Δεν πήγα στον Τύμβο την Τρίτη. Αν και ερευνώ επισταμένα το ζήτημα των αγνοουμένων πέραν των είκοσι χρόνων. Δεν πήγα γιατί δεν είχα μια τόσο μεγάλη συγγνώμη που να χωρά δεκάξι ζωές νέων παιδιών που ξοδεύτηκαν προδομένες στην πατρίδα μου.
Εξάλλου την επίσημη συγγνώμη της πολιτείας την είπε ως έπρεπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πόσο όμως στοιχίζει μια συγγνώμη; Μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να ξηλωθεί ο Τύμβος και να γίνει η εκταφή και η ταυτοποίηση; Θα ήταν τραγικό να λογαριάσει κάποιος ένα τέτοιο έξοδο. Τι λέει όμως η αλήθεια των ανθρώπων: «Είναι κρίμα που δεν ζουν οι γονείς μας για να δουν αυτή την ημέρα. Όλοι εδώ, όσοι τους συνοδεύουμε είμαστε αδέρφια.
Πέρασαν 42 χρόνια» λέει ο Βασίλειος Μανιάς, αντιστράτηγος ε.α. και ο Μανώλης Δαλαμάγκας προσθέτει: «Δεν ξεχάσαμε ποτέ. Και δεν ξεχνάει ποτέ ο πατέρας και η μάνα, όσα χρόνια και αν περάσουν είναι σαν χθες. Βαρύς ο πόνος. Το μαύρο το πουκάμισο δεν το ’βγαλε ο πατέρας μου ποτέ». Στις δεκάξι ζωές πρέπει να μετρήσει κανείς και τις ζωές των τραγικών γονιών και να τις πολλαπλασιάσει επί σαράντα χρόνων αγωνίες, δάκρυα κι αξημέρωτες νύχτες.
Πόσο ανεβαίνει ο λογαριασμός; Υπάρχει άραγε λογαριασμός; Φυσικά και υπάρχει. Τουλάχιστον στις συντεταγμένες πολιτείες. Εδώ όμως στην Κύπρο «της αγάπης και του ονείρου», την προδομένη τραγικά, ως μη έπρεπε, κερδίζει πάντα το «σύστημα» και τα πάντα συνθλίβονται από το έλλειμμα λογοδοσίας, την ασυδοσία και την ατιμωρησία. Και αυτό το ισχύει τραγικά στο ζήτημα των αγνοουμένων και συνεπώς και στην περίπτωση των νεκρών του «Νίκη 4», που ξημερώματα της 22 Ιουλίου του 1974 καταρρίφθηκε στη Μακεδονίτισσα από φίλια πυρά παίρνοντας στο θάνατο τριανταμία ψυχές.
Οι δεκαπέντε νεκροί έμειναν στην άτρακτο του αεροσκάφους το οποίο τάφηκε εκεί που δημιουργήθηκε στη συνέχεια ο Τύμβος. Είναι δυνατόν εκείνοι που έθαψαν το αεροπλάνο να μη γνώριζαν ότι στην άτρακτο υπήρχαν νεκροί; Δεν ήταν ένας ή δύο. Ήταν δεκαπέντε. Και για να θάψεις ένα ολόκληρο αεροπλάνο χρειάζονται χέρια πολλά και μέσα ικανά. Και όπως γνωρίζω το «Νίκη 4» επιθεωρήθηκε και από την αστυνομία και από τον στρατό πριν ταφεί.
Είναι δυνατόν να μην υπάρχουν σχετικές εκθέσεις στο αρχηγείο της Αστυνομίας; Υπάρχει περίπτωση οι στρατιωτικοί να μη συνέταξαν αναφορές; «Στο ΓΕΕΦ υπάρχει ολόκληρος φάκελος Νοράτλας, με νεκρούς κάτω από τον Τύμβο», μου είπε εμπιστευτικά ένας στρατιωτικός, όταν πριν από κάμποσα χρόνια ερευνούσα το ζήτημα των οστών που ήταν τοποθετημένα σε οστεοθήκη του Τύμβου και τα περιέλουζαν με χημικά οι στρατιώτες, με οδηγίες άνωθεν. Υπέβαλα σχετικό ερώτημα στο οποίο η ηγεσία του ΓΕΕΦ ούτε καν ανταποκρίθηκε. Ένας αξιωματικός της αστυνομίας μου διαμήνυσε μέσω ενός «Κυπατζή», «να μην νεκατώνω τα χώματα»…
Όμως όταν οι ταυτοποιήσεις λειψάνων εκ των πραγμάτων επέβαλαν την εκταφή του «Νίκη 4», αποδείχθηκε ότι όντως «υπήρχαν νεκροί κάτω από τον Τύμβο», πράγμα που σημαίνει ότι υπήρχε στο ΓΕΕΦ σχετικός φάκελος και στην Αστυνομία μάλλον αντίστοιχος. Για να έχει λοιπόν αντίκρισμα η συγγνώμη της Πολιτείας όπως διακήρυξε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θεωρώ ότι θα πρέπει να διαταχθεί έρευνα και να κινηθούν ποινικές διαδικασίες.
Διαφορετικά μας περιμένουν κι άλλα Νοράτλας…
