ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Γιατί η τέχνη είναι μόνο πλούτος

Με αφορμή την έκθεση «Πλούσια Τέχνη σε φτωχούς καιρούς» μιλήσαμε με τον Άντρο Ευσταθίου

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Στην παλιά πόλη της Λευκωσίας είναι γνωστό ότι έχουν συγκεντρωθεί αρκετοί χώροι τέχνης, δημιουργώντας ένα άτυπο κύτταρο πολιτισμού που βρίσκει τον δρόμο του και γεννά νέες αναζητήσεις. Κάπως έτσι λειτουργεί για όγδοη συνεχή χρονιά η έκθεση «Πλούσια τέχνη σε φτωχούς καιρούς», που οργανώνεται από την γκαλερί Is not Gallery. Τι πάει να πει πλούσια τέχνη, είναι οι καιροί μας φτωχοί; Ερωτήματα που βλέποντας κάποιος την αφίσα της έκθεσης κάνει στον εαυτό του, έστω και αν όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι οι καιροί μας έχουν φτωχύνει, και όχι μόνο οικονομικά, αλλά και πνευματικά. 

Στην Έκθεση «Πλούσια τέχνη σε φτωχούς καιρούς» εκθέτουν τα έργα τους νέοι καλλιτέχνες, αλλά και περισσότερο γνωστοί εικαστικοί (Χαριτίνη Κυριάκου, Ελένη Παναγίδου, Κωνσταντίνος Στεφάνου, Χριστίνα Γκιούτση και άλλοι πολλοί) και ο επισκέπτης της Έκθεσης θα έχει τη δυνατότητα να δει γύρω στα 200 έργα που το καθένα έχει το δικό του γνώρισμα. Έχοντας γίνει τα εγκαίνια την περασμένη Τετάρτη, και χωρίς να έχω καταφέρει να απομονώσω τη ματιά μου στα έργα θέλησα να συναντηθώ με τον καλλιτέχνη και υπεύθυνο της γκαλερί, τον Άντρο Ευσταθίου, για να μου απαντήσει το βασικό ερώτημα, τι είναι η πλούσια τέχνη, που δεν είναι αντιδιαστολή της arte povera, εδώ, μάλλον, μιλάμε για πιο απτά και απλά πράγματα. Ο Άντρος μού εξήγησε: «πλούσια είναι η τέχνη που γεμίζει τον καλλιτέχνη, που ικανοποιεί τον επιμελητή μιας έκθεσης, και φυσικά έχει και ένα σχετικό αντίτιμο, αλλά επειδή οι καιροί μας είναι φτωχοί, είναι κρίμα να μένουν τα έργα, ο κόπος ουσιαστικά του καλλιτέχνη, ανενεργά…». Τι σημαίνει, τον ρώτησα, ένα έργο μένει ανενεργό και η απάντησή του ήταν «να μένει στον τοίχο ή στην αποθήκη του καλλιτέχνη, και αυτό ακριβώς κάνουμε με αυτή την έκθεση, έργα που θεωρούμε ότι έχουν αξία καλλιτεχνική, τίθενται προς πώληση σε τιμές χαμηλές, σε τιμές προσιτές». Αυτό, λοιπόν, είναι η πλούσια τέχνη, καταλαβαίνω, ένα έργο που ορίζεται όχι μόνο από την καλλιτεχνική του αρτιότητα, αλλά και από την αξία του, ο Άντρος συμπληρώνει, «από την εν δυνάμει αξία του, αφού οι καλλιτέχνες που επιλέγουμε για να λάβουν μέρος στην Έκθεση θεωρούμε ότι είναι ανερχόμενοι, έχουν φρέσκες ιδέες, θέλουν να δηλώσουν το παρών τους στα καλλιτεχνικά πράγματα».

Παρατηρώντας τα έργα και χωρίς να είμαι ειδικός στα περί τέχνης, αντιλαμβάνομαι ότι οι δουλειές των καλλιτεχνών δεν κουράζουν το μάτι, δεν επαναλαμβάνονται, έχουν έναν φρέσκο αέρα. Σε αυτό το σημείο, στην κουβέντα μας μπήκε και η επιμελήτρια της Έκθεσης και συνεργάτιδα της γκαλερί, η Μαρία Ευσταθίου, λέγοντάς μου: «Στα τόσα χρόνια που γίνεται η Έκθεση αυτή έχουμε παρατηρήσει ότι οι καλλιτέχνες πια φοβούνται λιγότερο, έχουν χαλαρώσει, ασχολούνται με υλικά όπως το μολύβι ή με τεχνικές όπως το κολάζ που, αν πας λίγο πιο πίσω, θα δεις ότι τα θεωρούσαν μη σοβαρές μορφές τέχνης». Η κουβέντα αρχίζει και παίρνει έναν άλλο αέρα, με τους ανθρώπους της γκαλερί να μου λένε ότι φτάνει πια με το δήθεν και το φιλοσοφημένο στην Τέχνη, η τέχνη είναι απλό πράγμα, είναι το απόσταγμα της ιδιοσυγκρασίας του κάθε καλλιτέχνη. Τι ωφελεί το πομπώδες πρόγραμμα, σε τι χρειάζεται η ακατανόητη περιγραφή του έργου; Ο Άντρος μού λέει, «δυστυχώς πολλές φορές πληρώνουμε ένα όνομα, μία υπογραφή, που όμως στο τέλος το έργο από μόνο του δεν τα αξίζει τα χρήματα, περιχαρακώνουμε τις γκαλερί και τις κάνουμε να μοιάζουν χώροι για αυστηρά μυημένους. Αυτό θέλουμε να αποφύγουμε στην Is not Gallery, αυτό θέλει να δείξει και η ίδια η Έκθεση, τέχνη πλούσια σε ιδέες, σε τεχνικές, από νέους δημιουργούς και σε τιμές προσιτές, που όμως είναι μία επένδυση, αν το δεις και υλιστικά», ενώ η Μαρία που, καθώς παρατηρεί τα ήδη τοποθετημένα έργα, μου λέει «η γκαλερί εδώ έχει έναν χαλαρό χαρακτήρα, ευνοεί και επιδιώκει να έχει ως συνεργάτες νέα παιδιά, ακόμα και φοιτητές».


Η Έκθεση που έγινε θεσμός

Η πρώτη Έκθεση που έγινε με αυτό το σκεπτικό στην Is not Gallery διοργανώθηκε το 2008 και από τότε αυτή εξελίσσεται, όμως μου είπε ο Άντρος Ευσταθίου, αλλά και ο ίδιος νιώθει ότι πλέον αυτή η διαδικασία τον έχει κάνει περισσότερο εκλεκτικό, και ίσως περισσότερο αυστηρό στη διαδικασία επιλογής των έργων και των καλλιτεχνών. Παρατήρησα ότι μεταξύ των έργων που θα εκτεθούν υπάρχουν και πολλά από νέα παιδιά από την Ελλάδα, πώς γίνεται η διάχυση ρώτησα, «μέσω διαδικτύου, που είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο, αλλά και με πρόσκληση. Πλέον μας γνωρίζουν, ξέρουν τι ακριβώς κάνουμε, αντιλαμβάνονται περί τίνος πρόκειται και μας πλησιάζουν πολλές φορές από μόνοι τους, όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και από άλλες χώρες, και είναι αυτό που μας αποζημιώνει, ότι αυτό που κάνουμε δεν έχει μείνει εντός Κύπρου». Εκείνη τη στιγμή, στην γκαλερί μπήκε ένας νεαρός καλλιτέχνης, που έφερνε τα έργα του, και αμέσως αντιλήφθηκα ότι η τέχνη δεν είναι κάδρα, installations, όμορφα λόγια στο χαρτί, αλλά η ματιά του νέου ανθρώπου που δείχνει τη δουλειά του και χαίρεται χωρίς να κομπορρημονεί, γιατί αυτό είναι τέχνη, η απλότητα στους τρόπους.

 


Πού/Πότε: Ομαδική Έκθεση «Πλούσια τέχνη σε φτωχούς καιρούς», Γκαλερί Is not Gallery, Οδυσσέως 11, Παλιά Λευκωσία. Διάρκεια μέχρι 3 Μαρτίου, ώρες λειτουργίας 10:00-12:00, 16:00-19:00.

Εικαστικά: Τελευταία Ενημέρωση

Στο Μουσείο Χαρακτικής Χαμπή στα Πλατανίσκια θα παρουσιαστούν χαρακτικές εικονογραφήσεις μιας περιόδου 46 χρόνων, από το ...
Του Απόστολου Κουρουπάκη
 |  ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
Το κοινό προσκαλείται να παρακολουθήσει τη δημιουργική διαδικασία του καλλιτέχνη από τις 28 Φεβρουαρίου, ενώ η μεγάλη τελετή ...
Kathimerini.com.cy
 |  ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
X