ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Interlaken: Ελβετία που κόβει την ανάσα

Με χιόνια και όμορφα χωριά διασχίζουμε την καρδιά της Ελβετίας

Kathimerini.gr


Ταξιδεύουμε έως την κορυφή της Ευρώπης με τρένο και χαζεύουμε από το παράθυρο άγριες ορθοπλαγιές, όμορφα σαλέ, χιόνια και τον κόσμο μας που αλλάζει.

Η Ελβετία αποκαλύπτεται μόνο με το τρένο. Μια συνέχεια από πεδιάδες, βουνά, τούνελ, κοιλάδες με όμορφα χωριά και μετά πάλι ψηλές κορυφές, παγετώνες, λίμνες, μοναχικά σαλέ και στάβλοι. Τοπία απόλυτα, τον χειμώνα ολόλευκα, το καλοκαίρι καταπράσινα. Οσο το βαγόνι κυλάει με ρυθμό πάνω στις ράγες και ο αρχικός εντυπωσιασμός φθίνει, σε κυριεύει μια γλυκιά πλήξη. Ομορφιά, τάξη, καθαριότητα, αρμονία. Θεραπεία για το κορεσμένο βλέμμα και τους περίπλοκους συλλογισμούς.

Μ’ αυτές και μ’ αυτές τις σκέψεις διασχίζω την καρδιά της Ελβετίας με προορισμό το Interlaken. Οι δύο ώρες ταξίδι με το τρένο από το αεροδρόμιο της Ζυρίχης έχουν «καθαρίσει» κάθε βασανιστική σκέψη της καθημερινότητας και είμαι έτοιμη να ζήσω όλες τις περιπέτειες που υπόσχεται η πρωτεύουσα της αδρεναλίνης, το (W)Interlaken, όπως συχνά αποκαλούν το παραδοσιακό χειμερινό θέρετρο, διάσημο ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα, όταν ο Johann Wolfgang von Goethe, ο Λόρδος Byron και ο Felix Mendelssohn θαύμαζαν από εδώ τις απάτητες βουνοκορφές. Καθώς περπατώ από τον σιδηροδρομικό σταθμό προς το κέντρο της πόλης, συμμερίζομαι απόλυτα τις ταξιδιωτικές τους επιλογές. Η θέα στις κορυφές των Βερνικών Αλπεων είναι συγκλονιστική. Eiger, Mönch, Jungfrau. Η καρδιά μου χτυπάει πιο δυνατά. Πότε θα έρθει η ώρα να βρεθώ εκεί ψηλά, στην πιο φημισμένη ορθοπλαγιά των Αλπεων, το θρυλικό Eiger;

Η μικρή κωμόπολη των 5.000 κατοίκων αποτελεί την τέλεια βάση εξόρμησης για τους λάτρεις των εκδρομών. Πάνω από 45 ορεινοί σιδηρόδρομοι, τελεφερίκ, σκι λιφτ και καρεκλάκια οδηγούν σε 200 χιλιόμετρα από πίστες, ενώ ένα πυκνό δίκτυο από χαραγμένες περιπατητικές διαδρομές προσφέρει πρόσβαση σε πολύ όμορφα σημεία. Την περιοχή μπορείς να ανακαλύψεις ακόμα και με εκδρομικό σκάφος ή με κάποιο από τα ιστορικά πλοιάρια που διαπλέουν τις λίμνες Thun και Brienz, ανάμεσα στις οποίες βρίσκεται η πόλη.

Ιδανικός προορισμός και για όσους λατρεύουν τις δραστηριότητες: αλεξίπτωτο πλαγιάς, bunjee jumping, canyon jumping, νυχτερινό έλκηθρο... Νομίζω πως όλοι αυτοί οι λόγοι είναι υπεραρκετοί για να συγχωρήσουν οι φανατικοί του σκι στο Interlaken το ότι δεν είναι «ski in-ski out» προορισμός, δηλαδή δεν φτάνεις με τα πέδιλα ή τη σανίδα σου στις πίστες.

Παραδόσεις χάνονται, οι Κινέζοι έρχονται

Παρέα με τη Nina Duerig, ξεναγό της Interlaken Walking Tours, ξεκινάμε έναν μακρύ περίπατο για να γνωρίσουμε τη γαστρονομία και την παράδοση της πόλης. Αφήνουμε για λίγο τον κεντρικό δρόμο, την οδό Höheweg, που αξίζει μόνο για να ψωνίσεις χειμερινό εξοπλισμό ή σουβενίρ, και περπατάμε δίπλα στον ποταμό Aare, το πιο όμορφο και γραφικό κομμάτι του Interlaken με ρομαντικές γέφυρες και γοητευτικές γειτονιές, δοκιμάζουμε εξαιρετικάν νόστιμα τυριά στο μικρό μαγαζάκι Chaz Fritz (Jungfraustrasse 46) και καταλήγουμε σε μια φάρμα με αγελάδες στα περίχωρα της πόλης.

Βλέπουμε ένα νεογέννητο μοσχαράκι, δοκιμάζουμε το τυρί και το γάλα της μικρής μονάδας και συζητάμε για το μέλλον της κτηνοτροφικής ζωής. Οι αγελάδες, το σήμα κατατεθέν της Ελβετίας, δεν είναι τελικά και τόσο αμέριμνες όσο φαίνονται. Οι παραδοσιακοί κτηνοτρόφοι επιδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό για να μπορέσουν να επιβιώσουν και κανένας τους δεν τα καταφέρνει χωρίς δεύτερη δουλειά. Είδος προς εξαφάνιση είναι και τα παραδοσιακά επαγγέλματα.

Στη στάση που κάνουμε στο εργαστήριο ξυλογλυπτικής Woodpecker (Marktgasse 30) συναντάμε την τεχνίτρα Gabriella Schild. Αν και μεγάλη σε ηλικία, αποφάσισε να κρατήσει την τέχνη ζωντανή και χάρη στα σεμινάρια που οργανώνει ο δήμος τα κατάφερε. Το μαγαζάκι της είναι πραγματικό κόσμημα, μυρίζει ξύλο και... μεράκι.

Η πλειονότητα των κατοίκων του Interlaken ασχολούνται με τον τουρισμό, όμως η ευρωπαϊκή οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει αρκετές δυσκολίες ακόμα και στους εύπορους Ελβετούς. Η υψηλή ισοτιμία φράγκου-ευρώ έχει κάνει τη χώρα ιδιαίτερα ακριβή ακόμα και για τους Γερμανούς, ενώ και οι άλλοι πιστοί της επισκέπτες, Ολλανδοί και Βρετανοί, που παραδοσιακά ξοδεύουν μέρος των χειμερινών τους διακοπών στις Αλπεις, φαίνεται να κατευθύνονται προς οικονομικότερους προορισμούς.

Αντισταθμιστικά στη μεγάλη τουριστική πτώση από τις παραδοσιακές αγορές λειτουργεί το ενδιαφέρον των Κινέζων και οι Ελβετοί, μετρ του τουρισμού, δεν έχουν καθίσει με τα χέρια σταυρωμένα μπροστά στη νέα ευκαιρία. Ειδικά κλιμάκια επισκέπτονται τακτικά την Κίνα για ενημέρωση και ανεύρεση νέων ταξιδιωτών. Από τις ταμπέλες στα καταστήματα και στους δρόμους μέχρι τα ενημερωτικά φυλλάδια, όλα μεταφράζονται στα Κινέζικα. Ακόμα και τα ξενοδοχεία, εάν θέλουν να είναι ανταγωνιστικά, περιλαμβάνουν πλέον στο πρωινό τους ρύζι, noodles και σούπες, αλλά και επεξηγηματικά ταμπελάκια για κάθε ευρωπαϊκό πιάτο.

Η παρουσία τους στη μικρή αυτή κωμόπολη είναι για μένα μια πραγματική ατραξιόν. Καθώς κινούνται μαζικά και σε κύματα, τη μια στιγμή η ρεσεψιόν του ξενοδοχείου γεμίζει ασφυκτικά, την άλλη αδειάζει εντελώς. Στο πεζοδρόμιο όπου περπατάς σχεδόν μόνος σου μπορεί απροσδόκητα να νιώσεις πως βρίσκεσαι στο μέσον μιας διαδήλωσης. Εάν πάλι είσαι άτυχος και την ώρα που χαζεύεις σε ένα κατάστημα μπει ένα γκρουπ, καλύτερα να αναβάλεις τα ψώνια για αργότερα.

Το πολιτιστικό χάσμα είναι αρκετά διασκεδαστικό την ώρα του πρωινού. Kάπως έτσι, το ποτήρι της σαμπάνιας καταλήγει να φιλοξενεί καφέ, η ομελέτα αλείφεται με μαρμελάδα και το καπάκι μιας κανάτας με χυμό χρειάζεται τρεις ανθρώπους για να το ξεβιδώσουν. Κι εκείνοι με τη σειρά τους όλο και κάτι θα σχολιάζουν μεταξύ τους, καθώς με παρατηρούν να τρώω το ρύζι μου με πιρούνι.

Η αλήθεια είναι, όμως, πως οι Ελβετοί δεν τα βρίσκουν όλα αυτά και τόσο διασκεδαστικά. Λάτρεις της ακρίβειας, της ευγένειας και της τυπικότητας, καλούνται να κάνουν τα στραβά μάτια σε όλες εκείνες τις συνήθειες των νέων τους επισκεπτών, που πάσχουν από έλλειμμα ταξιδιωτικής παιδείας και δυτικών τρόπων. Πόσο εύκολο είναι να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα ο λαός που έθεσε τις βάσεις του τουρισμού και εκπαιδεύει μέχρι σήμερα τα υψηλά στελέχη του κλάδου; Είμαι σίγουρη ότι ο Albert Uderzo θα έδινε την πιο ευφάνταστη απάντηση σκιτσάροντας τον «Αστερίξ στους Ελβετούς» σε μια σχετική παραλλαγή.

Κατακτώντας την κορυφή της Ευρώπης

Ευτυχώς, η μεγάλη στιγμή του ταξιδιού δεν άργησε να φτάσει. Η υπόσχεση να φτάσω στην κορυφή της Γηραιάς Ηπείρου (με τρένο) με έχει κάνει να ξυπνήσω από νωρίς για να τσεκάρω τη μετεωρολογική πρόβλεψη. Για να απολαύσεις το ταξίδι στην «υψηλότερη» σιδηροδρομική γραμμή της Ευρώπης που οδηγεί στο Jungfraujoch, στα 3.454 μ., σίγουρα θέλεις καλό καιρό. Κι εμείς είμαστε τυχεροί.

Το τρένο ξεκινάει από τον σταθμό Interlaken Ost. Αφήνουμε πίσω μας την κοιλάδα και ξεκινάμε την ανάβαση περνώντας μέσα από χαρακτηριστικά ελβετικά τοπία και ορεινά χωριά. Αξίζει να κάνεις στάση στο Grindelwald, το χωριό που προσελκύει με τη γοητευτική του παρουσία και το εκπληκτικό του φυσικό φόντο περιπατητές, σκιέρ και λάτρεις των όμορφων εικόνων πάνω από 150 χρόνια.

Μετά από περίπου μία ώρα αποβιβαζόμαστε στο Kleine Scheidegg. Η μεγάλη στιγμή του ταξιδιού έχει φτάσει. Στο τοπίο επιβάλλεται το θρυλικό Eiger. Η βορινή ορθοπλαγιά του, 1.800 κάθετα μέτρα πέτρας και πάγου, ο τοίχος του θανάτου όπως τον ονόμασαν οι Γερμανοί, το βουνό που έχει πάρει μαζί του 63 ορειβάτες, η θρυλική «North Face», που παρέμεινε το τελευταίο μεγάλο «πρόβλημα» των Αλπεων μέχρι τον Ιούλιο του 1938 και δεν έχει σταματήσει μέχρι σήμερα να «βασανίζει» ακόμα και τους πιο δεινούς ορειβάτες. «Πες μου έναν λόγο γιατί θέλουν να συνεχίσουν να σκαρφαλώνουν εδώ πάνω;» με ρωτάει η παρέα μου. Απλώς γιατί βρίσκεται εκεί, απαντάω κλέβοντας την εύστοχη ατάκα του μεγάλου Βρετανού ορειβάτη George Mallory που άφησε την τελευταία του πνοή προσπαθώντας να κατακτήσει το Εβερεστ.

Επιβιβάζομαι στο ονομαστό τρενάκι των Αλπεων Jungfrau. O ιστορικός σιδηρόδρομος, που ξεκίνησε να ταξιδεύει το 1912, είναι ένας πρωτοποριακός οδοντωτός που καλύπτει μια υψομετρική διαφορά 1.400 μέτρων σε περίπου 50 λεπτά. Επτά από τα εννέα χιλιόμετρα της γραμμής βρίσκονται σε σήραγγα (3.000 άντρες και 16 χρόνια χρειάστηκαν για να διανοιχθεί) και το τρένο σταματά για πέντε λεπτά στους ενδιάμεσους σταθμούς Eigerwand και Eismeer, για να θαυμάσουν οι επιβάτες τον συναρπαστικό κόσμο του βουνού μέσα από τα πανοραμικά παράθυρα.

Ενας ολόκληρος κόσμος βρίσκεται στο τέλος της διαδρομής. Το κτίριο που έχει την ονομασία Top of Europe (η «Kορυφή της Ευρώπης») περιλαμβάνει εστιατόρια, καταστήματα αλλά και μια σειρά από τούνελ, όπου μπορείς να περπατήσεις στα έγκατα του παγετώνα και να δεις γλυπτά από χιόνι, να παρακολουθήσεις ένα πανοραμικό βίντεο με τις γύρω κορυφές και να μάθεις την ιστορία της περιοχής και της κατασκευής του σιδηροδρόμου, όλες ιδανικές βόλτες που προσφέρουν μια ολοκληρωμένη εμπειρία. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι να ανέβεις στη βεράντα κάτω από το Sphinx Observatory, ένα από τα ψηλότερα αστρονομικά παρατηρητήρια στον κόσμο.

Εκεί, στην κορυφογραμμή του Jungfrauhoch που ενώνει τις κορυφές Jungfrau και Monch, αγναντεύω το πανόραμα των Βερνικών Αλπεων με δεκάδες κορυφές πάνω από 4.000 μέτρα και τον παγετώνα Aletsch Glacier, τον μεγαλύτερο του ορεινού συγκροτήματος. Η περιοχή είναι η πρώτη που εντάχθηκε στα αλπικά μνημεία φυσικής κληρονομιάς της UNESCO. Η χιονοκάλυψη, όμως, είναι αρκετά μειωμένη για την εποχή και ο ίδιος ο παγετώνας υπέστη πέρυσι τις μεγαλύτερες απώλειες στην ιστορία του.

Τοπία ανεπανάληπτα, τοπία συναρπαστικά, που ίσως χαθούν... αλλά σίγουρα θα έχουν απαθανατιστεί στα σελιλόιντ του Bollywood. Ενα συνεργείο κινηματογραφιστών από την Ινδία με στριμώχνει καθώς βγάζω την τελευταία μου σέλφι, κουνημένη. Γιατί η Ελβετία των βουνών, πέρα από πάθος των ορειβατών και νέα ταξιδιωτική μανία των Κινέζων, είναι το αγαπημένο σκηνικό ρομαντικών ταινιών της κινηματογραφικής βιομηχανίας της Βομβάης, ήδη από τη δεκαετία του ’70, όταν ο θρυλικός κινηματογραφιστής Yash Chopra έστελνε τις εικόνες του από την «Κορυφή της Ευρώπης» στα πέρατα του κόσμου.

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΣΤΗ ΒΕΡΝΗ

Εάν χορτάσατε από χιονισμένα τοπία, η ημερήσια εκδρομή στην πρωτεύουσα της Ελβετίας είναι μια πολύ καλή επιλογή. Η μεσαιωνική πόλη, που ανήκει στην πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO, είναι πολύ γοητευτική και αξίζει για αγορές έξω από τα καθιερωμένα στις γοητευτικές στοές της, ήσυχους περιπάτους στην Παλιά Πόλη, εξαιρετικό φαγητό και τα πολλά και ενδιαφέροντα μουσεία. Ξεκινήστε από το γραφείο τουρισμού της Βέρνης, που βρίσκεται ακριβώς έξω από τον κεντρικό σταθμό του τρένου της πόλης (Amthausgasse 4), και προμηθευτείτε χάρτες και χρήσιμο πληροφοριακό υλικό. Εξαιρετικές είναι οι οργανωμένες ξεναγήσεις που διοργανώνει. Κατά την περιήγησή μας ξεχωρίσαμε τα εξής:

1. Επίσκεψη στον Πύργο του Ρολογιού. Μητέρα όλων των ελβετικών ρολογιών και ένα από τα θαύματα του μεσαιωνικού κόσμου, το εντυπωσιακό ρολόι που κοσμεί τον πύργο Zytglogge θα πρέπει να το δείτε να σημαίνει την ώρα για να αναγνωρίσετε τη μοναδικότητά του. Κάθε απόγευμα στις 14.30 μπορείτε να επισκεφτείτε το εξαιρετικό εσωτερικό του και να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για τον τρόπο λειτουργίας του, αλλά και να δείτε την πόλη από ψηλά.

2. Στάση στον Μητροπολιτικό Ναό. Η εντυπωσιακή της πρόσοψη διηγείται με μοναδικό τρόπο την Αποκάλυψη.

3. Γεύμα στο ιταλικό εστιατόριο Verdi στην παλιά πόλη (Gerechtigkeitsgasse 7, www.bindella.ch ). Αφιερωμένο στον μεγάλο συνθέτη Τζουζέπε Βέρντι, είναι διακοσμημένο με αντικείμενα που θυμίζουν τον ίδιο και την εποχή του. Το φαγητό είναι εξαιρετικό, όπως και η ατμόσφαιρά του.

4. Περιήγηση στο Μουσείο Ιστορίας της Βέρνης (www.bhm.ch). Αξίζει να αφιερώσετε χρόνο στην πτέρυγα που είναι αφιερωμένη στην ζωή του Αινστάιν, αλλά και στα σημαντικά πρόσωπα που γεννήθηκαν, συνδέθηκαν ή δημιούργησαν στην πόλη. Λίγο πιο έξω από το κέντρο βρίσκεται επίσης το Μουσείο Paul Klee (www.zpk.orgwww.zpk.org ), που σίγουρα πρέπει να αποτελέσει την πρώτη σας προτεραιότητα εάν διαθέτετε χρόνο.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Ταξίδια: Τελευταία Ενημέρωση

X