Μέσα σε δύο βδομάδες, 3-4 τουρκικά πολεμικά πλοία, 40 περίπου ναυτικά μίλια από τη Λάρνακα, χωρίς να ρίξουν ντουφεκιά, ακύρωσαν ολόκληρη την ενεργειακή τακτική της Λευκωσίας που κατελήφθη εξαπίνης στην κίνηση μόνο ενός πιονιού από την Άγκυρα στην σκακιέρα της ΑΟΖ. Ο Μπίσμαρκ πριν από 150 χρόνια είχε πει ότι, «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού».
Στην προκειμένη εφικτό είναι να απαντήσεις με ανάλογη κίνηση. Η Κ.Δ. όμως δεν είχε ούτε καν ένα πιόνι. Πώς να παίξει; Σε ποια λογική όμως στηρίχτηκε για να μπει στο μεγάλο παιχνίδι τής εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων, χωρίς να έχει δυνατότητα να προστατεύσει τα τεμάχιά της; Προχώρησε στην οριοθέτηση ΑΟΖ στη λογική ότι είναι μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε. και προστατεύεται από το διεθνές δίκαιο (παραγνωρίζοντας ότι και το 1974, υπήρχε διεθνές δίκαιο). Προχώρησε στην αδειοδότηση οικοπέδων, σε κρατικές εταιρείες χωρών της Ε.Ε. (βλ. Γαλλία-Ιταλία) και των ΗΠΑ, θεωρώντας ότι αυτές θα προστατεύουν τις πλατφόρμες-επενενδύσεις τους. Στην όλη εξίσωση οι σοφοί μας ηγέτες φρόντιζαν πάντοτε να παραβλέπουν τον καταλύτη, θεωρώντας ότι στο παιχνίδι των μεγάλων μπορούν να ποντάρουν σαν τζάμπα μάγκες.
Για να γίνει δεκτή η Κύπρος στην Ε.Ε., καταλύτης ήταν η ταυτόχρονη λύση του Κυπριακού. Όταν μας έβαλαν στην Ε.Ε., το είδαμε σαν ευκαιρία να πνίξουμε με ευρωπαϊκό σχοινί την Τουρκία στα ρηχά, διαφεύγοντας την ουσιαστική διαπραγμάτευση στο Κυπριακό και πληρώσαμε ακριβό τίμημα: Διεθνή απομόνωση, άνοιγμα θυρών στους Τ/κ «αξιωματούχους», κανονισμό Πράσινης Γραμμής μέχρι και Κούρεμα… που μας το χρωστούσανε από την εποχή Μιλόσεβιτς! Πέρασαν 12 χρόνια μέχρι τη νέα συγκυρία για λύση. Νέος καταλύτης τώρα, οι υδρογονάνθρακες στην ανατολική Μεσόγειο. Το 2016 ο Αμερικανός ειδικός απεσταλμένος ενεργειακών υποθέσεων Έιμος Χοχστάιν, είχε δηλώσει ότι «στην περιοχή μας, η ενέργεια δεν μπορεί να πρυτανεύσει στην πολιτική διαδικασία, μπορεί όμως να αποτελέσει ένα κρίσιμο κίνητρο για να μετακινηθούν οι γεωπολιτικές θέσεις προς μια περισσότερο θετική κατεύθυνση».
Σε αυτό το πλαίσιο ενέταξε και την συνεργασία Κύπρου-Τουρκίας με προϋπόθεση τη λύση, προκαλώντας τη μήνη των κομμάτων του Ενδιάμεσου κατά της κυβέρνησης, η οποία ταυτίστηκε τάχατες με τον Χοχστάιν, δηλώνοντας: «Είναι απαράδεκτο η κυβέρνηση να συμφωνεί ότι η επίλυση του Κυπριακού αποτελεί προαπαιτούμενο για την αξιοποίηση του φυσικού μας αερίου, κάτι που είναι πάγια τουρκική θέση». Προεδρικό-ΔΗΣΥ απάντησαν ότι, «η κυβέρνηση όχι μόνο έχει κατοχυρώσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κ.Δ. στον φυσικό υποθαλάσσιο πλούτο, αλλά προχωρά ήδη στη βάση των σχεδιασμών της για την αξιοποίηση του φυσικού αερίου. Αυτό αποδεικνύουν τόσο μια σειρά από διεθνείς συμφωνίες όσο και ο νέος γύρος αδειοδοτήσεων». Με την ψευδαίσθηση ότι έχει κατοχυρώσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κ.Δ. και θα προχωρήσει απρόσκοπτα στην αξιοποίηση του Φ.Α., ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πήγε στην Ελβετία και επέστρεψε με την προϋπόθεση να επανεκλεγεί, να ρυθμίσει τις εκκρεμότητές του και να λύσει το Κυπριακό κατά το δοκούν, αγνοώντας ότι στην πολιτική και στον πόλεμο η χαμένη ευκαιρία δεν ξανάρχεται πίσω.
Όταν η Τουρκία είδε ότι το Ισραήλ πούλησε γκάζι 14 δισ. στην Αίγυπτό, ότι στο τεμάχιο 6 Γάλλοι και Ιταλοί βρήκαν Φ.Α. και πως σε λίγο φτάνει στο 10 η Exxon, έκρινε ότι ήρθε η ώρα της κι έκανε κίνηση στην ΑΟΖ. Η Ε.Ε. για την τιμή των όπλων μας στήριξε λεκτικά ενώ ο γ.γ. του ΟΗΕ και άλλοι διεθνείς παίκτες εμμέσως είπαν πως χωρίς λύση Φ.Α. δεν υπάρχει, όπως είπε το 2016 ο Χοχστάιν. Ειρήσθω εν παρόδω, ο Χοχστάιν είχε δηλώσει στο Μπλούμπεργκ (19/12/2014), αυτό που έγινε κατά το ήμισυ πριν από μια βδομάδα, ότι: «Το Ισραήλ θα μπορέσει να εξάγει το φυσικό του αέριο στην Αίγυπτο, στην Ιορδανία και στην Τουρκία, ξεπερνώντας τα πολιτικά εμπόδια που παρεμποδίζουν τις συμφωνίες»! Προχθές, αρμόδια πηγή μας είπε ότι «η Λευκωσία έγινε πιο σοφή για το μέλλον». Οψόμεθα!
