ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η Επανένωση ξεκινά από την καρδιά

Για μένα το άλλο μισό της πατρίδας μου δεν είναι μόνο ο χώρος, είναι και οι άνθρωποι.

Kathimerini.com.cy

info@kathimerini.com.cy

ΚΑΙΤΗ ΚΛΗΡΙΔΗ ΣΙΑΜΜΑ*

Ψες είδα ένα όνειρο: Ήμουν μικρό κοριτσάκι και περπατούσα κατά μήκος της οδού Λήδρας με την μητέρα μου. Οι μαγαζάτορες μας χαιρετούν γιατί μας βλέπουν συχνά να πηγαίνουμε στο δικηγορικό γραφείο του πατερά μου ‘Ιωάννης Κληρίδης και Υιοί’ απέναντι από τα δικαστήρια στο Σεράγι.

Φθάνουμε στην Πλατεία Ataturk, κάνουμε σταθμό στο βιβλιοπωλείο του Rustem αφού εκεί έχει την καλύτερη συλλογή Αγγλικών βιβλίων και η μαμά αγαπά πολύ το διάβασμα. Είμαστε φίλοι με τον κ. Rustem και οπότε πάμε στο γραφείο του μπαμπά σταματούμε. Εκεί κοντά είναι και το ζαχαροπλαστείο του Bedevi, έχει το πιο ωραίο γαλακτομπούρεκο της Λευκωσίας και έτσι σταματούμε και εκεί.

Στο γραφείο του παππού /μπαμπά μας καλωσορίζει ο θείος ο Χρύσανθος, γκριζομάλλης με γιλέκο και ρολόι στη τσέπη. Ξαφνικά ακούγεται μια δυνατή φωνή από το δικαστήριο απέναντι, ‘ο κ. Κληρίδης είναι ο επόμενος!’ Είναι ο υπάλληλος του δικαστηρίου που ειδοποιά τους δικηγόρους ότι πρέπει να ετοιμαστούν για να παρουσιαστούν.

Ξύπνησα! Το όνειρο μου, που είναι και ανάμνηση, τέλειωσε.

Συχνά τον τελευταίο καιρό βρισκω τον εαυτό μου να κάνω την ίδια διαδρομή. Σε πολλά καταστήματα, όπως το Bon Marche για παράδειγμα, έχουν αναλάβει τα παιδιά των παλαιών ιδιοκτητών και χαιρετιόμαστε. Στον Rustem έχει αναλάβει ο γιος του ο Ali, και θυμόμαστε μαζί τις παλαιές καλές εποχές.

Λίγο παρακάτω ,απέναντι από τα δικαστήρια, είναι το Ίδρυμα Kemal Saracoglu για τα παιδιά με λευχαιμία, και βρίσκω για καφέ μια φίλη μου που εργάζεται εκεί.

Νοιώθω μεγάλη γαλήνη και χαρά με αυτά τα μικρά βήματα, διότι η επανένωση έχει γίνει στην καρδιά μου. Την κάνω από μονή μου, περπατώντας στα παλαιά μονοπάτια και κάνοντας επανασύνδεση με το παρελθόν.

Όταν αρχίσαμε τις δικοινοτικές ομάδες επίλυσης συγκρούσεων με τον σύζυγο μου Κώστα την δεκαετία του 90, αντιλήφθηκα σιγά σιγά ότι μετά από το 1963 είχα στερηθεί την επαφή με Τουρκοκυπρίους. Ανακάλυψα ότι η επαφή μαζί τους μου έδωσε πίσω ένα κομμάτι του εαυτού μου, με έκανε να νοιώθω πιο ολοκληρωμένη. Για μένα το άλλο μισό της πατρίδας μου δεν είναι μόνο ο χώρος, είναι και οι άνθρωποι.

Θεώρησα ότι μόνο οι παλαιότεροι θα μπορούσαν να το αισθάνονται αυτό, όμως πρόσφατα άκουσα με χαρά να λέει το ίδιο πράγμα μια νεαρή Τουρκοκύπρια για τους Ελληνοκυπρίους, δηλαδή ότι γνωρίζοντας τους, νοιώθει ότι ανακαλύπτει το άλλο της μισό. Άμα το σκεφθείς καλά είναι λογικό, διότι έχουμε τραφεί από το ίδιο χώμα, μεγαλώνουμε στον ίδιο χώρο, κάτω από τον ίδιο ουρανό.

Κατά συνέπεια νοιώθω την ανάγκη να περνώ πιο πολύν χρόνο στην Τ/Κ πλευρά, να αναμειχθώ πιο πολύ στην καθημερινότητα εκεί , και με αυτό τον τρόπο ενώνω και πάλι την Κύπρο για τον εαυτό μου.

Μπορεί οι προσπάθειες μου στο πολιτικό επίπεδο να μην έφεραν τα αποτελέσματα που έλπιζα. Εγώ όμως, με τον δικό μου τρόπο, ζω σε μια ενωμένη πατρίδα, ζω όπως θα ήθελα να ζουν όλοι οι Κύπριοι, ανακαλύπτοντας το άλλο τους μισό.

* Θυγατέρα του πρώην Προέδρου Γλαύκου Κληρίδη

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Kathimerini.com.cy

Προσωπικότητες στην ''Κ'': Τελευταία Ενημέρωση