ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Το πρόβλημα «κορυφής», ο Τόμσεν και το Grexit

Του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Του Μπάμπη Παπαδημητρίου

bp@kathimerini.gr

Η κυβέρνηση έχει στριμωχτεί στη μικρή περιοχή. Ορισμένα στελέχη της το έχουν πλήρως αντιληφθεί. Με ταχύ ρυθμό αποκαλύπτεται ότι το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στην κορυφή. Το μέχρι χθες δυνατό χαρτί της ομάδας, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, χάνει τις δυνάμεις του. Παρακολουθώντας τον «Αλέξη» να μιλάει στο υπουργικό συμβούλιο και στο Κοινοβούλιο εύκολα καταλάβαμε πόσο στριμωγμένος και απομονωμένος νιώθει.

Η έλλειψη εμπειρίας αποτελούσε εξ αρχής σοβαρό μειονέκτημα διακυβέρνησης, αλλά ευχόταν κανείς ότι θα καλυφθεί από την ορμή για επιτυχία προς όφελος όσων πόνεσε περισσότερο η βαθιά κρίση.

Η δεύτερη σκέψη, που εγκαίρως διείδαν τους ασύγγνωστους κινδύνους της «νέας κατάστασης», είναι η ελλιπής γνώση των ιστορικών και γεωπολιτικών δεδομένων που πάντοτε βάραιναν τις εξελίξεις στην όμορφη χώρα μας.

Με δύο λόγια, και για να μη το ζαλίζουμε, η ομάδα Τσίπρα έχει στριμωχτεί αγρίως και τίποτε το καλό δεν μπορεί να προκύψει από αυτή την εξέλιξη. Ηδη διατυπώθηκε ο φόβος επιστροφής των σεναρίων για Grexit από έγκυρα, λόγω θέσεως και γνώσεων, χείλη.

Εγραψε λοιπόν τις προάλλες ο Πόουλ Τόμσεν, που χειρίζεται το ελληνικό ντοσιέ στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο: «Ενα σχέδιο που είναι βασισμένο σε υπερβολικά αισιόδοξες παραδοχές σύντομα θα προκαλέσει την επανεμφάνιση φόβων για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη (Grexit fears, στο πρωτότυπο...) και θα καταπνίξει το επενδυτικό κλίμα».

Χρησιμοποιώ το γραπτό του κ. Τόμσεν για δύο λόγους. Επειδή, πρώτον, τα λέει δημοσίως τα όσα πολύ σοβαρά έχει να πει, ενώ οι άνθρωποι των Βρυξελλών τηρούν σιγήν. Είναι προφανές ότι η Ευρώπη θα κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει την κυβέρνηση ακόμη και στα οικονομικά θέματα. Αν σε κάτι έχει δίκαιο ο πρωθυπουργός, είναι ότι του είναι αδύνατο να διαχειριστεί δύο μείζονες κρίσεις ταυτοχρόνως: προσφυγικό και μεταναστευτικό, μαζί με τους νέους μεγάλους κινδύνους στην οικονομία.

Ο δεύτερος λόγος που τα όσα λέγει ο άνθρωπος του Ταμείου αξίζουν την απόλυτη προσοχή μας είναι ότι το κεντρικό του μήνυμα είναι υπερασπιστικό των ελληνικών θέσεων. Με την επιφύλαξη ότι η κυβέρνηση Τσίπρα θα διατηρήσει κάποια περιθώρια πρωτοβουλιών.

Οπως γνωρίζουμε, οι Ευρωπαίοι απαίτησαν την επαναφορά του Ταμείου όχι μόνον στην παρακολούθηση του μνημονίου, αλλά και τη συμμετοχή του στη χρηματοδότηση του προγράμματος. Οι αντιρρήσεις όλων στα γραφεία του ΔΝΤ (προφανώς και του ιδίου του Τόμσεν) ήσαν σοβαρές. Δίνουν μικρές πιθανότητες να επιτύχει η Ελλάδα την έξοδό της στις αγορές κεφαλαίου, τουλάχιστον στη βάση της εμπειρίας από όσα έκαναν, μέχρι σήμερα, οι πολιτικοί της αλλά και των κυρίαρχων αντιλήψεων της κοινής γνώμης.

Γι’ αυτό τον λόγο, ο συγκεκριμένος αξιωματούχος θέτει ως προαπαιτούμενο τη ρύθμιση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Το οποίο, πάντως, τελεί υπό δύο προϋποθέσεις.

Από τη μια πρέπει η Ευρώπη να δεχτεί την αναδιάρθρωση του χρέους υπό τους νέους κανόνες εμπλοκής του Ταμείου. Τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να παραιτηθούν από τα σημερινά τους δικαιώματα και να εκχωρήσουν περίοδο αποπληρωμής των χρεών σε 70 χρόνια με χάρισμα τόκων επί 30 χρόνια.

Από την άλλη πλευρά όμως, πρέπει και η ελληνική κυβέρνηση να διευθετήσει τις υποχρεώσεις της κατ’ αναλογίαν. Για να το επιτύχει αυτό, πρέπει, κυρίως, να μειώσει τη δαπάνη του συνταξιοδοτικού συστήματος.

Ορθώς ο κ. Τόμσεν εξηγεί ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να πιάσει 3,5 πλεόνασμα και μάλιστα επί πολλά έτη. Δυστυχώς όμως, αυτό το υπέρ ημών επιχείρημα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από μια κυβέρνηση που φοβάται συνεχώς περισσότερο τους ψηφοφόρους της.