ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Σε ποιανού τη φάρα

«Ο εκπαιδευτικός κυρίως οφείλει με το παράδειγμα και την προσωπικότητά του να διαμορφώνει το ήθος των νέων και να τους παραδίδει στην κοινωνία ως πρόσωπα με ολοκληρωμένες προσωπικότητες που σέβονται τους εαυτούς τους, τους άλλους ανθρώπους, την ιστορία και τις παραδόσεις του λαού τους. Στο σημείο αυτό, λυπούμαστε να παρατηρήσουμε ότι ο εν λόγω εκπαιδευτικός, απέτυχε», σημειώνεται στην ανακοίνωση της Αρχιεπισκοπής (17/09/20) σχετικά με τον εικαστικό και διευθυντή γυμνασίου Γιώργο Γαβριήλ και τους πολυσυζητημένους πίνακές του, που ανάρτησε στο facebook.

Μάλιστα, ο Αρχιεπίσκοπος σε επιστολή στον υπουργό Παιδείας επιβάλλει και ποινή στον Γαβριήλ: «Ο εν λόγω εκπαιδευτικός δεν έχει θέση πλέον στην Παιδεία τής πατρίδας μας», ενώ σε ΜΜΕ μίλησε και «για τη φάρα του» του εικαστικού. Και διερωτώμαι: Μήπως ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου μπορεί να μας πει γιατί είχε θέση στην παιδεία μας ο θεολόγος της Αρχιεπισκοπής, ο οποίος τον Αύγουστο του 1974 ήταν μεταξύ των ανθρωποειδών που βίασαν και δολοφόνησαν 126 γυναικόπαιδα στα χωριά Μαράθα, Αλόα, Σανταλάρης, παρά την Περιστερωνοπηγή Αμμοχώστου; Ακόμα σε ποια φάρα ανήκει ένας κληρικός που έλαβε από τον πλέον καταζητούμενο άνθρωπο στον πλανήτη, Μαλαισιανό Jho Low, 300.000 ευρώ μπαξίσι, και του εξασφάλισε «χρυσό διαβατήριο» της ΚΔ και πολλαπλάσια για παραθαλάσσια έπαυλη; Μήπως είναι η ίδια φάρα για την οποία μίλησε (16/09/20) και «η Πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν κάνοντας έμμεση αναφορά στο Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα και διακηρύττοντας ότι παραβιάσεις του Κράτους Δικαίου, που αφορούν την παροχή χρυσών διαβατηρίων, δεν θα γίνονται δεκτές»;

Ακόμα ποιας φάρας είναι εκείνος ο ηγούμενος της μονής Αγίου Νεοφύτου, ο οποίος πούλησε στις 08/01/1978 σε ντιβέλοπερ την Εγκλείστρα του Αγίου, («Κ» 23/09/13); Αυτά σε ό,τι αφορά τις διάφορες φάρες στη μακαρία νήσο Κύπρο. Σε ό,τι αφορά την ίδια την Τέχνη, εκχωρώ το υπόλοιπο της στήλης σε αυθεντικούς καλλιτέχνες. Εν πρώτοις στον Πάμπλο Πικάσο: «Η τέχνη είναι ένα είδος εξέγερσης. Δηλαδή κάτι το οποίο πολύ απλά, δεν επιτρέπεται να είναι ελεύθερο. Την τέχνη και την ελευθερία πρέπει να την κλέβουμε, όπως τη φωτιά του Προμηθέα, προκειμένου να τη χρησιμοποιήσουμε εναντίον της καθεστηκυίας τάξης. Η τέχνη δεν είναι ποτέ σεμνή. Και θα έπρεπε να απαγορεύσουμε στους ανυποψίαστους αθώους να τη φέρνουν σε επαφή με αυτούς που δεν είναι ακόμα αρκετά έτοιμοι για να την αντιμετωπίσουν. Ναι, η τέχνη είναι επικίνδυνη. Όταν όμως οι άνθρωποι βλέπουν έναν πίνακα νομίζουν ότι πρέπει να τον κατανοήσουν. Οι άνθρωποι που θέλουν να ερμηνεύσουν κάποιους πίνακες συνήθως μιλούν στο βρόντο. […]

Ο καλλιτέχνης είναι ένα πολιτικό ον που ζει έχοντας συνείδηση των καταστροφικών, δραματικών ή χαρμόσυνων γεγονότων που συμβαίνουν στον κόσμο, και διαμορφώνεται με βάση αυτά ακριβώς τα γεγονότα. Πώς θα ήταν δυνατόν ν’ αδιαφορεί κανείς για τους υπόλοιπους ανθρώπους και ν’ απομονωθεί σ’ έναν γυάλινο πύργο μακριά από μια ζωή που του προσφέρεται τόσο απλόχερα; Όχι, η ζωγραφική δεν επινοήθηκε για να διακοσμεί διαμερίσματα! Αποτελεί ένα όπλο επίθεσης και άμυνας εναντίον του εχθρού. Οι καλλιτέχνες δεν μπορούν να μένουν αδιάφοροι μπροστά σε μια διαμάχη κατά την οποία διακυβεύονται οι πιο υψηλές αξίες της ανθρωπότητας και του πολιτισμού. Και ο Θεός δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας καλλιτέχνης. Και για ν’ ακριβολογούμε, δεν έχει σταθερή τεχνοτροπία. Δοκιμάζει συνεχώς καινούργια πράγματα».

Ο Μάνος Χατζιδάκις σε άρθρο του περί Τέχνης, καταλήγει: «Η Τέχνη περιέχει τα πολιτικά προβλήματα του καιρού της, ενώ η ασκούμενη πολιτική δεν περιέχει ούτε σταγονίδιο από την υψηλή διαχρονική Τέχνη. Γι’ αυτό λοιπόν: έξω απ’ το κόμμα, μέσα στην πολιτική και την Τέχνη που την περιέχει!». Τέλος, ο Οδυσσέας Ελύτης στ’ «Ανοιχτά Χαρτιά», εξηγεί: «Έτσι συμβαίνει πάντοτε: ο ποιητής ριψοκινδυνεύει, ενώ πίσω του άνθρωποι παραπλανημένοι επιμένουν να κρατάνε καλά κλειστή μια πόρτα που από καιρό τώρα έχει χάσει τη δικαιολογία της κλειδαριάς της».

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ