Η κρίση από μόνη της δεν είναι δημιουργία. Είναι όμως η ανάγκη που σπρώχνει τον άνθρωπο να βρει λύσεις και να επινοήσει τρόπους να βγει από δύσκολες καταστάσεις και αδιέξοδα. Αποδεικνύεται ότι από τη μία στιγμή στην άλλη εμπόδια που θεωρούνταν ανυπέρβλητα, όπως η ηλεκτρονική σχέση του πολίτη με τον δημόσιο τομέα, υπερπηδήθηκαν, απλοποιώντας διαδικασίες που ήταν αιχμάλωτες μιας απεχθούς γραφειοκρατικής νοοτροπίας, διευκολύνοντας έτσι την καθημερινότητα και τη ζωή όλων μας.
Αποκαλύφθηκε αιφνιδίως ότι η πολιτική, η οποία στον τόπο μας, αλλά και διεθνώς, είχε τα τελευταία χρόνια περιπέσει σε μεγάλη ανυποληψία, διά τον φόβο του θανατηφόρου κορωνοϊού, εκχώρησε και καλώς έπραξε -τουλάχιστον στην Κύπρο- τα πρωτεία στην επιστήμη. Εκεί που οι ηγέτες υπερφίαλοι και ξεροκέφαλοι θεωρούν εαυτούς ημίθεους, όπως ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, που ενώ έχει ενώπιόν του ένα σύστημα υγείας (που βασίζεται στις ασφαλιστικές εταιρείες) και που τώρα βρίσκεται σε κατάρρευση με 3.000 νεκρούς ημερησίως, πυροβολεί αδιακρίτως τους λαμπρούς επιστήμονες της χώρας του. Μάλιστα, αντικαθιστά ο ίδιος τους επιστήμονες, δίνοντας πολύ επικίνδυνες συμβουλές στα εκατομμύρια των Αμερικανών.
Τους συμβουλεύει να κάνουν ενέσεις με αντισηπτικά εναντίον του COVID-19, ρίχνοντας τους πολίτες του στα βρόχια μιας εγκληματικής ανευθυνότητας. Δυστυχώς για τους Αμερικανούς, άλλο Πρόεδρο μπορούν να έχουν σε λιγότερο από έναν χρόνο, ωστόσο, τον Νοέμβριο θα έχουν την ευκαιρία να ψηφίσουν τον αντίπαλο του Τραμπ, αν και αμφιβάλλω ότι ο λαϊκισμός της ορντίναντσας, που επικρατεί σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, θα ηττηθεί εύκολα. Κι εδώ πια είναι που ξεπροβάλλει ένα από τα μεγάλα στοιχήματα για τον κάθε πολίτη της σύγχρονης εποχής.
Το πώς ψηφίζει. Ψηφίζω τον φίλο μου, τον γνωστό μου, τον πολιτικό που μου κάνει ρουσφέτια; Ή ψηφίζω αυτόν ή αυτή που μου υποδεικνύει η παράταξη στην οποία ήταν από χρόνια ταγμένη η γενιά ή η ευρύτερη οικογένεια μου; Εδώ, λοιπόν, ας επιστρέψουμε για λίγο στον τόπο μας και να διερωτηθούμε τι έκαναν αυτοί που ψηφίσαμε στις τελευταίες εκλογές για να έχουμε για παράδειγμα ένα συγκροτημένο σύστημα υγείας; Είχαμε γίνει μάρτυρες της σταδιακής εγκατάλειψης των δημόσιων νοσηλευτηρίων εδώ και μερικά χρόνια, όπως και ενός υποχθόνιου στην αρχή και ανοιχτού στη συνέχεια πολέμου κατά του ΓεΣΥ, το οποίο θα κατέρρεε υπό το βάρος των εξόδων του. Ήρθε, όμως, ο κορωνοϊός και αποδείχθηκε ότι αν δεν ήταν τα δημόσια νοσηλευτήρια, έστω και με τα βαρίδια που κουβαλούσαν, θα ήμασταν ίσως σε μια κατάσταση μικρογραφία αυτής των ΗΠΑ.
Εκείνο, λοιπόν, που μας κληροδότησε ο κορωνοϊός είναι το πώς ψηφίζω! Ψηφίζω πρώτα αυτό που αποδείχθηκε απόλυτα αναγκαίο: ένα σύγχρονο και αξιόπιστο σύστημα υγείας. Ψηφίζω στη συνέχεια ένα καθαρό περιβάλλον: ξεκινώντας από την ενέργεια και φτάνοντας μέχρι τα φρούτα, τα λαχανικά και τα άλλα στοιχεία της διατροφικής μας αλυσίδας που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής και ελέγχου. Ψηφίζω μια σύγχρονη δημόσια εκπαίδευση και εν γένει μια παιδεία θεμέλιο μιας κοινωνίας που αναπτύσσεται διαρκώς.
Ψηφίζω αξιοποίηση του πολιτισμικού δυναμικού της χώρας μου και ευκαιρίες για γνωριμίες και ανταλλαγές με τις χώρες της περιοχής πρωτίστως και του παγκόσμιου πολιτιστικού γίγνεσθαι γενικώς. Ψηφίζω προώθηση της επιστημονικής έρευνας στη χώρα στη βάση συγκροτημένου προγράμματος. Ψηφίζω για μια κοινωνία, όπου η διακίνηση ιδεών και η ελευθερία του λόγου θα είναι το ζωοποιό στοιχείο που θα ανανεώνει διαρκώς τις δημιουργικές προκλήσεις. Για να ψηφίσω τα πιο πάνω θα πρέπει να απαιτήσω από τους πολιτικούς σχηματισμούς που θα μετέχουν στην εκλογική διαδικασία, να είναι τα πιο πάνω κυρίαρχα και συγκεκριμένα στοιχεία του προγράμματος τους.
Σαρώνοντας σήμερα νοερά το πολιτικό τοπίο, δύσκολα εντοπίζει κανείς πέραν των δέκα προσώπων που να μπορούν να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στο πιο πάνω φάσμα των εν δυνάμει ηγετών που θα πάνε την κοινωνία στην επόμενη μέρα. Τρόπος υπάρχει κι αυτός είναι στα χέρια του πολίτη.
