Δουλευταράς και πάντα χαμογελαστός ο Γιώργος. Έχει 4 επιχειρήσεις εστίασης και εργοδοτεί 70 άτομα. Είχα να τον δω μήνες. Την Πέμπτη με πήρε τηλέφωνο με αφορμή ένα «τιτίβισμά» μου της προηγούμενης μέρας, όπου έλεγα: «Μην πάμε σε μνημόνιο, λέει η κυβέρνηση. Θα τα καταφέρουμε μόνοι μας λέει. Έδωσε λεφτά στις επιχειρήσεις για το 60% της μισθοδοσίας μέχρι 21/6 αλλά οι τιμές στα βασικά προϊόντα, ψωμί και γάλα, αμετακίνητες. Σε κράτη που σέβονται τον πολίτη όταν ψαλλιδίζονται οι μισθοί πέφτουν και οι τιμές». Ο φίλος ήταν εξοργισμένος. «Είναι αφέλεια να πιστεύεις ότι έβγαλε από την τσέπη της η κυβέρνηση λεφτά για να στηρίξει τον κόσμο. Το 60% το πήρε από τις κοινωνικές ασφαλίσεις, από τα λεφτά μας. Και δεν έκανε ούτε βήμα να στηρίξει επιχειρήσεις που από τη μία μέρα στην άλλη φαλίρισαν. Πουλά λόγια για τα ενοίκια και λουβάνες στους ιδιωτικούς υπαλλήλους που καλούνται άλλη μία φορά να τραβήξουν κουπί. Ρε απατεώνες, αφού τους κλέψατε τη βάρκα, πώς περιμένετε να ζήσουν;».
Ήταν ασταμάτητος ο Γιώργος. «Γιατί μας λένε να μην πάμε σε μνημόνιο. Να μη δανειστούμε. Και πού είναι η αλληλεγγύη της Ε.Ε.; Όταν μας κούρευαν δεν μας λυπήθηκαν. Τώρα θέλουν να μας δανείσουν μέσω τραπεζών ενώ η κυβέρνηση αρνείται να δανειστεί η ίδια από τις τράπεζες με την περισσή ρευστότητα. Νομίζουν ότι τρώμε κουτόχορτο όλοι. Θυμάμαι πριν από 7 χρόνια φωνάζαμε, να φύγει ο άσχετος Χριστόφιας, κατέστρεψε τον τόπο. Να αναλάβει ο Αναστασιάδης και οι δικοί μας που ξέρουν από οικονομία. Την καταστροφή του Χριστόφια ακολούθησε η πανωλεθρία του Νίκαρου. Διακήρυτταν ότι δεν θα έκαναν τα λάθη των Αριστερών. Οι Δεξιοί έκαναν άλλα, πολύ χειρότερα. Η μεσαία τάξη διαγράφηκε από τον χάρτη, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις πεθαίνουν σωρηδόν, οι μισθοί –είμαι εργοδότης και δεν πρέπει να λέω τέτοια– ποτέ δεν ήταν πιο χαμηλοί και τα νοικοκυριά πιο «παττισμένα». Βολεύτηκαν πάλι οι «ημέτεροι», ντιβέλοπερ, ελεγκτές, μεγαλο δικηγόροι με μαφιόζικα κόλπα τύπου «χρυσά διαβατήρια» κ.ο.κ.». Δεν μιλούσα. Τον άκουγα μόνο. Ήταν ποταμός. «Δεν ξέρω τι φταίει. Λες να έχει δίκαιο ο Τσόμσκι φίλε μου, ότι βρώμισε ο καπιταλισμός;»… Φυσικά, ο Τσόμσκι πριν από μια βδομάδα στο Euractiv, το είπε διαφορετικά.
Μίλησε για «κολοσσιαία αποτυχία της νεοφιλελεύθερης εκδοχής του καπιταλισμού», για τους «κοινωνιοπαθητικούς παλιάτσους της Ουάσιγκτον» και την έλλειψη αλληλεγγύης στην Ε.Ε., για να επισημάνει αυτό για το οποίο ήταν εξοργισμένος ο Γιώργος, ότι «οι κυβερνήσεις είναι το πρόβλημα και όχι η λύση». Ας μείνουμε όμως στην έλλειψη αλληλεγγύης στην Ε.Ε., γιατί είναι το σπίτι μας και ό,τι καλύτερο μας έτυχε εμάς των Κυπρίων. Μία βδομάδα μετά τη συνέντευξη Τσόμσκι, οι επικεφαλής των τριών κύριων θεσμών της Ε.Ε., ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ντέιβιντ Σάσολι, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, και η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, σε κοινό άρθρο τους (βλέπε σελ. 18) επιβεβαιώνουν τον Τσόμσκι διά των παραδοχών τους: Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι θα απαιτηθούν νέες ιδέες και εργαλεία για την ανάκαμψη, θα πρέπει να αλλάξει η Ευρώπη, θα πρέπει να βελτιώσουμε τη ζωή των εκατομμυρίων φτωχών, θα πρέπει η Ε.Ε. να είναι υγιής και βιώσιμη, πιο διαφανής και πιο δημοκρατική.
Όλα αυτά τα «θα» σοκάρουν γιατί έρχονται από την Τρόικα που διευθύνει τις Βρυξέλλες, στην 75η επέτειο από τη νίκη κατά του φασισμού, όταν για αυτές τις αξίες θυσιάστηκαν 85 εκατομμύρια άνθρωποι. Αυτά που σήμερα οι τρεις διακηρύττουν ότι πρέπει να γίνουν θα έπρεπε αυτονόητα να είχαν ήδη κατακτηθεί. Τι θα γίνει τώρα; Ο Τσόμσκι απαντά: «Δεν υπάρχει τρόπος πρόβλεψης. Εξαρτάται από το πώς θα αντιδράσει ο παγκόσμιος πληθυσμός. Θα μπορούσε να οδηγήσει σε εξαιρετικά αυταρχικά, κατασταλτικά κράτη που επεκτείνουν τη νεοφιλελεύθερη πανούκλα ακόμη περισσότερο. Στην πραγματικότητα, το επεξεργάζονται τώρα».
