Το τελευταίο διάστημα αισθάνομαι ότι ξεκίνησε κάτι να κινείται. Παρατηρώ να γίνονται συζητήσεις ή δραστηριότητες που συμβάλλουν στο να βγουν οι γυναίκες μπροστά! Επιτέλους! Το Δίκτυο ενάντια στη βία κατά των γυναικών έκανε την εμφάνιση του τον Νοέμβριο και τάραξε τα νερά, γυναίκες από όλους τους χώρους και όλα τα κοινωνικό-οικονομικά στρώματα ένωσαν δυνάμεις για την προστασία των γυναικών και των παιδιών τους από οποιαδήποτε μορφή βίας, διεκδικώντας την άμεση εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης. Από τότε ξεκίνησαν να συζητώνται παντού στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αλλά και στο διαδίκτυο αυτές οι θεματικές σε συνδυασμό με τα ίσα δικαιώματα αντρών και γυναικών κοκ.
Παρατηρώ επίσης, με χαρά, μια νέα πρωτοβουλία από μια άλλη ομάδα που εμπλέκει τις γυναικείες οργανώσεις κομμάτων αλλά και άλλους φορείς και προσωπικότητες στην δράση «Είναι η ώρα». Χαίρομαι που εδώ και μήνες δημιουργείται μια δυναμική αφετηρία και οι γυναίκες ξεκίνησαν να ταράζουν τα νερά! Είμαι βέβαιη ότι αυτή η αποφασιστικότητα που αισθάνομαι στον αέρα θα έχει μια ουσιαστική θετική κατάληξη και δεν θα καταντήσει τσάγια και συνεστιάσεις για χάρη του θεαθήναι!
Η ώρα θα είναι πάντα κυρίως όσο υπάρχουν συγκεκριμένα πατριαρχικά μυαλά, όπως είναι αυτό του Γενικού Ελεγκτή που όπως καταγράφεται έχει τεράστιο θέμα με τις γυναίκες σε ηγετικές θέσεις, αλλιώς δεν εξηγούνται οι επιθέσεις που έκανε και κάνει άνευ ουσίας σε γυναίκες όπως την κα Λήδα Κουρσουμπά, την κα Ειρήνη Λοϊζίδου και την κα Μαρία Λοττίδη. Μάλιστα σήμερα λαΐκιζε στα κοινωνικά δίκτυα, όπως συνηθίζει, άλλωστε, λέγοντας ότι η γυναίκα προκάτοχός του διένυσε πολύ περισσότερα χιλιόμετρα με το υπηρεσιακό αυτοκίνητο από ό,τι αυτός. Και αυτό θεωρείται μέγα προσόν για να είσαι Γενικός Ελεγκτής…
Επομένως, όταν σε άντρες σαν αυτόν δίνεται εξουσία, υποχρεωτικά κάθε γυναίκα που ηγείται κάθε δευτερόλεπτο, κάθε λεπτό, κάθε ώρα θα είναι η ώρα. Οι νταήδες είναι πολλοί, η χειρότερη κατηγορία όμως αυτών έχει να κάνει με αυτούς για τους οποίους οι συγκυρίες τα έφεραν έτσι και βρέθηκαν με μεγάλη εξουσία στα χέρια τους την οποία δεν γνωρίζουν πως να διαχειριστούν για αυτό επιτίθενται, ειρωνεύονται, κυρίως εναντίον αυτών που μέσα στο μυαλό τους θεωρούν, λανθασμένα βέβαια, υποδεέστερους όπως είναι οι γυναίκες. Οι αντιδράσεις τους, μού θυμίζουν ένα παιδί έξι χρονών που οι γονείς του, τού έδωσαν τόση εξουσία, ώστε να αποφασίζει για τα πάντα (πχ πότε θα κοιμηθεί, πότε να διαβάσει κλπ) με αποτέλεσμα να είναι τόσο μικρό και άπειρο για να τη διαχειριστεί για αυτό και αισθάνεται τόσο μεγάλη ανασφάλεια και αμύνεται επιτιθέμενο.
Συνεπώς, οι γυναίκες που κατάφεραν να ηγούνται αυτή τη στιγμή ενός οργανισμού, μιας εταιρίας ή ενός κράτους, φαίνεται ότι λειτουργούν ως μεγάλη απειλή στους ανασφαλείς ανθρώπους προκαλώντας έτσι, εξαιτίας του ρόλου τους, την αντιπάθεια όλων όσοι θεωρούν ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να ηγούνται. Για αυτές λοιπόν τις γυναίκες αλλά και για όλες τις γυναίκες, πάντα θα υπάρχει ένας νταής που θα θέλει να τις ελέγξει, να τις μειώσει και να τις ειρωνευτεί. Με αυτούς θα είναι πάντα η ώρα!
Χρειαζόμαστε απλά ένα άλμα, ο νταής να μπει στη θέση του και ήδη, ευτυχώς, κάποιες μας έχουν χαράξει το δρόμο!
