Kathimerini.com.cy
Σε ηλικία 65 ετών απεβίωσε ο φιλόλογος, εκπαιδευτικός, μελετητής και συγγραφέας Σάββας Παύλου, ένας ακάματος εργάτης του πολιτισμού, με βαθιά αγάπη για την Κύπρο και κάθε τι ελληνικό.
Τη βαθιά τους θλίψη εξέφρασε το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, δηλώνοντας «Ο Σάββας Παύλου υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές φωνές στα πνευματικά δρώμενα του τόπου. Ακούραστος πνευματικός εργάτης,με την προσφορά του στη λογοτεχνία και τη δημοσιογραφία, συνέβαλε αποφασιστικά στην αναβάθμιση του πνευματικού τοπίου της Κύπρου, προάγοντας την κυπρολογική έρευνα». Ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Γιαννάκης Ομήρου, δήλωσε «Ο Σάββας Παύλου, προσθέτει πέρα από το σημαντικό συγγραφικό του έργο, υπήρξε πρωτοπόρος αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα στην Ελλάδα. [...] ο θάνατός του φτωχαίνει την πνευματική και πολιτιστική ζωή της Κύπρου και της Ελλάδας».
Από την πλευρά της η ΕΔΕΚ αναφέρει ότι ο Σάββας Παύλου υπηρέτησε πιστά και ακάματα τις ιδέες, τις αρχές και τις αξίες του Ελληνισμού σε όλη τη διάρκεια της ζωής του και αφήνει κληρονομιά πλούσιο συγγραφικό έργο, τις παρεμβάσεις του και το στίγμα του στα δημόσια πράγματα.
Ο Ερυθροτερμινθεύς Σάββας
Ο Σάββας Παύλου γεννήθηκε το 1951 στη Λευκωσία και καταγόταν από την Κοκκινοτριμιθιά, γι' αυτό και υπέγραφε ως Ερυθροτερμινθεύς. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ήταν διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Κύπρου. Το θέμα της διατριβής του ήταν «Σεφέρης και Κύπρος». Εργάστηκε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση και ως επιθεωρητής φιλολογικών μαθημάτων,απ' όπου αφυπηρέτησε πρόωρα. Εργάστηκε επίσης στο Κέντρο Μελετών της Ιεράς Μονής Κύκκου. Υπήρξε συνεκδότης του περιοδικού «Μικροφιλολογικά». Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους μελετητές του έργου του Γιώργου Σεφέρη. Εκτός από τη διατριβή του η οποία εκδόθηκε το 2005 και μεταξύ πολλών άλλων, ο Σάββας Παύλου υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης στα ντοκιμαντέρ του Ανδρέα Πάντζη για τον Σεφέρη με τίτλο «Φωτογραφική μηχανή σωστά κανονισμένη» (2004) και «Ο Σεφέρης στη χώρα της έκλειψης» (2007). Άρθρα του είχαν δημοσιευτεί σε πολλά ελλαδικά και κυπριακά περιοδικά, και είχε επιμεληθεί πολλούς τόμους για μείζονες ποιητές.
Είχε εκδόσει «Το επί πλέον» (Εκδόσεις Ύψιλον, 1999), «Σεφέρης και Κύπρος» (έκδοση των Πολιτιστικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, 2000), «Η πρώτη κίνηση» (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2004), «Γραμμή Λευκωσία-Αθήνα» (Εκδόσεις Κουκκίδα, 2007), «Αύριο κλάδεμα… » (Εκδόσεις Κουκκίδα, 2009), «Τα ομηρογηθή» (Εκδόσεις Κουκκίδα, 2012), «Εκεί, στις ομπρέλες…:Αλεξίβροχα και αλεξίκακα κείμενα για την Κύπρο» (Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2012, κατηγορία δοκίμιο/μελέτη), «Γραμμή Τόκυο-Μυκήνες» (Εκδόσεις Κουκκίδα, 2014). Το 2015 εξέδωσε την τελευταία του συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Φώναξε τα παιδιά» (Εκδόσεις Κουκκίδα).
Για την κηδεία του ο ίδιος είχε ο ίδιος γράψει το άρθρο «Η κηδεία μου», όπου μεταξύ άλλων αναφέρει: «[...] Αν κάποιος αισθάνεται έντονα αυτή την ανάγκη για στεφάνι, ας βάλει διακριτικά ένα στο φέρετρο ή στον τάφο και ας αποχωρήσει ήρεμα. Δεν θέλω επικήδειους λόγους. Ούτε έναν, είτε από φίλο, είτε από συγγενή ή (Θεός φυλάξοι) οποιοδήποτε κυβερνητικό αξιωματούχο. Η νεκρώσιμος ακολουθία της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας αρκεί. Στο «Δεύτε τελευταίον ασπασμόν» δεν θα δίδονται τα γνωστά συλληπητήρια στους οικείους. Η νεκρώσιμος ακολουθία της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας αρκεί. Όσοι αισθάνονται έντονα αυτήν την ανάγκη ας πάνε στο νεκροταφείο Κοκκινοτριμιθιάς και μετά την ταφή, στην έξοδο του κοιμητηρίου, με το κρασί, τις ελιές και το ψωμί ας πούνε την καλή τους κουβέντα στους συγγενείς [...]».
Η κηδεία του θα γίνει στην αγαπημένη του Κοκκινοτριμιθιά, από τον Ιερό Ναό της Παναγίας (Μικρή) την Τετάρτη 6 Απριλίου στις 15:30.
