Του Σταύρου Χριστοδούλου
Δυστυχώς θα πρέπει να επαναλάβουμε και πάλι τα αυτονόητα, καθώς κάποιοι υποκρίνονται πως δεν καταλαβαίνουν. Δεν αναφέρομαι στους πολίτες που ένιωσαν να τους διαπερνούν ρίγη συγκίνησης κατά την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου στον αγώνα μπάσκετ Κύπρου - Ελλάδας. Ο καθένας άλλωστε δικαιούται να αισθάνεται όπως θέλει. Οι πολιτικοί, όμως, ιδιαίτερα όσοι κατέχουν θεσμικό αξίωμα όπως η πρόεδρος της Βουλής, θα έπρεπε να ζυγίζουν τα λόγια τους κι όχι να αλιεύουν ψήφους στα θολά νερά της εθνικοφροσύνης. «Συγκλονιστικές, ανεπανάληπτες στιγμές απόψε στο παρκέ» έγραψε η Αννίτα Δημητρίου κι όχι, δεν αναφερόταν σε φάσεις του αγώνα. Με το βλέμμα της στραμμένο δεξιά, εκεί όπου παρουσιάζονται οι μεγαλύτερες διαρροές προς το ακροδεξιό ΕΛΑΜ, απογείωσε τους μελοδραματικούς τόνους: «Σε κάθε καλάθι, σε κάθε ριμπάουντ, σε κάθε τρίποντο η καρδιά κτυπάει ελληνικά. Είναι κάτι περισσότερο από ένας αγώνας. Είναι ιστορία, είναι εθνική υπερηφάνεια, είναι το “εμείς”. Είναι ο κοινός εθνικός μας ύμνος».
Για να προλάβω τους ολοφυρμούς των εθνικά ευαίσθητων, σπεύδω να διευκρινίσω ότι δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με τον εθνικό μας ύμνο. Το πρόβλημα, για να το θέσω όσο πιο ήπια μπορώ, είναι το γεγονός ότι 65 χρόνια μετά την Ανεξαρτησία κι ενώ προσπαθούμε να καταλήξουμε σε μια λύση του Κυπριακού συμπεριφερόμαστε σαν επαρχία της Ελλάδας. Όταν υπεύθυνα υποτίθεται πολιτικά πρόσωπα αισθάνονται την καρδιά τους «να κτυπά ελληνικά», πλημμυρισμένοι από «εθνική υπερηφάνεια», αναρωτιέμαι με ποιο σθένος θα υποστηρίξουν μια λύση όπου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα ζήσουν σε μια κοινή πατρίδα. Όταν διαβάζω π.χ. αναρτήσεις όπως αυτήν του Χρύση Παντελίδη, πολιτικού ο οποίος προέρχεται από το δημοκρατικό Κέντρο, μοιραία σκέφτομαι ότι το ΕΛΑΜ έχει προκαλέσει πολύ μεγαλύτερη ζημιά από όση μπορεί να υποψιαζόμαστε: «Κάποιοι κόπτονται για το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού όποιου πετά κι όποιου κινείται, αλλά οργίζονται με το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού των Ελλήνων και των Ελληνίδων της Κύπρου, ως Έλληνες Κύπριοι και ως Ελληνίδες Κύπριες». Αυτά δεν τα έγραψε ένας ακροδεξιός πολέμιος της woke ατζέντας («όποιου πετά κι όποιου κινείται» – αλήθεια τώρα;) αλλά ο βουλευτής και εξ απορρήτων του προέδρου του ΔΗΚΟ. Λες και έχουν μπει τα κόμματα του δεξιού τόξου σε έναν αγώνα δρόμου για να κερδίσουν περγαμηνές εθνικοφροσύνης. Ένας αγώνας όμως χαμένος από χέρι καθώς το ΕΛΑΜ διαθέτει το προβάδισμα όχι μόνο στην εκκίνηση, αλλά έχει πείσει πως στην ελληνόψυχη ρητορική κρατάει δικαιωματικά τα σκήπτρα.
Θα είναι δύσκολη η εκλογική μάχη του 2026, οπότε ας είμαστε προετοιμασμένοι ότι θα υπάρξουν παραφωνίες εθνικοπατριωτικού περιεχομένου. Αν για τα κόμματα όμως μπορεί να υπάρξει κατανόηση, ότι τα κίνητρά τους είναι σχεδόν υπαρξιακά, καμία δικαιολογία δεν χωράει για τους θεσμικούς αξιωματούχους. Η δική τους η δουλειά είναι να υπερασπίζονται την κρατική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας και να μην αλληθωρίζουν προς τις εθνικές ιδεοληψίες. «Η ανάκρουση του κοινού Εθνικού Ύμνου, μια στιγμή που ξεπερνά τον αθλητισμό και μετατρέπεται σε σύμβολο ενότητας και αδελφοσύνης. 6.000 φίλαθλοι όρθιοι, συνθέτουν μια ατμόσφαιρα συγκίνησης και υπερηφάνειας» έγραψε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, σε μια στιγμή υποθέτουμε εθνικής ανάτασης. Αντί ο Κωνσταντίνος Λετυμπιώτης να αναλώνεται σε συναισθηματολογίες θα ήταν πιο χρήσιμο να συμπεριφέρεται ως εκπρόσωπος ενός κράτους που οι πολίτες του είναι Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι και Μαρωνίτες. Ενός λαβωμένου κράτους που παλεύει να πείσει παραπάνω από μισό αιώνα ότι ξεπέρασε τις εθνικές παιδικές ασθένειες, ώστε να βρει τον κοινό τόπο όπου θα οικοδομηθεί μια ασφαλής και ειρηνική πατρίδα. Όλα τ’ άλλα είναι εκ του πονηρού και κατώτερα του θεσμικού ρόλου εκείνων που ένιωσαν την ελληνική τους ψυχή να πάλλεται κατά την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου.
Υγ.: Εκ του πονηρού είναι βεβαίως και τα «μαθήματα ιστορίας» που επιχειρούν να δώσουν κάποιοι νεοφανείς «ιστορικοί ερευνητές», όπως π.χ. τα πρόσφατα παρατράγουδα περί της αυτοκτονίας του ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου. Ζούμε φυσικά στη χώρα του «είσαι ό,τι δηλώσεις», όπως σοφά είπε κάποτε ο Γιάννης Τσαρούχης, αλλά μια αυτοσυγκράτηση δεν βλάπτει.
Ο κ. Σταύρος Χριστοδούλου είναι Σύμβουλος Επικοινωνίας.
