Της Μαρίνας Οικονομίδου
Οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται όπως όλα δείχνουν σήμερα στο χειρότερο σημείο. Τις προάλλες, η Ευρωπαϊκή Ένωση προχώρησε στο εν μέρει «πάγωμα» της χρηματοδότησης από τον Μηχανισμό Προενταξιακής Βοήθειας προς την Τουρκία, καθώς η χώρα, όπως αναφέρει ο Ευρωπαίος επίτροπος αρμόδιος για τη διεύρυνση Γιοχάνες Χαν κινείται μακριά από την Ευρώπη.
Είχαν βέβαια προηγηθεί συγκεκριμένες δράσεις που κλιμάκωσαν την ένταση στις σχέσεις Τουρκίας και κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συγκεκριμένα, προγραμματισμένες ομιλίες Τούρκων πολιτικών σε γερμανικές πόλεις μέχρι τις 14 Απριλίου ματαιώνονται καθημερινά με διάφορα προσχήματα, για λόγους ασφαλείας, λόγω έλλειψης συστήματος πυρόσβεσης όπως αναφέρεται. Ο πρόεδρος της χώρας Ταγίπ Ερντογάν έκανε τότε λόγο για ναζιστικές μεθόδους και επιτέθηκε κατά Βερολίνου και Χάγης.
Η διαφορά ωστόσο είναι πως αυτή τη φορά η Άγκελα Μέρκελ, αντιδρά απέναντι στις εμπρηστικές δηλώσεις Ερντογάν, έστω και με σχετική βραδύτητα. Στο ίδιο πλαίσιο με τη Γερμανία κινείται και η Ολλανδία. Χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η ολλανδική κυβέρνηση απαγόρευσε στον Τσαβούσογλου να πετάξει για το Ρότερνταμ, όπου επρόκειτο να μιλήσει σε συγκέντρωση ομοεθνών του για το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου, επικαλούμενη λόγους ασφαλείας και δημόσιας τάξης.
Πώς όμως η Ε.Ε η οποία έκλεινε τα αυτιά στις φοβέρες Ερντογάν αλλάζει σήμερα στάση;
Αναμφίβολα, η αδράνεια και η αδυναμία που επέδειξε η Ευρωπαϊκή Ένωση απέναντι σε παράλογες απαιτήσεις της Άγκυρας, ενέτειναν τη δυσφορία σε ένα μεγάλο μερίδιο ευρωπαίων πολιτών, με αποτέλεσμα να στρέφονται σε ακραία κινήματα με αντισλαμικά αισθήματα που επιρρίπτουν ευθύνες για την ανασφάλεια που επικρατεί στην Ε.Ε.
Αυτή την αδράνεια και την αδυναμία της Ε.Ε απέναντι στην Άγκυρα καλούνται να πληρώσουν διάφορες χώρες των οποίων οι πολίτες φλερτάρουν με ακροδεξιά κινήματα. Χαρακτηριστικός ο κίνδυνος στην Ολλανδία με την ακροδεξιά του Γκέερτ Βίλντερς. Τον ίδιο κίνδυνο αντιμετωπίζει και η Άνγκελα Μέρκελ στη Γερμανία.
Αυτό που θα καθορίσει εν πολλοίς τη σχέση Άγκυρας-Βερολίνου είναι η συμφωνία της Ε.Ε με την Τουρκία για το προσφυγικό ζήτημα. Η Γερμανίδα καγκελάριος επενδύει πολλά σε αυτή αφού το ενδεχόμενο κατάρρευσής της θα αποτελέσει ένα ακόμη σοβαρό πρόσκομμα στην προσπάθεια επανεκλογής της τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Παράλληλα, θα ενισχύει το ξενοφοβικό κόμμα της Εναλλακτικής για τη Γερμανία το οποίο τάσσεται υπέρ της μείωσης του αριθμού υποδοχής μεταναστών αλλά και στην έξοδο της χώρας από το ευρώ.
Όλες αυτές οι αντιδράσεις κρατών μελών αλλά και Ευρωπαίων αξιωματούχων που παρατηρούνται το τελευταίο διάστημα, συνδέονται άμεσα με το κομματικό σκηνικό των κρατών μελών αλλά και το πολιτικό μέλλον της ίδιας της Ε.Ε. Η Ε.Ε δεν διαπίστωσε σήμερα τις αντιδημοκρατικές μεθόδους που επικρατούν στην Τουρκία, αλλά σήμερα αντιλήφθηκε τον κίνδυνο που ελλοχεύει αν εξακολουθήσει να παραμένει απαθής μπροστά στην παράλογη συμπεριφορά του Ερντογάν.
Αν τα ακραία κινήματα σε όλη την Ευρώπη επικρατήσουν κρίνεται δυσοίωνο το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των ιδεών και αξιών που θέλει να περάσει. Γι αυτό τον λόγο τελευταία, η Ε.Ε κρατά σκληρή γραμμή απέναντι στην Τουρκία.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν τα δημοκρατικά κόμματα, στη Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, επικρατήσουν τελικώς των ευρωφοβικών κινημάτων που ολοένα και ενισχύονται, αυτό σημαίνει πως η Ε.Ε θα επιστρέψει στην ίδια ποντιοπιλατική συμπεριφορά της;
Το Brexit, ο κίνδυνος Λεπέν και γενικότερα η ενίσχυση των ακραίων κομμάτων εντός της Ε.Ε, αποτελεί ένα ηχηρό χαστούκι για τις ευρωπαϊκές πολιτικές. Ελπίζουμε πως η Ε.Ε έχει πάρει το μάθημά της και ανεξαρτήτως των εκλογών, θα ακολουθήσει πλέον μια πιο συνετή πολιτική, συνυφασμένη στις αρχές και αξίες που εδώ και χρόνια διακηρύσσει.
