Το Κυπριακό είναι ένα πολιτικό πρόβλημα, το οποίο με το πέρασμα του χρόνου έχει καταστεί σύνθετο και περίπλοκο, για διάφορους λόγους. Στην ουσία του είναι – και ήταν πάντα – πολύ απλό. Θέμα δηλαδή ελευθερίας και αυτοπροσδιορισμού της τύxης και του μέλλοντος ενός λαού από τον ίδιο. Για σειρά λόγους φτάσαμε στο σήμερα. Σήμερα, το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής και κατοχής –τούρκικα κατοχικά στρατεύματα και έποικοι, συν το θέμα ασφάλειας και εγγυήσεις – συνιστούν τη διεθνή πτυχή. Και από την άλλη, είναι και η εσωτερική πτυχή, για τη ρύθμιση των σχέσεων των δύο κοινοτήτων. Ρύθμιση η οποία προέκυψε ως ανάγκη, εξαιτίας των διαφορών και βιαιοτήτων που προέκυψαν μεταξύ τω δύο κοιντήτων, ως αποτέλεσμα ξένων παρεμβάσεων και δικών μας (Ε/κ-Τ/κ) λαθών και εγκλημάτων.
Σήμερα, στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσης του Κυπριακού, είναι πρωτεύον να επιλυθεί η διεθνής πτυχή, καθοριστική για επιβίωση της Κύπρου και των Κυπρίων, και εξ ίσου σημαντική εξελίχθηκε η εσωτερική πτυχή. Η οποία πτυχή αν δεν λυθεί θα είναι ανοικτός κίνδυνος για επανάληψη μιας τραγικής ιστορίας.
Υπήρξε πάντα η άποψήμου, και της Αριστεράς στην Κύπρο, πράγμα το οποίο τεκμηριώνεται μέσα από τη δράση και τις θέσεις της, πως πεμπτουσία της εσωτερικής πτυχής είναι η συμβίωση Ε/κ και Τ/κ. Η δυνατότητα για συμβίωση είναι το βασικό κριτήριο για να κρίνεται ένα σχέδιο λύσης στην εσωτερική του πτυχή. Δηλαδή αυτό που από χρόνια αποκαλείται η δυνατότητα για πραγματικό σμίξιμο των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο. Είναι γι’ αυτό που συνιστά ευχάριστη είδηση να διατυπώνεται αυτή η θέση, κατά τρόπο καθαρό και παραστατικό, από τον φίλο Ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ Τάκη Χ΄΄Γεωργίου. Το να σμίξουν οι δύο κοινότητες, σημαίνει να δοθούν μέσα από τη λύση οι δυνατότητες να ζουν και να εργάζονται μαζί, ελεύθεροι και ανεξάρτητοι, σε ολόκληρη την Κύπρο. Να συνεργάζονται και να συναγωνίζονται, να λειτουργούν με ευγενική άμιλλα, να πολιτεύονται, να δημιουργούν, να αθλούνται, να ερωτεύονται και όλα όσα η καθημερινή ζωή των ανθρώπων προκαλεί. Χωρίς αναχρονιστικούς περιορισμούς και ελέγχους. Χωρίς προστάτες και κηδεμόνες.
Μια τέτοια λύση θα οδηγήσει, μετά από παρέλευση χρόνου, σε πραγματικό ξεπέρασμα των όποιων διαφορών, σε ειρήνη, ασφάλεια και ευημερία ολόκληρο τον κυπριακό λαό. Κάτι τέτοιο φυσικά πρϋποθέτει η λύση να περικλείει μέσα της το πλαίσιο και τις βάσεις για μια τέτοια εξέλιξη. Με άλλα λόγια θα πρέπει να προνοεί η λύση:
Τον τερματισμό της κατοχής, την αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και τον τερματισμό του επικοισμού.
Την αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρτίας, καθώς και της ενότητας του κράτους, του λαού, των θεσμών και της οικονομίας.
Την κατάργηση των όποιων επεμβατικών δικαιωμάτων και του αναχρονιστικού καθεστώτος των εγγυήσεων.
Τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών όλων των Κυπρίων, περιλαμβανομένου του δικαιώματος επιστροφής και περιουσίας των προσφύγων των νόμιμων ιδιοκτητών.
Αυτή τη στιγμή οι συνομιλίες βρίσκονται σε εξέλιξη, βρίσκονται σε φάση εντατικοποίησης, σε ένα είδος – θα έλεγα – τελικής ευθείας. Ολοι λένε ότι τα αποτελέσματα θα διαφανούν έως τις 14 Σεπτεμβρίου. Αν οι συνομιλίες εξελίσσονται προς εκείνη την κατεύθυνση, η οποία διασφαλίζει τα πιο πάνω, μακάρι να ευωδωθούν. Μακάρι να προχωρήσουν ώς το τέλος και καλώς να ορίσουν τα θετικά αποτελέσματα. Αποτελέσματα τα οποία πριν πάρουν μορφή οποιασδήποτε συμφωνίας θα πρέπει να κοινοποιηθούν και στον λαό. Στον οποίο το εύρος της ενημέρωσης και ο χρόνος να τα σκεφτεί και να σχηματίσει άποψη, πρέπει να είναι επαρκής. Η λύση θα πρέπει να εγκριθεί από ισχυρό πλειοψηφικό ποσοστό, αν θα λειτουργήσει. Αυτό συνεπάγεται ότι πρέπει όντως να συναντά τις ανησυχίες αλλά και τις προσδοκίες των Κυπρίων.
Ο κ. Νίκος Κατσουρίδης είναι πρώην βουλευτής του ΑΚΕΛ.
