Της Μαρίνας Οικονομίδου
Την εβδομάδα που πέρασε, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος προέβη σε ένα άνευ προηγουμένου ρατσιστικό παραλήρημα, χαρακτηρίζοντας εν ολίγοις την ομοφυλοφιλία ως φρούτο, εκτροπή και ξετσιπωσιά για την οποία κάποιοι θα έπρεπε να κοκκινίζουν. Οι δηλώσεις του προκάλεσαν αναπόφευκτα την οργίλη αντίδραση μιας μεγάλης μερίδας σκεπτόμενων ανθρώπων που έχουν σιχαθεί πλέον με την αναίδεια και την αλαζονεία των κατά τα άλλα εκπρόσωπων του Θεού. Οι δηλώσεις αυτές, ωστόσο, έτυχαν και της χλιαρής αντίδρασης οργανωμένων συνόλων, αξιωματούχων του κράτους και πολιτικών χώρων. Το μόνο κόμμα που καταδίκασε ανοικτά τη ρητορική μίσους του Προκαθήμενου της Εκκλησίας και έθεσε ανοικτά ζήτημα για τα όρια παρέμβασης της Εκκλησίας στο κράτος είναι το ΑΚΕΛ. Τα άλλα επέλεξαν, με αμηχανία, να ακολουθήσουν τις εξελίξεις σιωπώντας.
Γι’ αυτή τους τη στάση, οι πολιτικοί χώροι και τα πολιτικά πρόσωπα θα κριθούν στην κάλπη είτε θετικά είτε αρνητικά. Το ανησυχητικό, ωστόσο, και αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει είναι η πλήρης απάθεια των εκπαιδευτικών συνόλων στο όλο ζήτημα. Μία απάθεια που κατέδειξε με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο τη νοσηρή κατάσταση που επικρατεί στον χώρο της παιδείας και την κατάφορα συμφεροντολογική στάση των κατά τα άλλα παιδαγωγών της νέας γενιάς.
Όχι μόνο μπροστά στη ρητορική μίσους που εξαπέλυσε ο Αρχιεπίσκοπος, αλλά μπροστά στην καθαρή παρέμβασή του στον τομέα της παιδείας. Και αυτό γιατί μεταξύ των δηλώσεών του ο Αρχιεπίσκοπος αποκάλυψε πως εδώ και καιρό σκέφτεται να δημιουργήσει σχολικές μονάδες που θα δημιουργούν «σωστούς ανθρώπους», θα αρχίζουν από το νηπιαγωγείο και θα φτάνουν μέχρι το Λύκειο. Όπως είπε έχει ήδη έτοιμο πλάνο για τη δημιουργία 10 με 20 νηπιαγωγείων, αλλά του χάλασε τα σχέδια η οικονομική κρίση. Αυτά θα είναι υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, αλλά η Εκκλησία θα έχει λόγο, έτσι ώστε να λειτουργούν με υποδειγματικό τρόπο, δίνοντας τις σωστές κατευθύνσεις στα παιδιά.
Σε ένα σύγχρονο και προοδευτικό κράτος, θα ανέμενε κανείς πως μπροστά στην υπόνοια του προκαθήμενου δημιουργίας θρησκευτικών σχολείων όπως σε μουσουλμανικά κράτη, σύσσωμα τα εκπαιδευτικά σύνολα θα αντιδρούσαν και θα κατάγγελλαν την κατάφορη παρέμβαση της Εκκλησίας στον τομέα της Παιδείας. «Δεν νιώθω ότι από τα δημόσια σχολεία δεν βγάζουμε σωστούς ανθρώπους, αλίμονο». Και πολλοί μαθητές μας βραβεύονται για το ήθος τους, με βραβεία που παραχωρούν εκκλησιαστικά ιδρύματα, μονές, μητροπόλεις» ανέφερε σε δηλώσεις του στο ραδιόφωνο του Πολίτη ο Πρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ Δημήτρης Ταλιαδώρος, χάνοντας πλήρως την ουσία του ζητήματος και προκαλώντας την ανοχή μας.
Η ΠΟΕΔ από την άλλη, η οποία κόπτεται συνεχώς για την ποιότητα στην εκπαίδευση, δεν μπήκε καν στον κόπο να προχωρήσει σε οποιαδήποτε παρέμβαση για το θέμα. Παρέμεινε προσκολλημένη στους εκβιασμούς της για το αν θα προχωρήσει σε στάση εργασίας ή όχι. Το ενδεχόμενο «στρατολόγησης» μαθητών, υιοθέτησης ρατσιστικών λόγων και λοιπά, προφανώς οι εκπαιδευτικοί λειτουργοί δεν θεωρούν ότι αποτελούν πλήγμα στην εκπαίδευση. Μόνο όταν τίθεται θέμα δικών τους περικοπών και όταν εγείρεται ζήτημα για τα βασιλικά εργασιακά τους δικαιώματα, βλέπουν μη αξιοκρατική εκπαίδευση και κινδύνους στην εκπαίδευση της παιδείας.
Οι δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου, καλώς ή κακώς, αποτέλεσαν ένα τεστ για τον τομέα της Παιδείας.
Για το αν είναι σε θέση να απεγκλωβιστεί από τα στενά της δεσμά με την Εκκλησία και να χαράξει δικούς της δρόμους. Δυστυχώς, τα εκπαιδευτικά σύνολα απέτυχαν να περάσουν το τεστ και κατέληξαν για ακόμη μία φορά ουραγοί των εξελίξεων, ενισχύοντας όλους εκείνους που υποστηρίζουν πως μία ποιοτική και αξιοκρατική παιδεία είναι το τελευταίο ζήτημα που τους απασχολεί.
Υ.Γ Η στήλη δεν θα μπει στη διαδικασία να σχολιάσει την πλήρη απουσία του υπουργού Παιδείας στο εν λόγω ζήτημα. Έχει αποδείξει εδώ και καιρό ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει επαρκώς στον ρόλο του.
