Κατά την αναγκαστική ανάπαυλα που προέκυψε από την άρνηση του κ. Ακιντζί να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις λόγω «ενωτικού δημοψηφίσματος», ξένος διπλωμάτης που παρακολουθεί το Κυπριακό από πολύ κοντά και επ’ ουδενί μπορεί κάποιος να του καταλογίσει εμπάθεια, μας έλεγε ότι «είναι μεγάλο λάθος να νομίζει κανείς ότι η μη λύση θα κρατήσει την κατάσταση όπως είναι σήμερα αιωνίως αναλλοίωτη». Πρόσθεσε δε ότι κι αυτό που λέει η τουρκική πλευρά ότι «αν δεν υπάρξει λύση μην έχετε την αυταπάτη ότι θα παραμείνουν τα πράγματα όπως έχουν», μπορεί να διατυπώνεται σαν απειλή, όμως «ουδείς πρέπει να ξεχνά ότι ο κόσμος αλλάζει με μεγάλες ταχύτητες και δεν μπορεί η Κύπρος να αποτελεί εξαίρεση».
Όταν λοιπόν αγνοείς προκλητικά τον απαράβατο κανόνα ότι η κοινωνία εξελίσσεται και ο κόσμος (ιδιαίτερα ο σύγχρονος) αλλάζει με ταχύτητες που δεν τις αντιλαμβάνεται ο κοινός νους, δεν είναι σοφό, εσύ –σε ό,τι αφορά στο Κυπριακό– να επιμένεις στο βολικό κλισέ «χωρίς χρονοδιαγράμματα». Κι αυτό γιατί λησμονούν οι πολιτικοί μας τον Θουκυδίδη, ο οποίος δίδασκε ότι: «Οι καιροί ου μενετοί», δηλαδή - ελεύθερη απόδοση, οι καιροί δεν περιμένουν (ευκαιρίες). Στην περίπτωσή μας το τραγικότερο είναι ότι ο χρόνος δεν δίνει ευκαιρίες στους ανθρώπους που έχασαν σπίτια και περιουσίες, λόγω της τουρκικής εισβολής, να τα ανακτήσουν πριν εκπνεύσει η ζωή τους και σήμερα φτάσαμε αισίως στα 43 χρόνια. Αυτό το γνωρίζουν καλύτερα από όλους μας οι 70χρονοι Αναστασιάδης και Ακιντζί που βρίσκονται στη Νέα Υόρκη ενώπιον του γ.γ. του ΟΗΕ προς άρση του αδιεξόδου στο οποίο περιέπεσαν οι διαπραγματεύσεις.
Όπως πολλάκις στο παρελθόν, αναζητείται μια φόρμουλα τύπου «και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι» ώστε και οι δύο πλευρές αλλά και οι εγγυήτριες να είναι ικανοποιημένες. Πράγμα κατά την εκτίμησή μου αδύνατο για πολλούς λόγους, κυριότερος των οποίων είναι ότι και γεωστρατηγικά, τα δεδομένα αλλάζουν από μέρα σε μέρα ενώ και επί του εδάφους το Κυπριακό γίνεται όσο περνά ο καιρός και πιο πολύπλοκο. Στην παρούσα συγκυρία η προσδοκίες που διατυπώνονται από τους πλέον αισιόδοξους είναι να υπάρξει συμφωνία λύσης έως και την πρώτη βδομάδα Ιουλίου καθότι η έναρξη του ερευνητικού προγράμματος της ΤΟΤΑL στις 12 του μήνα θεωρείται εν πολλοίς θερμό χρονικό σημείο.
Ο Ερντογάν, σύμφωνα με όλες τις σχετικές αναλύσεις, στο πλαίσιο μιας επιδιωκόμενης αποκατάστασης –κυρίως οικονομικών– σχέσεων με την Ε.Ε. αναμένει τις γερμανικές εκλογές τον Σεπτέμβριο ευελπιστώντας ότι θα έχει απέναντι του την κ. Μέρκελ, και το Κυπριακό ενδεχομένως να έχει κάποιο νόημα ως αντάλλαγμα για την Άγκυρα τότε. Στην Κύπρο το εθνικό μας πρόβλημα θα αποτελέσει για άλλη μια φορά το αφροδισιακό στην προεκλογική εκστρατεία, η οποία ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη, ενόψει προεδρικών τον προσεχή Φεβρουάριο. Στο πλαίσιο αυτό, και την ιδανική συνταγή για λύση να επινοήσει και να προβάλλει κάποιος των υποψηφίων, θα προσκρούει σε αρνήσεις. Αυτό κατά την εκτίμησή μας στενεύει πολύ τα περιθώρια για τον Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα είναι υποψήφιος.
Στο μεταξύ, για τα Η.Ε., υπάρχει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ένα υλικό-παρακαταθήκη που όλοι όσοι επιδιώκουν λύση ομοσπονδίας θέλουν να προστατεύσουν. Με αυτά τα δεδομένα υπόψη, ακόμα και μια νέα Γενεύη, δεν θα διασφαλίσει μια συμφωνία στέρεας λύσης, γεγονός που όπως έγραψε και την περασμένη Κυριακή η «Κ», ίσως υποχρεώσει τη διεθνή κοινότητα στο να στηρίξει ένα «Σχέδιο Β΄». Σχέδιο το οποίο αφενός θα κατοχυρώνει τα όσα επιτεύχθηκαν από τους ηγέτες κι αφετέρου θα διασφαλίζει ότι στο διάστημα μέχρι την επανάληψη των διαπραγματεύσεων δεν πρόκειται να σημειωθούν γεγονότα έντασης, τα οποία θα επιδεινώσουν το κλίμα, με πολλούς να μην αποκλείουν η όποια απόφαση για συμφωνημένη ανάπαυλα να βγαίνει στο πλαίσιο ή στο περιθώριο μιας Γενεύης. Ο χρόνος δε συνεχίζει να τρέχει!
