ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Καθαρό αέρα

Δεν ξέρω αν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει διαβάσει την είδηση της Τετάρτης (27.05.2020) όπου ένας λευκός αστυνομικός πάτησε μέχρι θανάτου με το πόδι του ένα μαύρο αμερικάνο πολίτη. Λίγες μέρες πριν από αυτό και συγκεκριμένα την περασμένη εβδομάδα, στην Κύπρο κάνει το γύρο των κοινωνικών δικτύων το βίντεο των στρατιωτών μας στο Σταυροβούνι όπου στους νεώτερους οι παλαιότεροι τοποθετούν κουκούλες στο κεφάλι και τους σαπίζουν στο ξύλο τάχα ως τρόπο σκληραγώγησης και μορφής εκπαίδευσης. Οι φόνοι πάνε και έρχονται στο νησί, ο άλλος κατά λάθος σκότωσε την αδερφή του ενώ καθάριζε το χρεωμένο από το στρατό όπλο του.

Δεν ξέρω πόσο σας αγγίζουν τα πιο πάνω που είναι μερικά από τα πολλά που βλέπουμε να συμβαίνουν στη νήσο μας αλλά και στον κόσμο, εμένα προσωπικά με αναστατώνουν πολύ, δεν μπορώ να αναπνεύσω, μού κόβεται η ανάσα. Η σκέψη ότι εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να γίνουμε τέρατα χωρίς σοβαρή αιτία όπως είναι ας πούμε ένας πόλεμος, όπου, δυστυχώς, εκεί είσαι υποχρεωμένος να σκοτώσεις για να μην σκοτωθείς και να υπερασπιστείς την πατρίδα σου, με καθηλώνει. Πώς μπορείς να τρέφεις μίσος για οποιονδήποτε είναι διαφορετικός από εσένα; Πως μπορείς να βλάψεις τον άλλο που δεν είναι σαν εσένα; Πώς μπορείς να μισείς κάποιον που δεν συνέβαλε σε μια τραγωδία αλλά συνέβαλαν οι πρόγονοι του την ίδια ώρα που αυτός δεν θα έπραττε ποτέ κάτι τέτοιο;

Πού είναι η αποδοχή και ο σεβασμός στην διαφορετικότητα; Ποιοι σπέρνουν όλα αυτά τα ζιζάνια και καλλιεργούν τόσο μίσος στις ψυχές των ανθρώπων; Άνθρωποι της εκκλησίας, όπως για παράδειγμα ο δικός μας αρχιεπίσκοπος που ονόμασε τους τουρκοκύπριους ξιμαρισμένους την ίδια ώρα που ο ίδιος δεχόταν επιταγή 300χιλιάδων ευρώ από τον μαφιόζο Μαλαισιανό που καταζητείται στην χώρα του. Τα σχολεία μας και ντρέπομαι που το γράφω, είναι εκκολαπτήρια ρατσισμού και ξενοφοβίας και δυστυχώς κατά καιρούς έχουμε ακούσει φρικιαστικές ιστορίες σχολικού εκφοβισμού παιδιών που δεν είναι κυπριόπουλα αλλά και παιδιών με ειδικές ανάγκες όπως καλή ώρα έγινε τώρα με την επιστροφή των παιδιών μετά την καραντίνα πίσω στο σχολείο και όπου το Υπουργείο Παιδείας θεώρησε ότι αυτά τα παιδιά δεν δικαιούνται τις ίδιες ευκαιρίες με τα υπόλοιπα.

Παρόμοια φαινόμενα παρατηρούμε για τους μετανάστες που φιλοξενούνται σε άθλιες συνθήκες στη χώρα μας. Ενώ η χώρα μας έχει συμφωνήσει και υιοθετήσει την μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ και ενώ λαμβάνουμε τα κονδύλια για την στήριξη των προσφύγων, ο Υπουργός Εσωτερικών που έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως ο Κύπριος Τραμπ, ανοίγει το στόμα του και σπέρνει μίσος και πανικό στο λαό κατηγορώντας τους μετανάστες ότι ανήκουν σε τρομοκρατικές οργανώσεις ή κλειδώνοντας τους στο χώρο όπου φιλοξενούνται ως μορφή στρατοπέδου συγκεντρώσεως επειδή κάποιοι παρουσίασαν συμπτώματα ψώρας.

Φαίνεται πως ο συγκεκριμένος Υπουργός, δεν υπήρξε πότε πρόσφυγας έστω και στην ίδια του την χώρα όπως πολλοί από εμάς, για να μπορεί να έχει και την στοιχειώδη ανθρωπιά ή ενσυναίσθηση. Τον προκαλώ να κάνει μια βόλτα από τους συνοικισμούς μας για να μιλήσει με πρόσφυγες ή ακόμη με ανθρώπους όπως τον κύριο Λιασή που ήταν τότε μωρό παιδί όταν σκότωσαν όλη την οικογένεια του μπροστά στα μάτια του οι ΤΜΤ (η αντίστοιχη ΕΟΚΑ Β των τουρκοκυπρίων) και όμως έχει τόσο μεγαλείο ψυχής και δύναμης που γνωρίζει ότι μόνο με την αποδοχή και την συγχώρεση ο κόσμος γίνεται καλύτερος για αυτό και επέλεξε την συγχώρεση, ένας άνθρωπος που είδε την φρίκη του πολέμου κατάματα. Αλλά βέβαια αυτά τα χαρακτηριστικά χρειάζονται υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη αλλά και νοημοσύνη γενικότερα.

Χρειαζόμαστε καθαρό αέρα σε αυτό τον τόπο, καθαρά μυαλά, καθαρές καρδιές και πάνω από όλα σεβασμό, αποδοχή και καμία ανοχή σε τέτοια φαινόμενα και δηλώσεις από αξιωματούχους.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ