Απευθυνόμενοι στις ε/κ πολιτικές δυνάμεις, την περασμένη Κυριακή σημειώναμε στο πρωτοσέλιδο άρθρο της «Κ» ότι «είναι σημαντικό να μη λησμονούν πως οι διεθνείς συγκυρίες καθημερινά αλλάζουν με μια Τουρκία σε κρίση μεν αλλά και με ιδιαίτερο γεωπολιτικό βάρος στην περιοχή δε. Κάθε κίνηση μετράει διπλά και πληρώνεται ακριβά». Από αυτή δε τη στήλη λέγαμε ότι η ένταση στα ελληνοτουρκικά, εκτός από τη σκοπιμότητα Ερντογάν να εξάψει τα εθνικιστικά αντανακλαστικά, φτάνοντας μέχρι και σε μικρής κλίμακας θερμό επεισόδιο, για κερδίσει το δημοψήφισμα, στην ουσία της έχει και το μέγα ζήτημα που λέγεται ΑΟΖ.
Την Τουρκία ενδιαφέρει άμεσα το ενεργειακό τοπίο της ανατολικής Μεσογείου και οι δυνατότητες να καταστεί ενεργειακός κόμβος στην περιοχή. Δεν είναι τυχαίο που ο κ. Τσαβούσογλου, μιλώντας εσχάτως στα Κατεχόμενα για τις εξελίξεις στην περιοχή, ενέπλεξε και τις προγραμματισμένες για το καλοκαίρι γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, προειδοποιώντας: «η υπομονή μας έχει τα όριά της».
Εκτός του Κυπριακού που βρίσκεται σε πολύ λεπτή φάση και είναι το μείζον για το μέλλον του τόπου, εμείς στην πολυβασανισμένη Κύπρο, κρατάμε μονίμως χαμηλούς τόνους σε ό,τι αφορά τουρκικές απειλές για θερμά επεισόδια στο Αιγαίο ή λεκτικές ελληνοτουρκικές αντεγκλήσεις, για ένα εξαιρετικά σημαντικό για την επιβίωσή μας λόγο. Κάθε φορά που οι τόνοι υψώνονται επικίνδυνα, το καρδιογράφημα της οικονομίας μας παρουσιάζει αρρυθμίες. Κι αυτό διότι είμαστε ένα νησί που βασίζεται σε πολύ σημαντικό βαθμό στον τουρισμό.
Λαμβανομένου δε υπόψη ότι μόλις πρόσφατα ανανήψαμε από το βαρύ χειρουργείο του μνημονίου που το υπέμεινε αγόγγυστα ο λαός μας, δεν μας παίρνει να είμαστε ούτε τζάμπα μάγκες ούτε να το παίζουμε, Δαβίδ εναντίον Γολιάθ. Όταν λοιπόν την Πέμπτη, ο υπουργός Άμυνας της Ελλάδας Πάνος Καμμένος μάζεψε – όπως μεταδόθηκε από τα ΜΜΕ αλλά και καταγγέλθηκε από πολιτικά κόμματα στην Αθήνα, τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες και τους μίλησε για «ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου με την Τουρκία στα χωρικά ύδατα της Κύπρου τον Ιούνιο, οπότε θα ξεκινήσει η εξόρυξη φυσικού αερίου από τη γαλλική Total», οι αρρυθμίες μας μετεξελίχθηκαν σε αναπάντεχο έμφραγμα που έμοιαζε να προκλήθηκε από τον γιατρό που αναμένεις ότι στη δύσκολη στιγμή θα σε κουράρει…
Γνωρίζουμε ότι η Λευκωσία έσπευσε να επικοινωνήσει με την Αθήνα και ο κυβ. εκπρόσωπος Νίκος Χριστοδουλίδης δήλωσε λακωνικά ότι «δεν υπάρχει τέτοια πληροφόρηση, ούτε επιβεβαιώνονται τέτοιοι ισχυρισμοί». Ξέρουμε ακόμα από πληροφόρηση που λάβαμε από σοβαρές κοινοβουλευτικές και δημοσιογραφικές πηγές στην Αθήνα, ότι δυστυχώς το «θερμό επεισόδιο» σερβιρίστηκε στο φουαγιέ της ελληνικής Βουλής, ψηφοθηρικά μεν αλλά και με στόχο να ασκηθεί πίεση για έγκριση εξοπλιστικών κονδυλίων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ ή και προς εκδήλωση προθέσεως έναντι ενδιαφερομένων πωλητών εξοπλισμών… Κι αυτό χωρίς να ληφθεί καν υπόψη η δεινή οικονομική της Ελλάδας αλλά και η ζημιά που δυνατόν να προκληθεί στην την ελληνική οικονομία η οποία, όπως και η κυπριακή, στον τουρισμό αντλεί πελάτες τον τελευταίο καιρό και από την τουρκική που υποφέρει σημαντικά λόγω της ρευστής κατάστασης της χώρας.
Το τελευταίο που θα αναμέναμε από την Αθήνα είναι ένας τέτοιος πολιτικός αμοραλισμός προερχόμενος μάλιστα από τον υπουργό Άμυνας, ο οποίος ως εκ του αξιώματος του θα έπρεπε να γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους, ότι δεν μπορεί να παίζει με τη φωτιά σε μια τόσο εύφλεκτη περιοχή. Στο κάτω-κάτω οι σοβαρές κυβερνήσεις, τόσο καίρια ζητήματα τα συζητούν πίσω από κλειστές πόρτες κι όχι με διακηρύξεις περί «θερμών επεισοδίων» ενώπιον δεκάδων δημοσιογράφων. Αυτά ούτε στη Βόρειο Κορέα δεν γίνονται…
