Έμαθα με ένα τηλεφώνημα πως έφυγε και παρότι φοβόμουν εδώ και μέρες πως το τέλος πλησιάζει, δεν ήθελα να το αποδεχτώ. “Κράτα γερά” θυμάμαι να της λέω την τελευταία φορά που την είδα και ήταν σε ένα από τους διαδρόμους του ογκολογικού, μου έγνεψε καταφατικά, είχε την δύναμη να μην τα βάζει κάτω, ήταν όμως εξασθενημένη, της κράτησα για λίγο σφικτά το χέρι, αδυνάτισε, την ενοχλούσε και η περούκα, το δέρμα της ήταν θαμπό, υποθέτω το διαισθανόταν πως δεν της έμενε πολύς καιρός. ...