Του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Θα διαψευστούν όσοι πιστεύουν ότι η μεταναστευτική κρίση που σοβεί στο έδαφος και στις θάλασσες της Ελλάδας, όπως και το κύμα μουσουλμάνων προσφύγων – θύματα ασύμμετρων συρράξεων, το οποίο «απειλεί» εύθραυστες πολιτικές ισορροπίες στην Κεντρική Ευρώπη, θα βοηθήσει τους απόμαχους αυτής της χώρας να κρατήσουν τις γλίσχρες συντάξεις τους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο πρωθυπουργός είχε δίκαιο όταν προσφάτως, απευθυνόμενος στη διάσκεψη των δωρητών προς τη Συρία, είπε ότι «κανείς δεν μπορεί να διαχειρίζεται δύο κρίσεις ταυτόχρονα».
Ομως, κανείς δεν συζητεί αλλαγή των μνημονιακών στόχων. Μπορεί ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών να εξέπληξε τους πάντες με τις απανωτές δηλώσεις συμπαράστασης προς την ασφυκτιούσα από μετανάστες Ελλάδα, όπως έπραξε υποστηρίζοντας την πολιτική «ανοικτής αγκάλης» της καγκελαρίου Μέρκελ. Συμφώνησε, προφανώς, να διατεθεί περισσότερος χρόνος στην ελληνική κυβέρνηση για την εκπλήρωση των συμπεφωνημένων. Ταυτίζεται όμως με τον κ. Τόμσεν του ΔΝΤ, απαιτώντας, στο τέλος, «να βγαίνει ο λογαριασμός».
Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας, προκειμένου να επιτύχει καθυστερήσεις στον χρόνο εφαρμογής των σκληρών δημοσιονομικών μέτρων που είχε συμφωνήσει το καλοκαίρι, αποδέχθηκε την κομματικώς άβολη αναβολή της συζήτησης για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Δι’ αυτής της οδού, η κυβέρνηση «κρατάει μακριά» από τις συζητήσεις το ΔΝΤ, που απαιτεί την απομείωση του χρέους ή τον πρόσθετο δανεισμό της Ελλάδας προκειμένου να υπογράψει νέα σύμβαση με την Ελλάδα.
Ο κ. Τσίπρας είναι διπλά κερδισμένος από την προσεκτική υποστήριξη που του παρέχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης: κοινή στάση ως προς τις δραματικές ανθρωπιστικές επιπτώσεις της μεταναστευτικής κρίσης αλλά και «άρνηση» της αξιωματικής αντιπολίτευσης να γίνει η αιτία της δημοσιονομικής κατάρρευσης. Οι Ευρωπαίοι, μη μπορώντας «να κάνουν παιχνίδι» με την αντιπολίτευση, καταλήγουν να συνεργάζονται καλύτερα με την ομάδα Τσίπρα. Η «ρεάλ πολιτίκ» υπήρξε πάντοτε ο μόνος σίγουρος οδηγός δράσης για τους Ευρωπαίους ηγέτες, ιδιαίτερα για τη λαϊκή Δεξιά.
Ακόμη ένας χρήσιμος διαχωρισμός πρέπει να γίνει μεταξύ των δαπανών που επιφέρει η περίθαλψη των προσφύγων και η επαναπροώθηση των παράτυπων μεταναστών και της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων που έχει αποδεχθεί η Βουλή με τους νόμους 4336 (προβλέψεις μνημονίου συνεννόησης τριετούς ειάρκειας) και 4352 (κύρωση προϋπολογισμού 2016).
Οπως όμως η νέα σύμμαχος είχε προειδοποιήσει τον πρωθυπουργό, «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες». Η Ελλάδα, όπως και η Συρία αλλά και το Ισραήλ, υποφέρει από την πολιτική πολλαπλών συγκρούσεων, μέσω της οποίας ένας απρόβλεπτα μεγαλομανής Ερντογάν επιδιώκει να επιβάλει την επέκταση και επιβολή των τουρκικών συμφερόντων.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες, είναι απαραίτητο να απομονωθούν όσοι ανόητοι Ευρωπαίοι πολιτικοί διαπομπεύουν την Ελλάδα ζητώντας την εξαίρεσή μας από τις ελευθερίες της ζώνης Σένγκεν. Δυστυχώς, οι πιέσεις τους βρίσκουν εύφορο έδαφος στη διαπιστωμένη αδυναμία της κυβέρνησης να κάνει τη δουλειά της. Η χαοτική μεταχείριση των ανθρώπων υπενθυμίζει την αποτυχία διαχείρισης των δημοσίων οικονομικών.
