Οι πόλεμοι γίνονται με πολλές αφορμές, (εθνικές, φυλετικές, θρησκευτικές κ.ά.) αλλά μόνο για μία αιτία, το κέρδος. Στη σύγχρονη εποχή, όσο ποτέ στο παρελθόν, το κέρδος ξεκινά μαζί με τον πόλεμο και πολλαπλασιάζεται με το τέλος του. Όσο διαρκεί ο πόλεμος, η κερδοφορία εστιάζεται στους εξοπλισμούς και τα αναλώσιμα και με το τέλος του στη συνθήκη ειρήνευσης, τουτέστιν «διαμοιρασμός λαφύρων» (βλ. πλουτοπαραγωγικές πηγές) και στην αποστολή «ανακούφιση-ανοικοδόμηση» δηλαδή μπίζνες με πολλαπλάσιο κέρδος από την «μπίζνες-πόλεμος».
Στη μεγάλη γεωπολιτική εικόνα της Μέσης Ανατολής, όπου μαίνονται εδώ και χρόνια πόλεμοι, οι έσχατες ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ήγγικεν η ώρα για το δεύτερο στάδιο. Η τελευταία συνάντηση Πούτιν-Ερντογάν και τα όσα συμφωνήθηκαν, επέτρεψαν στην Άγκυρα να εισβάλει στη Συρία, με αμερικανικά μαχητικά να συμμετέχουν στις επιχειρήσεις, τη μέρα που έφτανε στην Τουρκία ο αντιπρόεδρος Μπάιντεν. Η Μόσχα «αντέδρασε», εκφράζοντας ανησυχία με λακωνική ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών. Η Τουρκία επιχειρεί πλέον να δημιουργήσει ένα προτεκτοράτο εντός Συρίας, κατοχυρώνοντάς το με τη συναίνεση Ρώσων και Αμερικανών, ως «ασφαλή ζώνη». Αυτό, για όσους διαβάζουν τις εξελίξεις, αποτελεί και το πρώτο στάδιο διαμελισμού της Συρίας με την Τουρκία να παίρνει το μερίδιό της. Ποιος θα πάρει τι στη συνέχεια, αν και περίπου προβλέψιμο και θα φανεί προσεχώς όταν στηθεί η νέα «Γιάλτα» της Μέσης Ανατολής.
Στη μεγάλη αυτή εικόνα της περιοχής, όπου αρχίζει ο διαμοιρασμός «λαφύρων» (βλ. πλουτοπαραγωγικές πηγές), κάτω από το έντονο χρώμα με το οποίο είναι μαρκαρισμένα βρίσκεται για πρώτη φορά και η Κύπρος. Το σχετικό «χάρτη» φώτισε πολύ πρόσφατα (22/08/2016) ο ειδικός συντονιστής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ενεργειακά θέματα, Έιμος Χόκσταϊν, σε συνέντευξή του στο Bloomberg, χρησιμοποιώντας συμβατικό πολιτικό λεξιλόγιο και λέγοντας ότι, οι χώρες της ανατολικής Μεσογείου πρέπει να εργαστούν ενωμένες αν θέλουν να ξεκλειδώσουν τις ανακαλύψεις φυσικού αερίου αξίας πολλών δισεκατομμυρίων στην Κύπρο και το Ισραήλ. Μάλιστα, για την Κύπρο έκανε ειδική αναφορά: «Αν μπορέσουμε να καταλήξουμε σε συμφωνία για το μελλοντικό καθεστώς στο νησί, τότε δεν θα ξεκλειδώσουμε απλά τον αγωγό μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, αλλά θα ξεκλειδώσουμε το μέλλον του φυσικού αερίου στην Κύπρο.
Είμαστε αισιόδοξοι γιατί έχουμε ηγέτες αφοσιωμένους στη λύση. Το κίνητρο της ενέργειας είναι ξεκάθαρο για όλους». Χάριν του βασιλικού (των δυτικών γεωστρατηγικών- ενεργειακών συμφερόντων) θα πιει όμως νερό και η δική μας μικρή γλάστρα –αν δεν την τσακίσουμε. Κι αυτό διότι, σύμφωνα με το διπλωματικό ρεπορτάζ (βλ. σελ. 7) στη συνάντηση Ομπάμα-Ερντογάν στο περιθώριο των G20 (4-5 Σεπτεμβρίου) στην Κίνα, θα μιλήσει και για την Κύπρο, ο Αμερικανός Πρόεδρος. Ανάμεσα στα τρία θέλω της Ουάσιγκτον προς την Άγκυρα, συγκαταλέγεται –επιμένουν οι πληροφορίες – και η απαίτηση, «να εστιάσει άμεσα την προσοχή της σε σημαντικές προτεραιότητες του ΝΑΤΟ, όπως στην ενεργειακή απαγκίστρωση της Δύσης από τη Ρωσία με βάση τη χρήση των αποθεμάτων της ανατολικής Μεσογείου, η οποία εξαρτάται από τη λύση του Κυπριακού».
Όσοι λοιπόν εντός της νήσου βλέπουν τη φουρτούνα και θεωρούν ότι φταίει η θάλασσα και όχι ο άνεμος, ας σκεφτούν για λίγο το ενδεχόμενο η Κυπριακή Δημοκρατία να διασωθεί… μένοντας εκτός της ενεργειακής εξίσωσης. Μόνο, ας μετρήσουν τον άνεμο!
