Του Σταύρου Χριστοδούλου
Είπε πολλά ο βοηθός γενικός εισαγγελέας. Μπορεί να μην ήταν τα καλύτερα ελληνικά που ακούσαμε ποτέ από δημόσιο πρόσωπο, αλλά επί του περιεχομένου υπήρξε σαφής. Το ύφος του άλλωστε –ύφος αυθεντίας και φουσκωμένου εγώ– δεν άφηνε περιθώρια για παρερμηνείες. Γι’ αυτό έχει αξία να σταθούμε σε μερικά σημεία της επικοινωνιακής «αντεπίθεσής» του, η οποία δεν άφησε εκτεθειμένο μονάχα εκείνον αλλά και τον γενικό εισαγγελέα, ο οποίος καθόταν δίπλα του. Ας ξεκινήσουμε από κάτι απλό, μια «παρεξήγηση» μάλλον που με την ευκαιρία καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε.
«Αν ήμουν πολιτικό πρόσωπο η ανάληψη ευθύνης θα σήμαινε παραίτηση, αλλά δεν είμαι πολιτικός» δήλωσε ο Σάββας Αγγελίδης, υποτιμώντας προκλητικά τη νοημοσύνη μας. Όμως, ως πολιτικό πρόσωπο επελέγη για τη θέση του βοηθού γενικού εισαγγελέα από τον πολιτικό του προϊστάμενο Νίκο Αναστασιάδη. Εκτός και αν είναι τόσο αφελής ώστε να πιστεύει πως διορίστηκε σε αυτή τη θέση για το βαρύ νομικό του βιογραφικό. Υπουργός του Αναστασιάδη ήταν, όπως και ο Γιώργος Σαββίδης. Αυτές ήταν οι περγαμηνές του –αμιγώς πολιτικές– γι’ αυτό δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από τον θεσμό. Όσο για την ανάληψη της ευθύνης και την παραίτησή του, θα αναμέναμε περισσότερη σοβαρότητα. Τι πάει να πει «Αναλαμβάνω την ευθύνη σε σχέση με τους χειρισμούς της συγκεκριμένης υπόθεσης…» αλλά όταν φτάνουμε στο διά ταύτα, την παραίτηση, να δηλώνει: «για εμένα θεωρείται άμεση απειλή για τη δικαιοσύνη»; Έχουμε κι άλλες φορές έρθει αντιμέτωποι με περιπτώσεις μικρομεγαλισμού, ο Σάββας Αγγελίδης όμως το τερμάτισε.
Θα το θέσουμε απλά: Κύριε βοηθέ γενικέ εισαγγελέα, η αμφισβήτησή σας δεν απειλεί τον θεσμό. Αφορά εσάς προσωπικά και τις ανεπάρκειές σας οι οποίες υπονομεύουν το κύρος της Δικαιοσύνης. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υπήρξε σαφές, οπότε ξαναδιαβάστε αυτή τουλάχιστο την παράγραφο: «Ο βοηθός γενικός εισαγγελέας δεν εξέτασε τις εκφράσεις ενοχής ή συμπάθειας προς τον ΧΧΧ σε συνάρτηση με τα στοιχεία που υποδηλώνουν έλλειψη συναίνεσης. Οι παράγοντες αυτοί αγνοήθηκαν σε μεγάλο βαθμό στην τελική απόφαση. Το συμπέρασμά του εμφανίζεται επιλεκτικό, με μια κατηγορητική στάση έναντι του θύματος. Την εξέθεσε σε δευτερογενή θυματοποίηση μέσω ενοχοποιητικών και σεξιστικών στερεοτύπων, δίνοντας δυσανάλογη έμφαση στην έκφραση συμπάθειας προς τον ΧΧΧ, ενώ δεν έλαβε υπόψη βασικά στοιχεία που μπορεί να υποδείκνυαν την απουσία συναίνεσης».
Η θλιβερή επιχειρηματολογία του Σάββα Αγγελίδη, εκτός από την αυτοαναφορικότητα, η οποία αποτελεί αντικείμενο διαφορετικού είδους ανάλυσης, είχε και κάποιες άλλες αιχμές που αξίζει να σχολιάσουμε. Όπως το νομικό σκεπτικό, π.χ. ότι η αναστολή προστατεύει άλλα θύματα στο μέλλον. «Πιθανό να δοθεί η λανθασμένη εντύπωση ότι τέτοιες υποθέσεις δεν έχουν θετική κατάληξη στο δικαστήριο» είπε, αγνοώντας επιδεικτικά το μεγαλειώδες άδειασμά του από το ΕΔΑΔ. Σαν να μην τον έφταναν οι νομικοί ακροβατισμοί, στράφηκε και εναντίον όσων του ασκούν κριτική, επιστρατεύοντας δικολαβικά επιχειρήματα όπως: «… ζούμε σε εποχές που ο τίτλος και οι ατάκες είναι τέχνη και επιστήμη για να επιτύχουν κάποιοι άλλους σκοπούς εκτός από την έγνοια για προστασία των θυμάτων». O γενικός εισαγγελέας μάλιστα το πήγε ένα βήμα πιο πέρα, καταφεύγοντας σε θεωρίες συνωμοσίας: «… το να πλήττεται ο θεσμός είναι ένα αποτέλεσμα μιας κατάστασης η οποία δυστυχώς φαίνεται ότι είναι οργανωμένη. Δεν είμαστε εδώ για να είμαστε δημοφιλείς».
Τα πράγματα όμως είναι απλά και οι κύριοι αυτοί θα πρέπει επιτέλους να το κατανοήσουν: ο Σάββας Αγγελίδης αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων με βούλα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Ό,τι και να λέει, όσες θεωρίες και αν επινοήσει, τα λόγια του θύματος θα τον βαραίνουν για πάντα: «Κύριε Αγγελίδη, στις 3 Ιουλίου 2025 περάσατε για πάντα στη νομική ιστορία της Ευρώπης ως σεξιστής, victim blamer, ανίκανος να διασφαλίσετε βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Μείνατε στην ιστορία ως ο εκπρόσωπος της δικαιοσύνης που κρίνει έναν βιασμό μέσα από αδικαιολόγητα επιλεκτική, στερεοτυπική, πατριαρχική και υποκειμενική κρίση».
Υγ.: Όχι κύριε βοηθέ γενικέ εισαγγελέα, αυτό που σας καταβρέχει δεν είναι ψιλόβροχο. Το γεγονός ότι είστε αδιάβροχος δεν σας καθιστά και αλώβητο.
