Kathimerini.com.cy
Με μια λιτή και συνάμα σπουδαία εκδήλωση και με την αίθουσα του Δημοτικού Μεγάρου κυριολεκτικά κατάμεστη ο Δήμος Σωτήρας τίμησε την Τρίτη 20 Νοεμβρίου τον αείμνηστο Ιάκωβο Κουμή, θύμα της άνανδρης βίας των ΜΑΤ κατά τη διαδήλωση του Πολυτεχνείου στις 16 Νοεμβρίου του 1980.
Τη συγκινητικότερη στιγμή της εκδήλωσης αποτέλεσε η έναρξη καθώς προβλήθηκε για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια, οπτικοακουστικό υλικό από την εκπομπή «Παραδοσιακοί Χοροί» του ΡΙΚ του 1973, κατά την οποία προβλήθηκε ο ίδιος ο Ιάκωβος Κουμή να χορεύει με το χορευτικό συγκρότημα της Τεχνικής Σχολής Αμμοχώστου, το οποίο συμμετείχε σε κάθε εβδομαδιαία εκπομπή.
Στη συνέχεια διαβάστηκαν ποιήματα και κείμενα από το προσωπικό ημερολόγιο του Κουμή, τα οποία φανερώνουν ένα άνθρωπο διανοούμενο, με μεστότητα λόγου και με πλήρη ιδεολογική και πολιτική συνειδητοποίηση. Συγκίνηση προκάλεσε το γεγονός ότι στην εκδήλωση συμμετείχαν μέλη της οικογένειας του Ιάκωβου (παιδιά των δύο του αδελφών, Ανδρέα και Αντώνη) ενώ ο Ίάκωβος Α. Κουμή, που πήρε και το όνομα του αείμνηστου Ιάκωβου, διάβασε γραπτά κείμενά του από τα ημερολόγιά του αλλά και το βιογραφικό του.
Για τον Ιάκωβο μίλησαν μοιραζόμενοι εμπειρίες και γεγονότα, ο Αναπληρωτής Καθηγητής Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας Πανεπιστημίου Κύπρου, κ. Πέτρος Παπαπολυβίου και ο δημοσιογράφος Λάζαρος Μαύρος.
Ακολούθως ακούστηκαν τραγούδια από τη Δημοτική Ορχήστρα Σωτήρας ενώ εκτός προγράμματος ο μουσικός Λουκάς Ζυμαράς, φίλος του Κουμή, διάβασε μερικά από τα άγνωστα ποιήματά του και τραγούδησε ένα τραγούδι το οποίο είχε γράψει ένα χρόνο πριν το θάνατό του.
Στο τέλος απονεμήθηκαν μεταθανάτια πλακέτες από το Δήμο Σωτήρας στον πατέρα του, Γιάννη Κουμή και στη σύζυγό του Μαρία Καΐκκη Κουμή, ενώ οι Έφεδροι Καταδρομείς απένειμαν πλακέτα στον πατέρα του Γιάννη Κουμή.
Έξω από το Δημοτικό Μέγαρο, η οικογένεια του Ιάκωβου Κουμή δεξίωσε τους παρευρισκόμενους ως ένδειξη ανάμνησης προς τον αείμνηστο Ιάκωβο.
Η εκδήλωση υπάρχει σε οπτικοακουστικό υλικό το οποίο μπορείτε να προμηθευτείτε επικοινωνώντας με το Δημαρχείο Σωτήρας.
Ποιος ήταν ο Ιάκωβος Κουμή
Γεννήθηκε το 1956 από τον Γιάννη και την Ελένη Κουμή στη Σωτήρα Αμμοχώστου. Αποφοίτησε από την Τεχνική Σχολή Αμμοχώστου και μετά τη στρατιωτική του θητεία εργάστηκε στο Διυλιστήριο Πετρελαίου στη Λάρνακα, ενώ, παράλληλα αποφοιτά από το Νυχτερινό Γυμνάσιο προκειμένου να πάρει απολυτήριο και να περάσει στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πνεύμα ανήσυχο, όπως τον χαρακτήριζαν οι φίλοι του, με μεγάλη εμπλοκή στα κοινά και ένας βαθύτατα πολιτικοποιημένος και σκεπτόμενος άνθρωπος.
Λίγο πριν πάει στην Ελλάδα, το 1980 παντρεύεται τη Μαρία Καΐκκη, επίσης από τη Σωτήρα. Την ίδια χρονιά, γράφεται στο Πολιτικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εγκαταστάθηκε τελικά στην Αθήνα με τη γυναίκα του, σε ένα διαμέρισμα στα Σεπόλια.
Ο Λουκάς Αξελός περιγράφει χαρακτηριστικά:
«Κατά το βραχύ διάστημα εγκατάστασής του στην Αθήνα, γνωριστήκαμε μέσα από το εγχείρημα των "Τετραδίων". Προλάβαμε και κάναμε μια εκδρομή στη Νέα Μάκρη, όταν μια εβδομάδα προτού δολοφονηθεί μαζί με τον φίλο μας Παύλο Χατζηπαύλου και τις γυναίκες μας, Αγγέλα, Δάφνη και Μαρία, περιδιαβαίνοντας τις πορτοκαλιές και λεμονιές του πατρικού μου κτήματος,» θυμάται ο διευθυντής του περιοδικού. «Μαζί με άλλους συντρόφους μας ζήσαμε εκείνη τη χρονιά το τριήμερο της επετείου του Πολυτεχνείου, στο "τραπεζάκι" των "Τετραδίων" και της "Εργασίας".
Την Κυριακή, 16 Νοεμβρίου, κατεβήκαμε από νωρίς στο Πολυτεχνείο για να συμμετάσχουμε στην πορεία, όπως και έγινε. Είναι χαρακτηριστική η εμμονή του Ιάκωβου για συμμετοχή στην πορεία, "την πρώτη του", όπως ο ίδιος διατύπωνε στον Παύλο», συνεχίζει ο Λ. Αξελός. «Όταν ολοκληρώθηκε η προσέλευση όλων μας, ξεκινήσαμε προς την αμερικανική πρεσβεία.
Τα γεγονότα όμως πήραν εκρηκτικές διαστάσεις. Έχοντας αποκοπεί από τους υπόλοιπους, βρεθήκαμε στα Προπύλαια, ο σύντροφός μας Γιάννης Καργιώτης, ο Ιάκωβος κι εγώ, σχετικά μακριά από το κέντρο των συγκρούσεων στο Σύνταγμα και τη Βασιλίσσης Σοφίας και δεδομένου ότι ο Ιάκωβος είχε ουσιαστική άγνοια, όχι μόνο της Αθήνας αλλά και της αστυνομικής βιαιότητας, κρίναμε σκόπιμο να διαλυθούμε και να επιστρέψουμε στα σπίτια μας.
Ήταν 10 με 10:15 το βράδυ όταν χωρίσαμε. Αλίμονο. Ήταν για πάντα... Αργά το βράδυ ειδοποιήθηκα ότι ο Ιάκωβος είχε δολοφονηθεί από τα ΜΑΤ στο Σύνταγμα». Κανείς μέχρι σήμερα δεν ξέρει γιατί ο Ιάκωβος Κουμής αποφάσισε να μην επιστρέψει απευθείας στο σπίτι του εκείνο το μοιραίο βράδυ. Κατευθύνθηκε προς την πλατεία Συντάγματος και εκεί, καθισμένο σε μια καρέκλα, τον δολοφόνησαν πισώπλατα τα ΜΑΤ, με ένα καίριο πλήγμα αποκοπής του εγκεφάλου, όπως έγραψε ο Ιταλός ιατροδικαστής Ντουράντε.
Σύμφωνα με τις περιγραφές των αυτόπτων μαρτύρων, μεταξύ των οποίων και ο καλός του φίλος, μέλος των «Τετραδίων» Λευτέρης Ριζάς, ο νεαρός φοιτητής δεν είχε χάσει τις αισθήσεις του τελείως. Κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο με το ασθενοφόρο, αν και λουσμένος κυριολεκτικά με αίμα, κατάφερε να πει: «Δεν έχουν το Θεό τους, με φάγανε». Στο Λαϊκό Νοσοκομείο έφτασε κλινικά νεκρός.
Μία εβδομάδα αργότερα, στις 23 Νοεμβρίου, ο Ιάκωβος Κουμής άφηνε την τελευταία του πνοή...
