Του Χρύση Παντελίδη
Ο Σεπτέμβριος σηματοδοτεί την έναρξη της εργασιακής χρονιάς και την εντατικοποίηση των δράσεων σε μια σειρά κλάδων και τομέων της δημόσιας ζωής. Η πολιτική δράση δεν αποτελεί εξαίρεση και σε αυτήν κατατάσσονται και όλες οι διεργασίες ή εξελίξεις, που σχετίζονται με το Κυπριακό. Αυτή η πραγματικότητα ενισχύεται διαχρονικά και από το γεγονός ότι ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας διεξαγωγής της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, η οποία αξιοποιείται στον μέγιστο βαθμό από τους έχοντες ρόλο και εμπλοκή στο εθνικό μας πρόβλημα, που αναζητεί λύση εδώ και 47 χρόνια.
Έχει διαχρονικό ενδιαφέρον, αλλά και σημασία, να αξιολογούμε τις προθέσεις και τη γενικότερη κατάσταση των βασικών εμπλεκομένων μερών στο Κυπριακό, δηλαδή της τουρκικής πλευράς, η οποία αποτελείται από την Τουρκία και τον κατοχικό ηγέτη, των Ηνωμένων Εθνών και της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ελληνοκυπριακής κοινότητας περιλαμβανομένης σε αυτήν.
Η τουρκική πλευρά, η οποία δημιούργησε και κρατά άλυτο το Κυπριακό, άγει την πιο αλαζονική και επιθετική περίοδο των τελευταίων δεκαετιών. Η νεο-σουλτανική παρουσία Ερντογάν, η απροθυμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να σταθεί απέναντί του στο ύψος που επιβάλλουν οι ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, ο κομβικός και διαρκώς αναβαθμισμένος ρόλος της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή και στην Ασία, η γενικότερη επεκτατική κουλτούρα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά και η αποτυχημένη πολιτική του κατευνασμού, που εφαρμόζεται για αρκετά χρόνια στην Κύπρο και στην Ελλάδα, οδηγούν στην τουρκική στάση, την οποία βιώνουμε στο απόγειό της αυτή την περίοδο: απόλυτη αδιαλλαξία, επίσημη διεκδίκηση διχοτόμησης μέσω «λύσης δύο κρατών», εποικισμός περίκλειστης, κατεχόμενης πόλης της Αμμοχώστου, παραβιάσεις στην κυπριακή ΑΟΖ και στη «νεκρή» ζώνη, απειλητικές και προκλητικές δηλώσεις σε συχνή βάση.
Τα Ηνωμένα Έθνη συνεχίζουν τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου παραβιάζοντας μια βασική αρχή που διέπει την ύπαρξή τους και η οποία ορίζει πως τα Ηνωμένα Έθνη οφείλουν να είναι αμερόληπτα αλλά όχι ουδέτερα. Η ουδετερότητα των Ηνωμένων Εθνών, απέναντι στην διαχρονική επιθετική και υπονομευτική στάση της Τουρκίας εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και απέναντι στις τουρκικές αξιώσεις στο Κυπριακό, οι οποίες παραβιάζουν τα ψηφίσματα, τις συμφωνίες υψηλού επιπέδου και τους όρους εντολής του Γενικού Γραμματέα, αδικεί την Κυπριακή Δημοκρατία και την ελληνοκυπριακή κοινότητα και ουσιαστικά υπονομεύει την προοπτική επίτευξης μιας σωστής λύσης. Αυτή η ουδετερότητα διαπιστώνεται, δυστυχώς, στον μέγιστο δυνατό βαθμό, αυτό ακριβώς το διάστημα, καθώς η Τουρκία προβάλλει επισήμως τη «λύση δύο κρατών», η οποία είναι έξω και πέρα από κάθε παράμετρο του Οργανισμού.
Η Κυπριακή Δημοκρατία και η ελληνοκυπριακή κοινότητα βρίσκονται, δυστυχώς, εγκλωβισμένες στην αποτυχημένη πολιτική η οποία ακολουθείται τα τελευταία, αρκετά χρόνια. Μια αποτυχημένη πολιτική, η οποία όχι μόνο δεν οδήγησε σε κάποια λύση του Κυπριακού – αν και είναι η Τουρκία που φέρει την ευθύνη για τη μη λύση – αλλά έχει, άθελά της, ενθαρρύνει την τουρκική πλευρά να προβάλλει, για πρώτη φορά και με επισημότητα, τη «λύση δύο κρατών» και να εργάζεται με ζήλο για την αναβάθμιση του κατοχικού ψευδοκράτους και την υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ταυτόχρονα, η Κυπριακή Δημοκρατία και η ελληνοκυπριακή κοινότητα βρίσκονται εγκλωβισμένες στην αναξιοπιστία του Προέδρου Αναστασιάδη, ο οποίος με τις πολυάριθμες, αλλοπρόσαλλες και αντιφατικές δηλώσεις των τελευταίων χρόνων, «καταφέρνει» να ενισχύει την καχυποψία ντόπιων και ξένων για τις προθέσεις του, να εξασθενίζει τη διαπραγματευτική του θέση και να βάζει τον εαυτό του σε θέση άμυνας, την ώρα που θα έπρεπε να αλωνίζει διπλωματικά την Ευρώπη και τον κόσμο για ανάδειξη της αδιάλλακτης στάσης της Τουρκίας.
Είναι προφανές ότι η κατάσταση είναι άσχημη. Είναι όμως ηλίου φαεινότερον, ότι επιβάλλεται ενότητα, επιβάλλεται νηφαλιότητα, επιβάλλεται σωφροσύνη, επιβάλλεται σκέψη, επιβάλλεται επιστημοσύνη, επιβάλλεται ειλικρίνεια, επιβάλλεται ευθυκρισία, επιβάλλεται υπευθυνότητα, προκειμένου να εφαρμόσουμε, ως πολίτες και ως πολιτική ηγεσία, την πιο ορθή, την πιο συλλογική, την πιο αποτελεσματική πολιτική που θα απελευθερώσει το νησί μας, θα διασώσει την Κυπριακή Δημοκρατία και θα καταστήσει τη χώρα μας ισχυρή και ευημερούσα.
*Βουλευτής Λευκωσίας του Δημοκρατικού Κόμματος
