Το «υπερόπλο» μας

Έχω πολλάκις γράψει ότι τα τρία κακά της μοίρας του τόπου είναι η έλλειψη λογοδοσίας, η ατιμωρησία και η ασυδοσία και έχω παραθέσει συγκεκριμένα παραδείγματα συμφορών που έπληξαν τον τόπο τον τελευταίο μισό αιώνα που ήταν απόρροια των τριών κακών. Πλέον χαρακτηριστικά, η ατιμωρησία των αυτουργών και των εκτελεστών του πραξικοπήματος, των εγκληματιών πολέμου Ε/κ και Τ/κ, του σκανδάλου του ΧΑΚ, της Ήλιος, του Μαρί και του Κουρέματος. Χρόνια πολλά ανησυχούσα για το γεγονός ότι η λύση του Κυπριακού γινόταν ολοένα και πιο απρόσιτη. Την τελευταία δεκαετία, μέσα από τα τραγικά βιώματα του τόπου, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι και η λύση του Κυπριακού είναι συνυφασμένη με τα τρία κακά, που συνιστούν στοιχεία του τυχοδιωκτικού DNA ημών των Κυπρίων. Μάλιστα, αυτό το «υπερόπλο» κατορθώνει να ξεγελά οργανισμούς και ανθρώπους με τεράστια πείρα στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή του πλανήτη, όπως ο γ.γ. του ΟΗΕ, ο οποίος στην τελευταία έκθεσή του για το Κυπριακό τονίζει ότι «το στάτους κβο δεν αποτελεί βιώσιμη επιλογή». Όχι κ. Γκουτιέρες, το στάτους κβο είναι η μεγαλύτερη επένδυση για τους πολιτικούς ταγούς της ταλαιπωρημένης αυτής χώρας, οι οποίοι σε μια ανίερη σιωπηλή σύμπραξη με τους ταγούς της δικαιοσύνης και μιας λερής ολιγαρχίας νέμονται τον πλούτο της χώρας. Δεν τους αγγίζουν νόμοι, διωκτικές αρχές και έλεγχοι. Περπατούν ανάμεσα σε πτώματα από εγκλήματα που αυτουργοί ήταν οι ίδιοι, κλέβουν τον ιδρώτα του κόσμου, καλύπτοντας με το αζημίωτο τραπεζικά κόλπα. Αυτά που κατέστησαν και τους ίδιους ζάμπλουτους, ενώ έχουν ξανά υποθηκεύσει τα σπίτια του μισού πληθυσμού που του κούρεψαν εφάπαξ τις οικονομίες και μονίμως τους μισθούς. Τώρα χωρίς την όποια ενσυναίσθηση, μας οδηγούν σε μια δεύτερη τραγωδία, μεγαλύτερη της τουρκικής εισβολής. Ο πρόεδρος Αναστασιάδης μιλά για «δεύτερη εισβολή» όταν αναφέρεται στην παρουσία του τουρκικού πλοίου «Πορθητής» 36 ναυτικά μίλια από την Κύπρο. Το κάνει για να κερδίσει πολιτικούς πόντους εσωτερικής κατανάλωσης στο Κυπριακό και εν μέρει είναι κατανοητό. Στη «δεύτερη εισβολή» του προέδρου έσπευσε να συμπράξει η βουλευτίνα του ΔΗΣΥ και υποψήφια στις ευρωεκλογές Ελένη Σταύρου, προφανώς όπως συνέπραξε στην πρώτη και ο πατέρας της ως αρχηγός το ’74 της ΕΟΚΑ Β’ . Η κ. Σταύρου επικρότησε άστοχα και τις βολές Αναστασιάδη κατά ΑΚΕΛ για «δανεικές ψήφους» από τους Τ/κ, λέγοντας ότι η συμπερίληψη Τ/κ υποψηφίου στο ευρωψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ «θα προκαλέσει ολέθριες συνέπειες στις εξελίξεις του Εθνικού μας Ζητήματος». Υποψιάστηκα ότι γνωρίζει η κυρία από ολέθριες συνέπειες, λόγω του ’74 με τις δυόμισι χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενους και τα είπε για να αποφύγουμε επανάληψη των ίδιων λαθών. Μετά στη μηχανή αναζήτησης είδα την ανάρτησή της τον περασμένο Ιανουάριο στο FB, όταν φωτογραφήθηκε μπροστά τον τάφο του αρχηγού της ΕΟΚΑ Β΄ Γεωργίου Γρίβα μαζί με τον μπαμπά της κι έβαλε τη λεζάντα: «Δεν είναι σάρκα ο ΔΙΓΕΝΗΣ για να τον φάει το χώμα, είναι ιδέα Υψηλή! Αθάνατος ! Ελλάδα - Κύπρος – Ένωσις! Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν υβριστή εκείνον που υπερεκτιμώντας τις δυνάμεις του, συμπεριφερόταν προσβλητικά και αλαζονικά έναντι ανθρώπων, νόμων και κυρίως θεών, δηλαδή σε αυτά που επέβαλλαν όρια στην ανθρώπινη δράση. Ο υβριστής επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς, με συνέπεια να τους προσβάλει-εξοργίζει. Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο πίστευαν πως μια «ύβρις» συνήθως προκαλούσε την επέμβαση των θεών, που έστελναν στον υβριστή την «άτην, δηλαδή το θόλωμα του νου. Η άτη τον οδηγούσε σε νέες ύβρεις, ώσπου να υπέπιπτε σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν», την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών, που επέφερε την «τίσιν», δηλ. την τιμωρία και την καταστροφή του υβριστή. Κι εδώ πλέον η ατιμωρησία εξελίσσεται σε αλαζονεία, γι’ αυτό και η έσχατη πλάνη, θα είναι χειρότερη της πρώτης… εισβολής.