Δύο τακτικές, ήταν εμφανές, ότι μετήλθαν οι πέντε υποψήφιοι για την προεδρία της Δημοκρατίας, στην μεταξύ τους τηλεμαχία που πραγματοποιήθηκε στους τηλεθαλάμους του ΡΙΚ. Τακτική ανάλογα με τις ερωτήσεις και την εξέλιξη της συζήτησης εφάρμοσαν οι Νίκος Αναστασιάδης, Σταύρος Μαλάς και Γιώργος Λιλλήκας, ενώ τακτική τύπου «απαντώ κατά το δοκούν», ανεξάρτητα από το τι με ερωτούν, ακολούθησε ο Νικόλας Παπαδόπουλος κατά κόρον και δευτερευόντως ο Χρίστος Χρίστου.
Στο ερώτημα ποιος κέρδισε τις εντυπώσεις, κατά την εκτίμηση μας, ο καλύτερος performer της τηλεμαχίας ήταν ο Γιώργος Λιλλήκας, ο οποίος απάντησε σε όλα τα ερωτήματα πλήρως -στη λογική φυσικά της πολιτικής του γραμμής, και αξιοποιώντας όλο τον προσφερόμενο χρόνο. Ωστόσο το διακύβευμα ήταν μεταξύ των δύο υποψηφίων που δημοσκοπικά εμφανίζονται να διεκδικούν το δεύτερο εισιτήριο για την τελική αναμέτρηση της δεύτερης Κυριακής και σε αυτό κερδισμένος, πάλιν κατά την εκτίμηση μας, ήταν ο Σταύρος Μαλάς. Γενικώς ομιλούντες, οι υποψήφιοι έχοντας υπόψη, τα προσυμφωνηθέντα μεταξύ των επιτελείων τους πλαίσια για το ντιμπέιτ, προσάρμοσαν την τακτική τους ανάλογα με τους στόχους που είχε ο καθένας ενώπιον του, εστιάζοντας κυρίως σε απαντήσεις δύο λεπτών, που στην ουσία ήταν τηλεγραφικές αποτυπώσεις επεξεργασμένων ήδη θέσεων, πράγμα λογικό. Ωστόσο η τακτική των απαντήσεων κατά το δοκούν δεν έδινε τη δυνατότητα στους δημοσιογράφους ακολουθήσουν το γνωστό follow up, προς καλύτερη κατανόηση των θέσεων των υποψηφίων από τους πολίτες.
Ο ΝΙΚΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ, εφαρμόζοντας τακτική, «κερδίζω αποφεύγοντας το ατόπημα», εμφανίστηκε το πρώτο μισό της συζήτησης κάπως εκνευρισμένος και με το φρύδι ανεβασμένο, ενδεχομένως από τις πρώτες τροχιοδεικτικές εναντίον του βολές του Νικόλα Παπαδόπουλου. Στην ενότητα «Κυπριακό, ενεργειακά και εξωτερική πολιτική» κινήθηκε στο θεσμικό (προεδρικό) γήπεδο, όπου θεώρησε ότι οι ανθυποψήφιοι του ήταν πιο δύσκολο να ακολουθήσουν, προβάλλοντας το ενισχυμένο γεωπολιτικό προφίλ της Κύπρου, μέσω των τριμερών συναντήσεων, της πολιτικής των αδειοδοτήσεων των θαλάσσιων οικοπέδων και των γεωτρήσεων, ενώ στο Κυπριακό κινήθηκε στο γνωστό αφήγημα, ότι έφτασε τις συνομιλίες μέχρι του σημείου που για πρώτη φορά η Τουρκία βρέθηκε στο τραπέζι συζητώντας ασφάλεια και εγγυήσεις και αποχώρηση στρατευμάτων. Στη δεύτερη ενότητα, «εσωτερική διακυβέρνηση και οικονομία», εμφανίστηκε πιο ήρεμος, πήγε χωρίς δυσκολία με τα αυτονόητα πλέον, που συνοψίζονται στις μεταρρυθμίσεις και στο success story, «στεγάζοντάς» τα στον άξονα της σταθερότητας. Στο διπλό ερώτημα για Κούρεμα και ΜΕΔ, απάντησε υπερβαίνοντας μεν τον νενομισμένο χρόνο –φυσιολογικά ωστόσο, και ρίχνοντας πλάγιες βολές στον Νικόλα για το κούρεμα δανείων. Στο ερώτημα αν απέφυγε το ατόπημα, κρίνουμε ότι –εκτός από τον εκνευρισμό και το ανεβασμένο φρύδι- η απάντηση είναι ότι ενώ δεν ήταν ο καλύτερος στο ντιμπέιτ αλλά και ούτε ο γνωστός τηλεοπτικός Αναστασιάδης, ο Πρόεδρος βγήκε με τη λιγότερη δυνατή ζημιά από το στούντιο και άρα εκείνο που μένει πια είναι να αποφεύγει το όποιο στραβοπάτημα τις μέρες που απομένουν μέχρι την Κυριακή.
Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΛΑΣ, συνεπής στο ιλαρό ύφος και προφίλ, εφάρμοσε τακτική, «σοβαρά και σταθερά», προβάλλοντας θέσεις που δεν επιδέχονταν παρερμηνειών. Στην πρώτη ενότητα, διαφοροποιήθηκε όπως και στην προεκλογική του εκστρατεία στο Κυπριακό από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, επιμένοντας για άμεση επανέναρξη τάχιστα των συνομιλιών στη βάση του εγγράφου Γκουτέρες, θέση όπως είπε με την οποία συμφωνεί και ο πρωθυπουργός Τσίπρας, ενώ για το ενεργειακό επέκρινε τον Νίκο Αναστασιάδη για την κατάθεση συντεταγμένων για την ΑΟΖ. Έβαλε επίσης στην εξίσωση και τον Νικόλα Παπαδόπουλο ο οποίος είχε πει ότι η πρώτη του κίνηση στο Κυπριακό είναι να πάει στην Αθήνα και τον ρώτησε αν θα πει στον Τσίπρα ότι η ΔΔΟ μονιμοποιεί τη διχοτόμηση, χωρίς ποτέ να πάρει απάντηση. Σημαντική για τη δεξαμενή των ψηφοφόρων στην οποία στοχεύει θεωρείται και η θέση Μαλά ότι στο δεύτερο γύρο δεν θα συνομιλήσει με το ΕΛΑΜ. Σε ότι αφορά την ενότητα «εσωτερική διακυβέρνηση και οικονομία», στάθηκε στα ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης και αξιοκρατίας και στην μικτή οικονομία και αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού, με τη δημιουργία θέσεων εργασίας βασισμένων στην έρευνα ενώ διαχώρισε τη θέση του από το κατεστημένο που έφερε την οικονομική κρίση στον τόπο, δείχνοντας προς Αναστασιάδη και Νικόλα Παπαδόπουλο. Οι απαντήσεις Μαλά υπήρξαν «νερωμένες» στα σημεία που τον ενέπλεκαν με τη διακυβέρνηση Χριστόφια και στην απουσία του από την πολιτική τα προηγούμενα πέντε χρόνια. Ωστόσο ο Σταύρος Μαλάς κέρδισε αυτό που εξαρχής έθεσε ως στόχο: τη διαφοροποίηση από τους ανθυποψηφίους του, λόγω ύφους αλλά και το μεγάλο για τον ίδιο στοίχημα να κερδίσει τις εντυπώσεις από τον βασικό αντίπαλο του στον πρώτο γύρο της εκλογικής κούρσας που είναι ο Νικόλας Παπαδόπουλος.
Ο ΝΙΚΟΛΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ μπήκε στην τηλεμαχία εφαρμόζοντας τακτική, «πυροβολώ κατά βούληση», κυρίως στην περιοχή Αναστασιάδη και δευτερευόντως στην πλευρά Μαλά. Καλά εφοδιασμένος με ατάκες δίκην πυρομαχικών πυροβόλησε τις δύο προηγούμενες πενταετίες διακυβέρνησης στο γνωστό αφήγημα του διδύμου ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, στα πρόσωπα Αναστασιάδη και Μαλά. Παράλληλα εμφανίστηκε να έχει απαντήσεις και για τα δύο βασικά ζητήματα, με την «νέα στρατηγική» στο Κυπριακό και μια «ρηξικέλευθη οικονομική πολιτική», που θα αποκαταστήσει τη μεσαία τάξη και θα απαλλάσσει την Κύπρο από τα μεγάλα της προβλήματα. Εκείνο που υπήρξε εμφανέστατο δια γυμνού οφθαλμού ήταν ότι οποιοδήποτε και να ήταν το ερώτημα απαντούσε κατά το δοκούν και στη βάση των προδιαμορφωμένων θέσεων, συχνά αποφεύγοντας την ουσία περιφρονώντας το ερώτημα και εμμέσως και τον τηλεθεατή, όπως στην περίπτωση του πόθεν έσχες. Συγκεκριμένα στο ερώτημα του δημοσιογράφου του ΑΛΦΑ Γιώργου Κασκάνη, ότι στη δήλωση του για το πόθεν έσχες παρουσιάζεται να λαμβάνει 12.000 ευρώ το μήνα αλλά να παραμένουν τελικώς στον λογαριασμό του 20-25.000 τον μήνα κι αν αυτό αποτελεί πρότυπο οικονομικής διαχείρησης, ο Νικόλας Παπαδόπουλος αντί να απαντήσει επί της ουσίας, άρχισε να απαριθμεί προτάσεις που θα επαναφέρουν όπως είπε την κυπριακή οικονομία όπως ήταν το 2008. Ένα δεύτερο ολίσθημα του Νικόλα Παπαδόπουλου ήταν αναφορικά με την τιμή του Φυσικού Αερίου που όπως είπε διπλασιάστηκε στα πέντε χρόνια διακυβέρνησης Αναστασιάδη ενώ στην πραγματικότητα έχει μειωθεί κατά 8.63%. Κατά τα άλλα η παρουσία του δεν υπαγορεύτηκε από την ανάγκη να πείσει με επιχειρήματα ώστε να πείσει ενόψει του θρίλερ, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, της επόμενης Κυριακής αλλά από μια ελιτίστικη αντίληψη της λογικής «έχω τις απαντήσεις για όλα, take it or leave it».
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΛΛΗΚΑΣ, ο πλέον έμπειρος, πλην Αναστασιάδη στην τηλεμαχία αυτή, πήγε «σαν έτοιμος από καιρό» και προετοιμασμένος για παν ενδεχόμενο. Ήθελε να δει ο τηλεθεατής ότι είναι αυτόφωτος κι έχει θέσεις για κάθε ζήτημα που μπορεί να προκύψει ενώπιον ενός προέδρου. Και στις δύο ενότητες του ντιμπέιτ στάθηκε πολύ καλά –ίσως καλύτερα από όλους, με στόχο μάλιστα να δείξει ότι ο ίδιος είναι πολύ πιο κατάλληλος και έμπειρος από τους ανθυποψηφίους του και κυρίως ο μόνος που μπορεί να νικήσει τον Νίκο Αναστασιάδη, χωρίς να αφήσει στο απυρόβλητο Νικόλα και Μαλά. Θεωρούμε επίσης ότι ο Γιώργος Λιλλήκας έκαμε και το πιο επικοινωνιακό κλείσιμο λέγοντας στους ψηφοφόρους ότι δεν είναι οι δημοσκοπήσεις που εκλέγουν πρόεδρο και πως πίσω από το παραβάν δεν τους βλέπει κανείς!
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ως ο νεότερος των πέντε και ως ο πλέον διαφοροποιημένος στη βάση των ακροδεξιών του πεποιθήσεων, πήγε στην τηλεμαχία με την τακτική του ακροβολιστή που αθέατος επιλέγει και πυροβολεί αν και με την έναρξη του ντιμπέιτ ήταν φανερό «το δάχτυλο έτρεμε στη σκανδάλη», λόγω του τρακ που τον διακατείχε. Ο Χρίστου με τον αέρα των δημοσκοπήσεων που τον φέρουν τέταρτο στη σειρά προτίμησης, είχε πολύ πιο εύκολο έργο από τους άλλους τέσσερεις καθώς προέβαλε το προφίλ ενός χώρου, που για τίποτα δεν ευθύνεται: ούτε για το κυπριακό, ούτε για την κρίση στην οικονομία, ούτε για τη διαπλοκή και τα σκάνδαλα. Στο εθνικό ζήτημα περιχαρακώθηκε στο «ασφαλές» αφήγημα της λύσης ενιαίου κράτους, την αποχώρηση των στρατευμάτων και των εποίκων και στην επιστροφή όλων των προσφύγων στις εστίες τους, χωρίς να έχει ανάγκη να εξηγήσει πως μπορεί κάτι τέτοιο να επιτευχθεί. Στην προκειμένη περίπτωση η εκτίμηση μας είναι ότι ο Χρίστου, χωρίς να είναι έντονος και χωρίς να προσπαθήσει να πείσει ίσως να έφυγε αλώβητος από το ντιμπέιτ πιστεύοντας ότι είτε έτσι είτε αλλιώς έχει να κερδίσει από όσους πιστεύουν «σε καθαρές λύσεις», επί παντός επιστητού και περισσότερο στο Κυπριακό.
