Του Απόστολου Κουρουπάκη
Μα τι σου είναι και αυτά τα οικόπεδα, τα χώρισες, τα περιποιήθηκες, μπήκες σε χίλιες δυο περιπέτειες και στο τέλος, αντί να σου αποδώσουν ό,τι οφείλουν, μένουν ξεροχώραφα. Η αλήθεια είναι ότι για κάμποσο καιρό τα χαρήκαμε, όλα κι όλα. Περάσαμε ωραία ακούγοντας πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε τα κοιτάσματα φυσικού αερίου και μόνο που δεν παραγγείλαμε τάνκια για να αποθηκεύσουμε το αέριο που μας αναλογεί στις αυλές μας, να γίνει κάθε σπίτι και Πρατήριο.
Η «Αφροδίτη» δεν μας απογοήτευσε, άλλωστε εδώ γεννήθηκε και δεν θα μπορούσε να μας στενοχωρήσει, άλλο που εμείς τους κήπους της σιγά-σιγά τους κάνουμε γωνιακά οικόπεδα και τα πουλάμε όσο-όσο σε όποιον έχει να δώσει το κατιτίς παραπάνω. Βέβαια, ακόμα δεν ξέρουμε πώς θα την εκμεταλλευτούμε, αλλά σιγά-σιγά. Ο δε άγιος Ονησίφορος δεν μας έκανε το χατίρι, παρόλο που προ αιώνων είχε αποφανθεί… «βρασμόν εκ των πυθμένων της θαλάσσης», μα περάσανε και αιώνες ολόκληροι, και έγινε το μάλε-βράσε στην περιοχή μας, ποιος ξέρει; Μπορεί να εξατμίστηκε, μπορεί να μετατοπίστηκαν τα κοιτάσματα. Περάσανε αιώνες, ξαναλέω. Όλα τριγύρω αλλάζουν, και όλα τα ίδια μένουν, που λέει και το τραγούδι. Τώρα τι κάνουμε είναι το θέμα, μιας και δεν βρήκαμε εμπορεύσιμες ποσότητες, αλλά προσέξτε, δεν πάνε χαμένες οι τόσες και τόσες συζητήσεις, όχι, διότι μπορεί να μη βρήκαμε τώρα σε αυτό το οικόπεδο, αλλά στα διπλανά δεν ξέρεις τι γίνεται, άσε που εκείνο του «Ζορ» είναι γεμάτο, όλο και κάπου θα έχει καμία τρυπούλα, καμιά διαρροή, να γεμίσουν και τα δικά μας οικόπεδα. Παιδιά, προσευχή και τύχη θέλει.
Εμείς, βέβαια, τα πανηγυράκια μας τα κάναμε, και μέσα-μέσα απειλήσαμε και την Τουρκία να μην τα βάζει με τις πολυεθνικές, γιατί η Αμερική, Ιταλία και η Γαλλία δεν παίζουν με τα συμφέροντά τους και να μη σείει τη φτέρη, γιατί κακό του κεφαλιού της. Τώρα, το ότι η Τουρκία δεσμεύει κάθε τόσο μέρος του τεμαχίου 6 και όχι μόνο για ασκήσεις και εγώ δεν ξέρω τι άλλο, δεν μας πολυνοιάζει. Μήπως, αυτά είδε και ο Ονησίφορος και είπε «ας πάει καλιά του», να μην έχει αξία να μη σκοτώνονται οι λαοί; Πάντως, εμείς έχουμε πολλά οικόπεδα, και δεν μας πολυκόφτει, όλο και σε κάποιο θα βρούμε εμπορεύσιμες ποσότητες, και θα ξεκινήσουμε και πάλι να πανηγυρίζουμε για τα κοιτάσματά μας, και πόσο μας έχει ευλογήσει η φύση, ασχέτως αν εμείς δεν την υπολογίζουμε και πολύ. Αλήθεια, στο Λατσί το ξενοδοχείο που ταιριάζει ταμάμ στο τοπίο, πώς κτίστηκε; Φαντάζομαι, ακολουθήθηκαν όλες οι νόμιμες διαδικασίες, και όλα μια χαρά. Αλλά για να είμαστε και εντάξει, θα ακολουθήσει και καμία εσωτερική έρευνα για να βρεθούν τυχόν παρατυπίες… Εντάξει, μην τα περιμένετε και όλα αμάν-αμάν, έρχονται εκλογές, δεν είναι ανάγκη να ταράξουμε τις τοπικές κοινωνίες, εν ώρα τωρά; Αλλά, ας μην μπερδευόμαστε. Τώρα μιλάμε για τα θαλάσσια οικόπεδα, φώκιες και λοιπά θηλαστικά της θάλασσας ακούτε, προσέξτε πού κολυμπάτε!
Μήπως, λέω μήπως, και τα οικόπεδά μας είναι φούσκα, που δεν έχει προέλθει εκ βρασμού, αλλά φούσκα τσιχλόφουσκας; Όλο συνεννοούνται και διαβουλεύονται με το Ισραήλ, την Ελλάδα (ναι, αυτή την παττισμένη), με την Αίγυπτο, τον Λίβανο, με τον Θεό τον ίδιο και κάθε φορά είναι σαν ν’ αρχίζουμε από την αρχή; Πριν από μερικά χρόνια θα βγάζαμε το αέριο και θα σωζόμασταν. Μετά είδαμε ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, και δεν φτάνει μόνο το κοίτασμα, χρειάζονται και υποδομές, και αγορά, και πολλά άλλα. Εμείς όμως ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε προγράμματα σπουδών για να εμπλουτίσουμε το εκπαιδευτικό μας προϊόν. Έτσι είμαστε, νομίζουμε ότι διά της παραγωγής αερίων, βάφονται αβγά. Αμ δε!
