδος και κατατρομοκράτηση του Νότου.
Η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ κάτι εψέλισε από τη Στοκχόλμη περί ανεξαρτησίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης και, ως εκφραστής του «ευρωπαϊκού αισθήματος», ο κ. Ντόναλντ Τουσκ, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, εχαρακτήρισε τον κ. Τραμπ απειλή για την Ε.Ε. Αυτή είναι η Ευρώπη, αυτοί οι πολιτικοί ηγέτες της, που αναμένουν περιδεείς να εκτυλιχθεί η νέα αμερικανική πολιτική.
Ολα αυτά θα είχαν περίπου ακαδημαϊκή σημασία, εάν η διαφαινόμενη σύγκρουση των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου με την ευρωπαϊκή –γερμανική– τάξη πραγμάτων δεν ήταν άκρως επικίνδυνη για τη σταθερότητα της περιοχής, όπου γεωγραφικώς ανήκει η Ελλάς.
Τύχη κακή και απρονοησία πολιτική είχαν ως συνέπεια να είναι αποκομμένη η χώρα μας, σε αυτή τη φάση, από τις παραδοσιακές της σύμμαχες, αγγλοσαξονικές δυνάμεις – τις ΗΠΑ του κ. Τραμπ και τη Βρετανία της πρωθυπουργού Τερέζα Μέι.
Με δεδομένες τη ρευστότητα και την πρόσφατη ένταση στις σχέσεις Αθηνών - Αγκύρας, την εμπειρία του παρελθόντος όταν σε φάσεις επικίνδυνης εντάσεως η Ευρώπη παρέμεινε αδρανής και η σύγκρουση απεφεύχθη μόνον κατόπιν παρεμβάσεως των ΗΠΑ, είναι σαφές ότι υπάρχουν και άλλα θέματα υψίστης σπουδαιότητος πέραν της αξιολογήσεως.
Αντιπαράθεση της χώρας μας με τον Λευκό Οίκο –έστω στο πλαίσιο της Ε.Ε.– θα ήταν εγκληματική, όπως και η σύμπλευση με τάσεις τιμωρητικές της Ενώσεως προς τη Βρετανία. Καλό το ευρωπαϊκό ιδεολόγημα, αλλά η Ελλάς, Ελλάς.
