Του Χρίστου Ζαβού
Προσπαθούσα να βρω φώτο τους. Δυστυχώς όμως ο φακός δεν έπιασε εκείνη την ωραία στιγμή όταν οι δύο τους αντάλλαζαν αγκαλιές και μπράβο. Ο μεν Ντόσα σκόραρε ο δε Βαλεντίνος έδωσε μια ωραία ασίστ ωσάν και ήταν παραλία και έπαιζε με τους φίλους του. Πλήρης επικράτηση μέσα στην περιοχή του αντιπάλου.
Ο Πάμπος τείνει να τους καθιερώσει ως το κεντρικό αμυντικό δίδυμο της ομάδας. Μακάρι και οι δύο να είναι υγιείς και να βγει η χρονιά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Άλλωστε από το ιστορικό 12, έχουμε να δούμε ένα ντουέτο της προκοπής μπροστά στον τερματοφύλακα. Άσχετο αλλά το λέγαμε με κάτι φίλους σε μια ΑΕΛοπαρέα… είμαστε τυχεροί που ζήσαμε στην εποχή του superman. Με τα καλά και τα κακά του στα φόρτε του ο Έτβιν Ουόν, ήταν απλά ένα επίπεδο πιο ψηλό. Και είχε κιόλας συμπαρασύρει το Ντόσα, τον έκανε παικταρά και τον αγαπήσαμε όλοι.
Άσε τον Έτβιν να ναι καλά εκεί που βρίσκεται. Τώρα για τους δύο, δεν ξέρω ποια ακριβώς είναι η σχέση τους μέσα στο γήπεδο. Φαίνεται πως υπάρχει αλληλοσεβασμός. Δεν ξέρω αν κάποιος ηγείται των δύο ή όχι. Δεν μου φαίνεται πάντως. Μάλλον πρόκειται για ειλικρινή φιλική σχέση, έτσι τουλάχιστον φάνηκε στον τρόπο που πανηγύρισαν το γκολ.
Για το Ντόσα, επιτρέψτε μου να μην πω πολλά, παρά μόνο ότι η ΑΕΛ είναι τυχερή που τον έχει στη διάθεση της. Και δεν μιλώ αποκλειστικά για το αγωνιστικό κομμάτι αλλά κυρίως για το ανθρώπινο. Φαίνεται άτομο που εκτιμά και τέτοιους δύσκολα βρίσκεις σε τούτες τις εποχές.
Για τον Βάλε το παλέψαμε. Κάποιοι παλαιότερα τον έθεσαν πρώτο στόχο. «Ναυαγοσώστη» τον αποκαλούσαν οι καθηγητάδες. Υπήρξαμε όμως κάποιοι που τον πιστέψαμε. Τον οραματιστήκαμε ως αρχηγό της ομάδας και ελπίζουμε ότι σε λίγα χρόνια θα έχουμε να ζητάμε απ’ αυτόν. Θα έχουμε δηλαδή απαιτήσεις ως ηγετική μορφή των αποδυτηρίων.
Και αυτός όπως για το Ντόσα έχουν να λένε τα καλύτερα για τον χαρακτήρα τους. Παλικάρια και οι δύο. Και στη ψυχή και στο σώμα. Δεν θες να τσακωθείς μαζί τους, θα φας τα μούτρα σου. Άσε κιόλας που είναι ομορφόπαιδα. Το χρειάζονται και οι Λιονταρίνες της ανατολικής. Ή τα μικρά κοριτσάκια που ζητούν από το μπαμπά τη φανέλα του ενός ή του άλλου.
Τώρα στο αγωνιστικό κομμάτι, δείχνουν επίσης να ταιριάζουν. Μην πούμε όμως πολλά πράγματα γιατί τώρα αρχίζουν τα δύσκολα γι’ αυτούς. Δεν ξέρω αν θα παίξει ο Γκιέ ή δεν θα παίξει, πάντως ο αντίπαλος σφύζει από ποιότητα επιθετικών. Είναι σίγουρο ότι και οι δύο θα έχουν πολλή δουλειά. Θα τους βγει ο κώλος με λίγα λόγια.
Μοιάζουν όμως σε πολλά πράγματα. Ο ένας με το δεξί ο άλλος με το αριστερό είναι δύο παίκτες που δεν φοβούνται να κρατήσουν τη μπάλα στα πόδια. Βλέπουν γήπεδο και ψάχνουν το χώρο για να δώσουν την πάσα. Είναι επίσης ψυχωμένοι, ταυτίζονται με τη φανέλα, έχουν την έννοια των οπαδών, διαθέτουν επίσης πολύ καλό άλμα και πλούσια σημαντικά προσόντα. Άσε κιόλας που κυνηγούν το γκολ και δεν φοβούνται την αντίπαλη περιοχή. Ο Ντόσα κάποτε ήταν ο καλύτερος σκόρερ της ομάδας. Ο Σιέλης επίσης δεν το φοβάται το δίχτυ.
Και όπως δείχνει η ομάδα θα τους χρειαστεί η ομάδα στο επιθετικό κομμάτι. Θα χρειαστεί δηλαδή αυτό ακριβώς που έκαναν με τη Καρμιώτισσα.
Μακάρι να δέσουν ακόμη περισσότερο και να εξελιχθούν σε ένα ντουέτο που όλοι θα θαυμάζουμε. Και μη νομίζεις. Προχθές μίλαγα με άτομο της ομάδας που μου έλεγε πόσο καλός παίκτης είναι ο Λαφράνς. Είναι και ο Αντρέας ο Κυριάκου.
Ελπίζουμε ότι τούτοι οι δύο θα γράψουν τη δική τους ιστορία στην ομάδα. Το αξίζουν. Είναι καλά παιδιά και καλοί παίκτες. Εάν η ΑΕΛ θα έχει στην ενδεκάδα της ένα ντουέτο κεντρικών αμυντικών που βγάζει ασφάλεια, τότε μιλάμε για ένα σημαντικό κεφάλαιο. Μακάρι…
