Του Τάσου Τρύφωνος
«Η παιδεία είναι δεύτερος ήλιος για τους ανθρώπους» είπε ο Πλάτωνας. Ε, αυτός ο ήλιος δεν λάμπει όπως θα έπρεπε εδώ και χρόνια. Αποφοίτησα το 1992 και πιστεύω ότι ίσως η δική μας γενιά ή «φουρνιά» ήταν η τελευταία είχε την τύχη να προλάβει τη δημόσια εκπαίδευση στα καλύτερά της. Τότε που ακόμα και οι πιο ευκατάστατες οικονομικά οικογένειες έστελναν τα παιδιά τους στα δημόσια σχολεία. Αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες το χειρίζονται λανθασμένα και οι δύο πλευρές. Όμως θα είναι ασυγχώρητο λάθος τους εάν θύμα τους είναι τελικά οι μαθητές και η ταλαιπωρημένη ήδη παιδεία αυτού του τόπου. Έχετε καταλάβει ότι έχουμε μεγάλο ποσοστό πτυχιούχων αλλά απαίδευτων ανθρώπων σε αυτό τον τόπο; Άλλο εκπαίδευση και άλλο μόρφωση. Ένα σωστό εκπαιδευτικό σύστημα μιας χώρας πρέπει να παρέχει και τα δύο. Λάθος του υπουργού Παιδείας η μετωπική και χωρίς προετοιμασία σύγκρουση με τους εκπαιδευτικούς. Δυστυχώς, ο κύριος Χαμπιαούρης, όπως είχαμε προβλέψει, δεν μπορεί να αποφύγει ούτε τις επικοινωνιακές κακοτοπιές (π.χ. αυτή με το ΕΛΑΜ), ούτε την αγαρμποσύνη με την οποία χειρίζεται τώρα αυτή τη μείζονα κρίση. Στο Υπουργείο Παιδείας χρειάζεται ένας άνθρωπος με όραμα και όχι ένα γραφειοκράτης του υπουργείου που έγινε τώρα υπουργός. Εξαρχής ήταν λάθος να «δαιμονοποιηθούν» και να στοχοποιηθούν οι εκπαιδευτικοί. Μήπως δεν είναι όλα τα κόμματα και οι κυβερνήσεις που διαχρονικά εξέθρεψαν και γιγάντωσαν αυτό τον αμετροεπή συνδικαλισμό των εκπαιδευτικών, φλερτάροντας με τις ψήφους τους; Επίσης, οι μερικές ώρες απαλλαγής δεν είναι η ουσία, αν και συμφωνώ ότι είναι ένα θέμα. Από την άλλη οι συνδικαλιστές των εκπαιδευτικών πρέπει να προσέξουν να μη θυματοποιήσουν τους μαθητές και τους γονείς τους, γιατί θα βρουν απέναντί τους την κοινωνία.
Εδώ και χρόνια δεν τολμά να μιλήσει κάποιος για τα θέματα της παιδείας ή τα πολλά προνόμια των εκπαιδευτικών και αμέσως πέφτουν να τον «φάνε». Θυμάστε την ανοικτή επιστολή του Πρύτανη του πανεπιστημίου Κύπρου τον Ιανουάριο του 2015 προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας όπου ούτε λίγο ούτε πολύ κατήγγειλε ότι τα δημόσια σχολεία στέλνουν στο πανεπιστήμιο φοιτητές που δεν ξέρουν να γράψουν το όνομά τους; «Στην πυρά» ο κύριος Πρύτανης. Ιδού όμως κύριοι… Πρόσφατα οι μαθητές μας πάτωσαν στις εξετάσεις. Ενώ έχουμε το υψηλότερο ποσοστό επί του ΑΕΠ για την παιδεία στην Ευρώπη, το επίπεδο των μαθητών μας πανευρωπαϊκά είναι από τα πιο χαμηλά. Κανείς δεν φταίει; Σίγουρα δεν φταίνε μόνο οι εκπαιδευτικοί, συμφωνούμε. Δεν μπορούν όμως να είναι από τους πιο υψηλά αμειβόμενους στην Ευρώπη και τα αποτελέσματα των μαθητών τους να είναι από τα πιο χαμηλά και να θεωρούν ότι δεν έχουν ευθύνη.
Ούτε να στοχοποιούν δημόσια ή στα social media όποιον διανοηθεί να πει ή να γράψει κάτι. Το μεγαλύτερο μέρος του κονδυλίου για την παιδεία πάει σε μισθούς και ένα πολύ μικρό ποσοστό σε πραγματικά αναπτυξιακά έργα και επενδύσεις στην παιδεία. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι η κορωνίδα της κοινωνίας μας. Ο κύριος υπουργός να συναντηθεί σε πνεύμα διαλόγου και όχι «αποφασίζουμε και διατάζουμε» με τους εκπαιδευτικούς και οι συνδικαλιστές να αφουγκραστούν την κοινωνία που αγωνιά για τη μόρφωση και εκπαίδευση των παιδιών μας σήμερα και να ξεκινήσουν με «μέτρα χαμηλής έντασης». Προτείνω: κατάργηση των περιττών αργιών (ονομαστική εορτή Αρχιεπισκόπου, εκκλησιαστική εορτή της ενορίας, Τριών Ιεραρχών – όπου τιμάμε τα γράμματα με κλειστά σχολεία. Παγκόσμια πρωτοτυπία). Να στηθεί ένα αξιόπιστο σύστημα αξιολόγησης των καθηγητών. Φτάνει πια ο ευσυνείδητος και σωστός καθηγητής να αξιολογείται το ίδιο με έναν που κάνει το λειτούργημα του σαν αγγαρεία.
Να ληφθούν μέτρα «προστασίας» των εκπαιδευτικών απέναντι στις παράλογες απαιτήσεις και παρεμβάσεις των γονιών. Να κοιτάξουμε να διδαχτούμε από μεταρρυθμίσεις που έγιναν με επιτυχία σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες π.χ. Φινλανδία (Νο 1 εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο). Σίγουρα υπάρχουν πολλά και ουσιαστικά να γίνουν στην παιδεία και πολύ φοβάμαι ότι ο «καβγάς» γίνεται ακριβώς για να μην γίνει κάτι. Αυτό όμως θα ζημιώσει την κυπριακή κοινωνία στο σύνολο της. Το απόστημα πρέπει να σπάσει τώρα.
