ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Είναι κάτι στιγμές

Του Σταύρου Χριστοδούλου Κάνω πολλά χρόνια αυτή τη δουλειά. Πάνω από τριάντα. Όλο αυτό τον καιρό ήταν σπάνιες οι περιπτώσεις που ένιωσα την ανάγκη να γράψω θετική άποψη για κάποιον πολιτικό. Αφενός επειδή πιστεύω ότι ο ρόλος ημών των δημοσιογράφων δεν είναι να ξεσκονίζουμε το πέτο της εξουσίας.

Ο αδυσώπητος χρόνος

Το ροζ σπίτι στην οδό Πινδάρου, αυτό που λέγαμε «τούρτα», την μπουγάτσα του Πικ Νικ, το θερινό Αθήναιον κι εκείνη τη γελοία πέτρα του Τίτο, τα θυμάσαι; Δεν ρωτώ με νοσταλγική διάθεση. Ρωτάω γιατί αν θυμάσαι πάει να πει πως τα προπολεμικά χρόνια για σένα δεν είναι απλώς αφηγήσεις και αναγνώσματα άλλων. Εγώ πάντως θυμάμαι. Καμιά φορά σκέφτομαι πως η δική μου γενιά είναι ίσως η τελευταία που κουβαλάει αυτό το άχθος.