Πολύ ορθά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ηγέτης της ελληνοκυπριακής κοινότητας έχει κατά επανάληψη δηλώσει ότι «κακή λύση και μη λύση» είναι το ίδιο καταστροφικές επιλογές. Θέση την οποία προσυπογράφω. Την ίδια στιγμή από καιρό έχουμε όλοι συνειδητοποιήσει ότι η παρέλευση του χρόνου περιπλέκει την υπόθεση λύση και εμπεδώνει τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής.
Από την άλλη βέβαια δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται στο όνομα της λύσης να προχωρήσουμε σε μια κακή λύση. Κάτι τέτοιο θα ήταν εύκολο. Πολύ εύκολο αν υιοθετούσαμε τις τουρκικές πάγιες θέσεις και τις αυξανόμενες απαιτήσεις της τουρκικής πλευράς στις ουσιώδεις πτυχές του Κυπριακού. Αυτές δηλαδή που αφορούν τη λειτουργικότητα - βιωσιμότητα της λύσης, το Εδαφικό - Περιουσιακό και τα θέματα εγγυήσεων και ασφάλειας. Φυσικά, συμβιβασμοί δεν μπορούσε παρά να γίνουν και θα γίνουν από τη στιγμή που το προδοτικό πραξικόπημα έδωσε την αφορμή για την εισβολή και κατοχή η οποία ανάτρεψε τα μέχρι το 1974 δεδομένα.
Ο μεγάλος συμβιβασμός είναι πρώτα απ’ όλα η αποδοχή της Ομοσπονδίας από την ελληνοκυπριακή πλευρά και συγκεκριμένα της δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας. Συμβιβασμός ο οποίος έχει προ πολλού υιοθετηθεί από τη διεθνή κοινότητα και η ανατροπή του αυτή τη στιγμή θα είχε καταλυτικά αρνητικές συνέπειες για την ελληνοκυπριακή πλευρά και κατ’ επέκταση την υπόθεση της Κύπρου.
Η αποδοχή αυτή όμως έχει συγκριμένο πλαίσιο αρχών που τη διέπουν και αφορά μόνο την εσωτερική πτυχή του Κυπριακού. Τη ρύθμιση των σχέσεων των δύο κοινοτήτων στο μελλοντικό ομόσπονδο κράτος της Κύπρου. Ένα κράτος όμως με μια και μόνη κυριαρχία, διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια. Ένα κράτος λεύτερο, ανεξάρτητο και κυρίαρχο μέλος ισότιμο του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με έναν λαό και ενιαίο γεωγραφικό χώρο και επικράτεια ένα λαό απαλλαγμένο από επικυριαρχίες, κηδεμονίες, εξαρτήσεις και προστάτες. Πώς εξασφαλίζεται αυτό; Με τη τήρηση στο πλαίσιο της λύσης των αρχών του ΟΗΕ, του Διεθνούς Δικαίου και του θεσμικού πλαισίου που οι αρχές και αξίες, το δίκαιο και το κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπαγορεύουν.
Θέματα τα οποία πολύ εύστοχα έθιξε κατά την τελευταία επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας στην Αθήνα ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος.
Άλλωστε πάγια θέση της ελληνοκυπριακής πλευράς από τότε που πρώτο έγινε αποδεκτός όρος διζωνικότητα είναι πως αυτός εκφράζει μόνο το γεγονός ότι το Ομοσπονδιακό Κράτος μας θα έχει δύο γεωγραφικές ζώνες ή αν θέλετε περιφέρειες που θα διοικείται έκαστη από την αντίστοιχη κοινότητα στη βάση των αρμοδιοτήτων και εξουσιών που θα παρασχεθούν στις ομόσπονδες μονάδες, χωρίς όμως αυτό να ανατρέπει το ένα κράτος. Όπως χαρακτηριστικά είχε αναφέρει την άνοιξη του 1980 ο τότε γ.γ. του ΑΚΕΛ Εζεκίας Παπαϊωάννου για εμάς διζωνική ίσον διαπεριφερειακή.
Η διζωνικότητα δεν παράγει όλα αυτά που στο όνομα της ζητά η Τουρκία και που συνοψίζονται στην απαίτηση για αριθμητική ισότητα. Θέση που έχει απορρίψει ο ΟΗΕ με αποφάσεις του οι οποίες ξεκαθαρίζουν ότι πολιτική ισότητα δεν σημαίνει αριθμητική ισότητα.
Παράλληλα με την εσωτερική πτυχή του προβλήματος υπάρχει και η διεθνής η οποία αποτελεί και την πεμπτουσία του Κυπριακού ως διεθνούς προβλήματος τουρκικής εισβολής και κατοχής. Πράγμα που πολύ ξεκάθαρα και κατηγορηματικά έθεσε δημόσια ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Προέδρου Αναστασιάδη στην ελληνική πρωτεύουσα.
Η διεθνής πτυχή δηλαδή οι εγγυήσεις, τα στρατεύματα, οι έποικοι και η ασφάλεια θα πρέπει να επιλυθούν σε διεθνή διάσκεψη. Η σύνθεση της διάσκεψης θα πρέπει να περιλαμβάνει μόνιμα μέλη Συμβουλίου Ασφαλείας, Ευρωπαϊκής Ένωσης, Κυπριακής Δημοκρατίας, δύο κοινότητες υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.
Σε ότι αφορά τις εγγυήσεις ο μόνος ρόλος της διάσκεψης είναι η κατάργησή τους.
Σ’ αυτή τη διάσκεψη θα πάμε εφόσον έχουμε φτάσει σε ακτίνα συμφωνίας στα άλλα κεφάλαια και κανένα πάρε δώσε να μη γίνει σ’ αυτήν μεταξύ πτυχών της εσωτερικής και διεθνούς πτυχής του κυπριακού. Και βέβαια όταν θα φτάσουμε μετά από όλα αυτά όταν φτάσουμε στα δημοψηφίσματα να είναι μπροστά όλα τα δεδομένα. Σύνταγμα, νόμοι, οικονομική πτυχή κ.λπ.
Με αυτά τα δεδομένα θεωρώ ότι μπορούμε να προχωρήσουμε και κατ’ ευχή να φθάσουμε σε λύση.
