Του Απόστολου Κουρουπάκη
Ο Λιβανοκαναδός συγγραφέας Ουαζντί Μουαουάντ εμπνέεται από τον μύθο του Οιδίποδα, τον οποίο ορίζει ως αφετηρία του έργου και τον συνυφαίνει με τις συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή. Το έργο μπορεί να ξεκινάει ως θρίλερ, αλλά σταδιακά αποδεικνύεται βαθιά πολιτικό. Οι «Πυρκαγιές» του Μουαουάντ είναι ένα δύσκολο και απαιτητικό έργο, η πλοκή του και οι πολλές πληροφορίες που σου δίνει σε κρατάνε καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης σε εγρήγορση.
Η διαθήκη μιας μητέρας που αρνείται να μιλήσει, δύο νέοι που καλούνται να ανακαλύψουν ένα μυστικό το οποίο στο μέλλον ίσως να τους ορίσει, αλλά και ίσως να αποτελέσει την τίσιν. Με την αποκάλυψη του μυστικού οι ήρωες θα έχουν κλείσει έναν κύκλο που άνοιξε όταν εκείνοι καν δεν υπήρχαν. Η σκηνοθεσία του Πάρι Ερωτοκρίτου δίνει βαρύτητα σε όλα σχεδόν τα κομμάτια που συνθέτουν την παράσταση, οι ηθοποιοί σε αρκετές στιγμές της παράστασης μοιάζουν ως αρχαίος χορός, τα λιτά σκηνικά επίσης μοιάζουν να αντικατοπτρίζουν τους ψυχρούς χώρους, καίτοι πολλές φορές είναι η έρημος και οι ξερότοποι της Μέσης Ανατολής.
Ανασκαλεύοντας το παρελθόν
Το έργο έχει πολιτικό βάθος, οι ωμότητες σ’ έναν εμφύλιο πόλεμο είναι δεδομένες, δυστυχώς, είναι η αναγκαία ύβρις ίσως, στέλνοντας στους ανθρώπους την άτην, ωστόσο στο έργο του Ουαζντί Μουαουάντ δεν φαίνεται να επιζητείται η τίσις, δεν υπάρχει λόγος για ανταπόδοση ή για εκδίκηση, απλώς και μόνο για φανέρωμα της αλήθειας, έτσι ώστε οι ήρωες του έργου να προχωρήσουν, έχοντας αποδεχθεί το παρελθόν τους. Ο Λιβανοκαναδός συγγραφέας σωστά τοποθετεί τους ήρωές του σε ένα δεύτερο επίπεδο, ο εμφύλιος πόλεμος είναι ο κύριος πρωταγωνιστής, αυτός που έχει διαπράξει την ύβριν, αλλά οι δύο νέοι (Νίκη Δραγούμη και Μάνος Πετράκης), τα δύο νεαρά αδέρφια δεν είναι υβριστές, ακόμα ένα υπόρρητο παράδειγμα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, όπου οι ήρωες είναι συνήθως άμεμπτοι (αν εξαιρέσουμε τον Ξέρξη από τους «Πέρσες»). Έτσι άμεμπτα είναι και τα δύο αδέλφια. Η μάνα (Ιωάννα Σιαφκάλη), ο φορέας της ταυτότητας, και η μοναδική κάτοχος της αλήθειας βάζει με μια αινιγματική διαθήκη τα παιδιά της να αναζητήσουν την αλήθεια, και όπως σημειώνει και ο σκηνοθέτης Πάρις Ερωτοκρίτου « Η αναζήτηση αυτής της αλήθειας θα οδηγήσει στον επανακαθορισμό της ταυτότητας των πρωταγωνιστών εγείροντας ερωτήματα στο κατά πόσο το παρελθόν πρέπει να ξεχνιέται ή να διερευνάται με όποιο κόστος».
Ο ίδιος ο συγγραφέας είναι θύμα του εμφυλίου πολέμου του Λιβάνου, ο ίδιος έκανε το μεγάλο ταξίδι από τη Μέση Ανατολή στη Βόρεια Αμερική, έτσι και οι ήρωές του, καλούνται να κάνουν εκείνο το μετέωρο βήμα της ανακάλυψης της αλήθειας, ταξιδεύοντας γεωγραφικά και όχι μόνο. Οι εσωτερικές περιπλανήσεις των δύο αδελφών, και η εν πολλοίς άγνωστη μυθιστορηματική ή και πραγματική διαδρομή των γεννητόρων, των άλλων χαρακτήρων του έργου υπερτονίζει την έννοια του ταξιδιού, η σκόνη της ερήμου βαραίνει ακόμη περισσότερο τον οιδιπόδειο μύθο με την αχλή της πραγματικής ιστορίας της Ζαν και του Σιμόν.
Νέα Σκηνή ΘΟΚ, «Πυρκαγιές» του Ουαζντί Μουαουάντ, κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο, 8:30 μ.μ. Σκηνοθεσία Πάρι Ερωτοκρίτου. Ερμηνεύουν: Νίκη Δραγούμη, Μαργαρίτα Ζαχαρίου, Βαλεντίνος Κόκκινος, Παναγιώτα Παπαγεωργίου, Μάνος Πετράκης, Στέφανος Πίττας, Ιωάννα Σιαφκάλη, Ανδρέας Τσέλεπος.
