Του Απόστολου Τομαρά
Αν κάποιος αξιολογήσει με ψύχραιμη ματιά την τακτική διαχείρισης της πανδημίας από τον περασμένο Μάρτιο μέχρι και σήμερα, θα διαπιστώσει μια αντιφατική εικόνα σε επίπεδο πολιτικών αποφάσεων. Στο πρώτο κύμα της πανδημίας η κυβέρνηση τα πήγε καλύτερα σε σχέση με το δεύτερο. Αν και λιγότερο έμπειρη την περασμένη άνοιξη, οι αποφάσεις που έλαβε, εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι εξυπηρέτησαν τον αντικειμενικό σκοπό. Βεβαίως τότε ο ιός δεν είχε διεισδύσει για τα καλά, αλλά οι αποφάσεις που λήφθηκαν είχαν το στοιχείο της αποφασιστικότητας. Μετά τη σταδιακή άρση των περιοριστικών μέτρων, αρχές του περασμένου καλοκαιριού, η κυβέρνηση κάπου έχασε τον προσανατολισμό της, παρά το γεγονός πως γνώριζε πως δεν έχουμε ξεμπερδέψει με τον COVID-19. Αν κατά το πρώτο κύμα τα μέτρα έδειχναν μια αποφασιστικότητα, κατά το δεύτερο κύριο χαρακτηριστικό ήταν η ατολμία.
Η κυβέρνηση θα μπορούσε να δείξει μεγαλύτερη αποφασιστικότητα από τον περασμένο Οκτώβριο, όταν είχε ενώπιον της δεδομένα πως ο COVID-19 επανακάμπτει. Αντί αυτού επέλεξε τα ημίμετρα αγνοώντας τις έντονες -σε κάποιες περιπτώσεις- παροτρύνσεις ειδικών και φίλων να χτυπήσει το κακό εγκαίρως και στη ρίζα του. Αυτή η τακτική μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση, όπου τα ημερήσια επιβεβαιωμένα κρούσματα κινούνται πάνω από 600 φλερτάροντας με τετραψήφιο νούμερο. Έως ενός ορισμένου σημείου μπορώ να κατανοήσω το σκεπτικό της κυβέρνησης που δε θέλησε να αδιαφορήσει για την κούραση του πληθυσμού. Αυτό που είναι αδικαιολόγητο είναι η λαϊκίστικη λογική πίσω από τα «μέτρα-χάδια». Έτσι φθάσαμε στο σήμερα, όπου αφενός το οικονομικό παζάρι δεν απέφερε την προσδοκώμενη οικονομική ανάσα και αφετέρου σαν κράτος τρέχουμε και δεν φθάνουμε.
Η κυβέρνηση με την τακτική της φέρει επίσης ευθύνη για το κλίμα εφησυχασμού που δημιουργήθηκε σε ένα κομμάτι του πληθυσμού. Τα εμβόλια είναι μια σημαντική εξέλιξη, αλλά από μόνα τους δε σημαίνουν το τέλος των όσων μας ταλαιπωρούν. Τα εμβόλια είναι ένα σημαντικό όπλο, το οποίο απαιτεί την υπευθυνότητα των πολιτών και την αποφασιστικότητα των κυβερνώντων. Αλλά και οι καλούμενοι «απείθαρχοι» πολίτες τα αμφισβητούν και η κυβέρνηση χαλάρωσε υπερβολικά λόγω της προοπτικής του εμβολιασμού.
Και τώρα σπεύδει να κλείσει την Κύπρο μέχρι τέλος του μήνα, με προοπτική να επεκταθεί το μέτρο. Δηλαδή τι κάνει; Επιστρέφει στην επιτυχημένη συνταγή του πρώτου κύματος πανδημίας. Γιατί έπρεπε να περάσει τόσος χρόνος; Από το καλοκαίρι και μετά θα μπορούσαν να είχαν ληφθεί μέτρα που ενδεχομένως να μην πίεζαν σήμερα για περιορισμούς στην διακίνηση και πάγωμα στις οικονομικές δραστηριότητες. Και μην πουν από την κυβέρνηση ότι κάποιοι δεν τους προειδοποιούσαν. Στο ποδόσφαιρο λένε πως ομάδα που πετά, δεν επιδέχεται αλλαγών. Γιατί η κυβέρνηση δεν κινήθηκε στη δοκιμασμένη συνταγή; μέτρα που αποδίδουν δεν μπαίνουν στη λογική νερώματος του κρασιού.
Η αποτελεσματικότητα του κλεισίματος θα φανεί μετά τις 20 Ιανουαρίου. Μέχρι τότε ο «Θεός να βάλει το χέρι του» όπως είπε στην «Κ» και ο Λάκης Παλαζής, διευθυντής της ΜΕΘ Λευκωσίας.
