Οι πλέον σημαντικές παρουσίες στην Ουάσιγκτον αυτό το διάστημα θα είναι αυτές του Προέδρου της Αιγύπτου Αλ Σίσι και του Βασιλιά της Ιορδανίας Αμπντάλα, οι οποίοι χαίρουν μεγάλης εκτίμησης από τον Ντόναλντ Τραμπ. Βασικό αντικείμενο των διαβουλεύσεων τους με την Ουάσιγκτον θα είναι οι εξελίξεις στην περιοχή μας, καθώς και η προοπτική διευθέτησης του Μεσανατολικού.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η αμερικανική πολιτική για την Τουρκία και τη νοτιοανατολική Μεσόγειο είναι ακόμη υπό διαμόρφωση, υπάρχει ωστόσο έντονο αμερικάνικο ενδιαφέρον στην προώθηση μιας διαδικασίας ολικής ρύθμισης του Μεσανατολικού. Όπως σημειώνει ο καλός συνάδελφος Αποστόλης Ζουπανιώτης (βλ. σελ. 4) «στον Λευκό Οίκο θεωρούν ότι είναι ώριμες οι συνθήκες, με τους Παλαιστίνιους εξαντλημένους, το Ισραήλ περισσότερο ακραίο και επίφοβο από ποτέ, τον ηγέτη της Αιγύπτου πολύ κοντά στον νέο Αμερικανό Πρόεδρο και τόσο κοντά στους Παλαιστινίους, όσο για να μπορεί να τους ασκεί πιέσεις».
Ένα δεύτερο ζήτημα που συνδέεται με τη νέα αμερικανική αντίληψη για τη Μέση Ανατολή είναι αυτό των ανοικτών πολεμικών μετώπων σε Συρία και Ιράκ και κυρίως η επικράτηση επί του Ισλαμικού Κράτους. Μεγάλο εμπόδιο στους σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον αποτελεί η Τουρκία. Οι ΗΠΑ ευελπιστούν ότι στο βόρειο τμήμα της Συρίας θα καθαρίσουν με τον ISIS συμπράττοντας με τους Κούρδους, ενώ η Άγκυρα απαιτεί όπως οι αμερικανοί «πουλήσουν» τους Κούρδους της Συρίας, όπως έκαναν οι Ρώσοι.
Ένα τρίτο ζήτημα που απασχολεί την υπό διαμόρφωση εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή μας είναι αυτό της εκμετάλλευσης των ενεργειακών κοιτασμάτων που το βλέπουν και ως καταλύτη για διευθέτηση των ανοικτών μετώπων, στη λογική του «money talks». Καθόλου τυχαία δεν είναι η ενεργοποίηση του αμερικανικού κολοσσού ExxonMobil στα νερά της περιοχής ούτε και η κάθοδος στην Κύπρο της υφυπουργού Εξωτερικών για ζητήματα ενεργειακής διπλωματίας, Ρόμπιν Ντάνιγκαν για την υπογραφή του συμβολαίου της ΚΔ με την ExxonMobil.
Όλο αυτό σκηνικό συνθέτει, εκτιμούμε, τη μεγάλη εικόνα σε ό,τι αφορά την αμερικανική πολιτική στην περιοχή, μέσα στην οποία εντάσσεται ως ρουλεμάν η μικρότερη, αυτή του Κυπριακού. Του Κυπριακού που αν λάβουμε υπόψη την τουρκική στάση μετά τη Διάσκεψη της Γενεύης, η οποία υπήρξε τραυματική για την Άγκυρα, καθώς για πρώτη φορά βρέθηκε αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο να σπάσει το κεκτημένο της εγγυήτριας δύναμης, σκλήρυνε περαιτέρω τις θέσεις στα ζωτικά ζητήματα του Κυπριακού.
Αποτέλεσμα οι Αναστασιάδης-Ακιντζί, αν κάτσουν ξανά στο τραπέζι, να πρέπει να αρχίσουν επαναδιαπραγμάτευση κεφαλαίων που ήδη ήταν σχεδόν συμφωνημένα. Τουτέστιν το Κυπριακό θα παραμείνει στον αναπνευστήρα μέχρι νεωτέρας. Ο μόνος μοχλός που μπορεί να το βγάλει από τον αναπνευστήρα είναι η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στην ΑΟΖ της Κύπρου, τα οποία θα ενταχθούν στη μεγάλη ενεργειακή επιχείρηση που στήνεται στην ανατολική Μεσόγειο. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που η Άγκυρα σήμερα μιλάει στην «Κ» (σελ. 22) για την προοπτική συνεργασίας της Τουρκίας με όλες τις χώρες της περιοχής στο ενεργειακό πεδίο.
Μάλιστα, στη λογική της αμερικανικής αντίληψης ολικής διευθέτησης των προβλημάτων της περιοχής και ενεργειακή συνεργασία, η Τουρκία αντιπαραβάλλει πλέον το όραμα δημιουργίας μιας «Ένωσης της ανατολικής Μεσογείου», η οποία θα φέρει νέα πνοή, οικονομική ευμάρεια και ειρήνη στην περιοχή, με προϋπόθεση τη λύση του παλαιστινιακού προβλήματος στη βάση μοντέλου δύο κρατών και του Κυπριακού με δημιουργία «ιδιόρρυθμης ομοσπονδίας»!
Αυτή την εικόνα πιστεύουμε ότι θα πρέπει να μελετήσουν σοβαρά οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου αφήνοντας κατά μέρος πρώιμα προεκλογικά παίγνια και λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη ότι: Όσο πιο πολύ μορφώνεσαι τόσο μεγαλώνει ο κόσμος σου και όσο πιο μεγάλη απόσταση από αυτόν κατακτάς τόσο διαυγέστερα τον βλέπεις. Για να έχεις τουλάχιστον τη δυνατότητα να τον αλλάξεις προς το καλύτερο.
