Του Απόστολου Τομαρά
Όνομα και πράγμα. Ο τελευταίος γύρος αδειοδότησης ήταν ο τρίτος και καλύτερος. Στην προκειμένη περίπτωση μεμψιμοιρίες δεν χωρούν.
Δεν είναι λίγο πράγμα σε μία εποχή κατά την οποία η βιομηχανία Φ.Α. είναι στα τάρταρα και με μία Τουρκία κάθε τόσο και λιγάκι να το παίζει μπαμπούλας, να καταφέρνεις να φέρνεις στην περιοχή σου μία Exxon Mobile, τους Καταρινούς, αλλά και την κρατική εταιρεία της Νορβηγίας.
Όλοι δεν μπορούν να μείνουν μέσα στην ΑΟΖ, αλλά μία από τις δύο θα πάρει το πράσινο φως για έρευνες. Και ανάμεσα στις δύο, το δυνατό χαρτί είναι οι Αμερικάνοι με τους Καταρινούς. Δεν υποστηρίζω ότι θα σταθούν ανάχωμα στις τουρκικές προκλήσεις, αλλά στην Άγκυρα την επόμενη φορά θα το σκεφτούν λίγο περισσότερο προτού αμολήσουν μέσα στην κυπριακή ΑΟΖ το Barbaros.
Η Λευκωσία στο γεωστρατηγικό των ενεργειακών συνεχίζει να τα πηγαίνει πολύ καλά. Το αποτέλεσμα εκδήλωσης ενδιαφέροντος δείχνει εμπιστοσύνη, παρά τις όποιες αντιξοότητες. Έχω την αίσθηση ότι την πλάστιγγα στην απόφαση του υπουργικού συμβουλίου για τις άδειες στα τρία τεμάχια θα την γείρουν ευρύτερα ζητήματα γεωπολιτικής σκακιέρας στην περιοχή.
Τα υπόλοιπα, τα οποία ήδη λέγονται για αναβίωση του τερματικού υγροποίησης, απορρόφησης, τεχνογνωσίας κ.τ.λ. ακολουθούν με μεγάλη διαφορά. Οι άδειες υπολογίζεται ότι θα δοθούν μέχρι τέλος του χρόνου. Λογικά, κάποια στιγμή θα ξεκινήσουν και οι γεωτρήσεις. Μέχρι τότε, η κυβέρνηση δικαιούται να αισθάνεται ευφορία.
Αυτό που απασχολεί και από ψυχολογικής αλλά και οικονομικής απόψεως είναι πότε το Φ.Α. του «Αφροδίτη» θα μπει στον αγωγό. Το δεύτερο ερώτημα, στο οποίο δεν δίνεται και πολύ σημασία, είναι: Μπορεί να ξεκινήσει η πώληση Φ.Α. χωρίς επίλυση του Κυπριακού;
Το ερώτημα αφορά στο Φ.Α. του «Αφροδίτη», κοίτασμα το οποίο είναι προχωρημένο από πλευράς εμπορευσιμότητας. Ακόμα και αν ξεκινήσει η υπογραφή συμβολαίων, που είναι απαραίτητα για τις υποδομές, μπορεί να προχωρήσει τέτοια επένδυση στην περιοχή με έναν αστάθμητο παράγοντα που λέγεται Τουρκία;
Μπορεί η Δημοκρατία να ανταποκριθεί επαρκώς στο ζωτικό κομμάτι της προστασίας ενεργειακών υποδομών τουλάχιστον για το κομμάτι εκείνο που θα την αφορά; Προσωπικά, εκτιμώ ότι ο στόχος του 2020 – 2022 για εκκίνηση της παραγωγής από το «Αφροδίτη» θα αναθεωρηθεί. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι τεχνοκράτες μιλούν για 2026 και βλέπουμε.
Οι κελεμπίες και τα τουρμπάνια αργούν και αν κάποιοι μπορούν να ελπίζουν ότι θα τα «φορέσουν» είναι οι επόμενες γενεές. Για την ώρα, το ταμείο που έκαναν και κάνουν όσοι διαχειρίστηκαν τα ενεργειακά τα τελευταία δέκα χρόνια σχετίζεται με τις επιδιώξεις σε διπλωματικό και γεωπολιτικό επίπεδο.
Η ύπαρξη κοιτασμάτων χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο πίεσης για ώθηση στο Κυπριακό. Η προοπτική του κοινού οικονομικού οφέλους μπορεί να βρίσκει έδαφος στην τ/κ κοινότητα, όχι όμως και στην Τουρκία. Πιο πολλές είναι οι πιθανότητες να προβλέψει κάποιος τι μέλλει γενέσθαι με το Κυπριακό, παρά πότε το κυπριακό Φ.Α. θα πάει στις αγορές.
tomarasa@kathimerini.com.cy
