Του Ονασαγόρα
Με ανοικτό το στόμα έμειναν το μεσημέρι της περασμένης Πέμπτης οι παριστάμενοι στη συνεδρία του Πολιτικού Γραφείου του ΔΗΣΥ, όταν άκουγαν τον (δύο φορές) πρώην συναγωνιστή τους, να τους καλεί να τον ψηφίσουν για πρόεδρο της Βουλής ως... ανεξάρτητο!
Ο Δημήτρης Συλλούρης, που εγκατέλειψε θορυβωδώς για δεύτερη φορά το άρμα του ΔΗΣΥ και ανέβηκε στο άρμα της Θεοχάρους, κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής Λευκωσίας ως ο δεύτερος αξιωματούχος της Αλληλεγγύης. Εκφράζοντας από νωρίς την... ετοιμότητά του να εκλεγεί πρόεδρος της Βουλής, κατέστησε σαφές πως θα μπορούσε να κάνει σχεδόν τα πάντα για να το πετύχει.
Ωστόσο, κανείς δεν ανέμενε ότι θα απαρνείτο την Αλληλεγγύη, τόσο νωρίς, χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ, χωρίς έστω τόση δα αλληλεγγύη για τους νέους του συναγωνιστές...
Οι Συναγερμικοί, τέως συναγωνιστές του, τον άκουγαν αποσβολωμένοι να τους περιγράφει ότι δεν κατέρχεται υποψήφιος πρόεδρος της Βουλής με τη σφραγίδα «κανενός κόμματος» παρά μόνος, ολομόναχος, σαν τον Δον Κιχώτη, με μόνη προίκα την 20ετή υπηρεσία και πείρα του στη Βουλή. «Μόνο ως τέτοιος σας ζητώ να με ψηφίσετε» τους είπε δίνοντας νέο ορισμό στον πολιτικό χαμαιλεοντισμό.
Όπως έμαθα από πολύ έγκυρη πηγή μου, κάποιοι από τους πρώην (και νυν ξανά) συναγωνιστές του τον κοίταζαν αποσβολωμένοι, μη πιστεύοντας στ' αυτιά και στα μάτια τους, ενώ άλλους τους έπιασε νευρικός γέλωτας!
Ένας ακούστηκε να ψιθυρίζει «μάνα μου ρε»...
Ούτε και αυτός ο ίδιος ο Φούλης δεν φάνηκε να πείστηκε, ούτε από τον Συλλούρη ούτε από τους απεσταλμένους του Νίκαρου, σημαντικά στελέχη της κυβέρνησης και του ΔΗΣΥ. Γι' αυτό και έκανε ξεκάθαρο πως η επιλογή Συλλούρη γίνεται μόνο ύστερα από πίεση και εξ ανάγκης για να εξοριστεί ο εφιάλτης Σιζό.
Κάποιοι Συναγερμικοί ήταν ανένδοτοι, ιδιαίτερα κατά την απουσία του Συλλούρη, ενώ υπήρξε και πρόταση υπέρ του Άντρου Κυπριανού, υπέρ της Στέλλας Κυριακίδου, του Αδάμου ακόμα και του Θεοπέμπτου, «αλλά όχι του Συλλούρη».
Όταν σε κάποιο σημείο κυβερνητικό στέλεχος υποστήριξε πως ο Συλλούρης θα ενισχύσει και την προσπάθεια του Νίκαρου για λύση, τα γέλια βγήκαν αβίαστα! Και η αντίδραση του ιδίου του Φούλη ήταν κάτι περισσότερο από έντονη!
Υπέδειξε (ως παθών) πως τέτοιες αναφορές δεν πείθουν κανέναν και ζήτησε «να θυμόμαστε και αύριο αυτά που υποστηρίζουμε σήμερα»... Ακούστηκε μάλιστα και μία άκρως κυπριακή έκφραση (όχι από τον Φούλη), για τον «νούρο του σιήλλου που δεν ισιώνει»...
Υπήρξαν και άλλες αντιδράσεις, με σαφείς αναφορές σε καταρράκωση από τα ίδια τα στελέχη των αρχών του ΔΗΣΥ και στο δούλεμα που θα πέσει από τους ψηφοφόρους του κόμματος.
Το αποτέλεσμα ήταν η κοινοβουλευτική ομάδα του Συναγερμού, με το πιστόλι στον κρόταφο, να εκλέξει τελικά τον Συλλούρη...
Άλλη πηγή μου από τον ΔΗΣΥ με ενημέρωσε πως οι ενστάσεις του Φούλη επαναλήφθηκαν. Και πως προσπάθησε και ο ίδιος να δεσμεύσει τον Συλλούρη να... αποδεσμευτεί από τον στενό κλοιό της Αλληλεγγύης. Πράγμα που εν μέρει πέτυχε με τη γνωστή, δημόσια δήλωση του Συλλούρη, λίγο πριν την ψηφοφορία ότι δεν θα συμμετέχει σε καμιά κομματική δραστηριότητα του νεοσύστατου κινήματος...
Η ίδια πηγή μου, πάντως, επιμένει πως η αντίδραση Φούλη δεν περιορίστηκε ούτε στον χώρο του Πολιτικού Γραφείου ούτε στους διαδρόμους της Βουλής, αλλά έφθασε με σαφήνεια και στον ίδιο τον Νίκαρο. Ιδιαίτερα μετά τη δήλωση της Θεοχάρους ότι ο Συλλούρης εξακολουθεί να είναι στέλεχος της Αλληλεγγύης...
Σύμφωνα με όσα άκουσα, ήταν τόσο έντονος ο Φούλης που και ο Νίκαρος αναγκάστηκε να απαντήσει σε έντονο ύφος.
Η τελευταία κουβέντα του Φούλη, πάντως, είχε χαρακτήρα προειδοποίησης, του στυλ, «θα δούμε και θα κρίνουμε και θα κριθούμε»...
Η πηγή μου επιμένει πως τέτοια ενέργεια είχε πολύ καιρό να συσσωρευτεί σε επικοινωνία των δύο ανδρών. Προέβλεψε δε ότι το αύριο στις σχέσεις Πινδάρου - Νίκαρου βρίσκεται σε τεντωμένο σχοινί, αφού μετά τις εξελίξεις κάποιοι στο κόμμα προχωρούν και σε αναγνώσεις για το μέλλον του κόμματος, «οι οποίες μπορεί να είναι και άσχετες ακόμα και επικίνδυνες»...
ΚΟΥΪΖ: Αληθεύει ότι στέλεχος του ΔΗΣΥ είχε απειλήσει πως εάν ψηφιζόταν από το κόμμα του ο Συλλούρης, ο ίδιος θα έδινε την παραίτησή του, πράγμα που όμως δεν έπραξε τελικά;
