Περιπλανήθηκε επί μακρόν επί των κυμάτων της θαλάσσης, αλλά και της διεθνούς διπλωματίας, ο πρόεδρος Αναστασιάδης, αλλά ευτυχώς για τη χώρα διασώθηκε την υστάτη. Όχι από κύτος, όπως ο βιβλικός Ιωνάς, αλλά και πάλι από Γλαύκο, ως είναι η ονομασία του στόχου στο θαλασσοτεμάχιο 10 της κυπριακής ΑΟΖ που έδειξε ότι είναι της εμβέλειας 5-8 tcf (τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδών). Αυτό που έφερε πίσω στην κυβέρνηση τα χαμόγελα που είχε κλέψει η γεώτρηση στον στόχο «Δελφύνη». Οι προβλέψεις που έλεγαν ότι θα βρούμε στο 10 ένα κοίτασμα μαμούθ, όπως το αιγυπτιακό «Ζορ», ήταν μια από τις αιτίες που πήραν τα μυαλά του Νίκου Αναστασιάδη, αν λάβουμε υπόψη λεχθέντα από το κυβερνητικό περιβάλλον. Σοβαρός αξιωματούχος επιβεβαιώνοντας τις σχετικές πληροφορίες μου είπε την Πέμπτη, ότι «είναι ευτύχημα που το κοίτασμα δεν ήταν μαμούθ, αλλά ένα καλό δευτέρου μεγέθους κοίτασμα, όχι γιατί θα φορούσαμε όλοι κελεμπίες, αλλά επειδή η ‘Γαλάζια Πατρίδα’ που βρίσκεται σε εξέλιξη ίσως να λάμβανε άλλη τροπή»... Είναι τρεις οι λόγοι που γίνονται τέτοιου είδους ασκήσεις σύμφωνα με τους στρατιωτικούς: Πρώτος, η επιχειρησιακή ετοιμότητα. Δεύτερος, η ανύψωση του ηθικού του στρατεύματος και του λαού. Και τρίτος για να σταλούν μηνύματα στους αντιπάλους. Στην προκειμένη περίπτωση σε Κύπρο, Ελλάδα, Ισραήλ και Αίγυπτο. Το μήνυμα που σαφώς ήθελε να στείλει η Άγκυρα είναι ότι η Τουρκία είναι κυρίαρχος στην περιοχή αφού όπως είπε και ο Κεμάλ Ατατούρκ, «Σκοπός μας είναι η Μεσόγειος». Τώρα όμως, με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων στο 10 και τις ενεργειακές προοπτικές που διανοίγονται στην περιοχή, ο «Γλαύκος» έγινε όντως game changer. Συγκεκριμένα για τις Ηνωμένες Πολιτείες οι προοπτικές που διανοίγονται στο ενεργειακό τοπίο της Μεσογείου διά της ExxonMobil εκτός από την ΑΟΖ της Κύπρου, εκτείνονται στην ΑΟΖ της Αιγύπτου όπου ήδη έχει κλείσει ένα οικόπεδο, ως επίσης και στην ΑΟΖ της Ελλάδας. Για τη Γαλλία, η TOTAL οσονούπω θα μπει σε τρία από τα θαλασσοτεμάχια που βρίσκεται ήδη η ιταλική ENI. Επίσης, θα πάρει με απευθείας ανάθεση άλλο ένα τεμάχιο από την κυπριακή κυβέρνηση. Το κυριότερο όμως για την ασφάλεια της Κύπρου, αλλά και των ενεργειακών σχεδιασμών και των έργων που θα γίνουν, είναι η εντός Μαρτίου, υπογραφή μεγάλης αμυντικής συμφωνίας μεταξύ Λευκωσίας και Παρισιού, στο πλαίσιο της οποίας θα δημιουργηθεί στον κόλπο του Βασιλικού μεγάλο λιμάνι στο οποίο θα ναυλοχούν πολεμικά σκάφη της Γαλλίας και όχι μόνο. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι το ζήτημα της ασφάλειας της Κύπρου σε ό,τι αφορά το Κυπριακό αλλάζει πλέον κομβικά, καθότι το λιμάνι στο Βασιλικό θα χτιστεί με τις ευλογίες, και όχι μόνο, του λεγόμενου Δυτικού Συνασπισμού. Ευτυχώς που στην κυβέρνηση Αναστασιάδη υπάρχουν και σοβαροί αξιωματούχοι, ένας εκ των οποίων υποδεικνύει (βλ. σελ. 6) ότι τώρα είναι η ώρα των σοβαρών υποδομών για την Κύπρο και των σοβαρών αποφάσεων. Όταν γίνεται λόγος για σοβαρές υποδομές εννοούνται έργα ανάλογα του ενεργειακού πρότζεκτ στο οποίο συμμετέχουμε. Έργα δηλαδή που να στηρίζουν και να υποστηρίζουν το πρότζεκτ, όπως το λιμάνι στο Βασιλικό. Ταυτόχρονα πρέπει άμεσα να αλλάξουν συμπεριφορές και νοοτροπίες. Για παράδειγμα η κρατική γραφειοκρατία είναι ένα μειονέκτημα βαρύνουσας σημασίας στη δημιουργία επιχειρηματικού περιβάλλοντος για πολυεθνικές ενεργειακές εταιρείες που θα αναζητήσουν έδρα στην Κύπρο κι αν δεν την βρουν θα την αναζητήσουν αλλού στην περιοχή. Δεν είναι δυνατό τέτοιου εκτοπίσματος εταιρίες να λειτουργήσουν σε μια χώρα που η απονομή δικαιοσύνης καθυστερεί περισσότερο από 500 μέρες να αποδοθεί. Εδώ στην Κύπρο μιλάμε για περιπτώσεις που αγγίζουν 7 χρόνια. Δεν είναι δυνατό να ανεχθούν οι εταιρείες στις οποίες αναφερόμαστε, τράπεζες που κάνουν κόλπα, τραπεζίτες που καταστρέφουν σκληρούς δίσκους και διοικητικά συμβούλια που κάνουν μαγικά τριτοκοσμικών παζαριών. Δεν λέμε να γίνει η Κύπρος μια Σιγκαπούρη, όπου οι εγκληματίες λευκού κολάρου αντιμετωπίζουν θανατική καταδίκη, αλλά να γίνουμε επιτέλους ένα σύγχρονο κράτος δικαίου.
