Του Χρίστου Ζαβού
Το ξέρω είναι αργά πια, αλλά πως σου φάνηκε η ομάδα την Κυριακή; Δεν ήταν άσχημη, δεν ήταν όμως και top. Με συγκίνησε ο Μάριος ρε παιδί μου. Τον πούστη θα τον βλέπουμε και το μυαλό μας θα πηγαίνει εκείνη τη σεζόν.
Το θυμάσαι ότι ξεκίνησε ως ρεζέρβα τότε. Ο Πάμπος ξεκινούσε με 4-4-2 και τους Μπεμπέ- Ντεντέ στα χαφ. Κάπου έφυγε ο Ντεντέ πήγε Κόπα Άφρικα και ο Μάριος έπιασε την ευκαιρία από τα μαλλιά. Και μετά ξεκίνησαν τα «Νικολάου εεε…» ή «φέρτε Κεό εβίβα πρώτη…» και μετά κάηκε το μυαλό ολονών. Κάτσε δες το παιγνίδι στο Παρτιζάνι και θα με θυμηθείς.
Το χω γράψει δεκάδες φορές το γράφω άλλη μια, ο αρχηγός κατ εμέ ήταν στη σειρά των πιο πολύτιμων του 12, δεύτερος ή τρίτος. Ο πρώτος είναι ο Ντεγκρά δεν χωράει αμφιβολία. Ο δεύτερος είναι είτε ο Μάριος, είτε ο Έτβιν. Λόγω σταθερότητας στην απόδοση θα πω Μάριος. Και επειδή ήρθε κιόλας από πίσω και έκλεισε τρύπες.
Όπως και να χει ήταν απολαυστικός στην Πάφο. Σίγουρα δεν έχει την ταχύτητα, έχει όμως πολύ πιο ώριμο μυαλό. Και έχει και ψυχή. Η αλήθεια είναι ότι με το Ζακάκι δεν μπορεί να αποτελέσει το απόλυτο κριτήριο αλλά άμα είναι να συνεχίσει έτσι τότε βγάζουμε λαγό από το καπέλο… όπως το 12 δηλαδή.
Βλέποντας τον Μάριο το μυαλό σου άθελα ή όχι πάει στον Ουόν. Δεν είναι ιεροσυλία αυτό που θα γράψω αλλά ο Λαφράνς ήταν αρχοντικός απέναντι στους μικρούς της ΑΕΖ. Κάτι σαν Ουόν ένα πράγμα. Υπερβολή μεν, αλλά δεν είναι καθόλου υπερβολή ότι βελτιώνεται παιγνίδι με παιγνίδι. Και όχι απλά βελτιώνεται εξελίσσεται και σε ηγέτη της άμυνας. Και έχει και πολύ καλά προσόντα με την μπάλα στα πόδια. Και είναι και δυνατός, θηρίο, κατάπινε τους μικρούς. Θα μου πεις όπως και για το Μάριο το ίδιο ισχύει και για τον Κέβιν. Θα τους περιμένουμε με τους μεγάλους να βγάλουμε συμπεράσματα.
Ο τρίτος των «καλών» της Πάφου ήταν ο Μπλάνκο. Ρε γαμώ το εμένα μου θυμίζει κάτι συμμαθητές που είχαμε στην τάξη… κάτι μεταξύ καλού παιδιού και σπασίκλα. Προκομμένος παίκτης ρε παιδί. Σε κάνει να τον συμπαθήσεις. Κόβεις και καμιά κουβέντα μαζί του στο διάλλειμα. Δεν είναι ο σπασίκλας ο αγοραφοβικός.
Μια χαρά παρέα θα έκαναν μαζί του και ο Μάριος και ο Μέσκα. Τέτοια γκολ άμα σου σερβίρουν, κολλητάρι γινόμαστε. Όπως και να χει, δικαίως παίρνει θέση στην ενδεκάδα αλλά εγώ είμαι «Γεωργιάδης». Με τον Ελλαδίτη θα βγαίναμε για κανά ποτό αφού μπορεί με καμιά ενέργεια του να ξεκλειδώσει καμιά άμυνα, να πάει στο ένα δύο με Πίτι… ψηφίζω Gio.
Τώρα που πα Πίτι, δεν μπορώ να μην γράψω. Δεν ήταν καλός στην Πάφο… που να μου καεί το keyboard τώρα που το γράφω. Μπερδεύτηκε λίγο και με τις αλλαγές στη θέση του. Υπήρχαν όμως κάτι στιγμές που τον βλέπεις πως κρατά τη μπάλα, το έκανε σε μια φάση στο Β ημίχρονο…. νόμιζα ότι θα μπει ο ντελιβεράς σπίτι και θα φέρει Παέγια. Τι βλέπουν εκεί στην Ισπανία ρε πούστη μου;
