ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Είναι η φιλελεύθερη δημοκρατία καθολικό πολίτευμα; (IV)

Του Παναγιώτη Χριστιά Με κάτι παραπάνω από δύο αιώνες διαφορά, υπήρξαν δύο μεγάλοι «διάλογοι» για την πολιτισμική διαφορετικότητα. Ο πρώτος έλαβε χώρα κατά τον όψιμο Διαφωτισμό, ανάμεσα στον φιλελεύθερο Ιμάνουελ Καντ και τον μαθητή του Γιόχαν Γκότφριντ φον Χέρντερ. Γερμανός ποιητής, θεολόγος και φιλόσοφος, φίλος και μέντορας του νεαρού Γκέτε, ο Χέρντερ ενέπνευσε, σύμφωνα με πολλούς ερευνητές, το ρομαντικό κίνημα Sturm und Drang και τους δύο μεγάλους κλασικούς της Βαϊμάρης, τους νεαρούς ακόμη Γκέτε και Σίλερ.

Είναι η φιλελεύθερη δημοκρατία καθολικό πολίτευμα;

Ένα από τα συνήθη σοφιστικά επιχειρήματα των επικριτών, κάθε ιδεολογικής χροιάς, της Δύσης είναι ότι η φιλελεύθερη δημοκρατία δεν είναι καθολικό (universal) πολίτευμα και συνεπώς δεν μπορεί να «παγκοσμιοποιηθεί». Θα ήταν, συνεχίζουν οι επικρίσεις, σαν να προσπαθούσαμε να φορέσουμε το ίδιο νούμερο κοστούμι σε διαφορετικούς ανθρώπους. Η φιλελεύθερη δημοκρατία ταιριάζει μόνο στα κράτη από την πολιτική παράδοση των οποίων προήλθε. Με άλλα λόγια, η φιλελεύθερη δημοκρατία είναι ένα δυτικό προϊόν και μόνο στη Δύση μπορεί να ευδοκιμήσει.

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ